புதன், டிசம்பர் 31, 2008
எங்கே சொல்லுங்கள் பார்போம்?
தமிழில் நீங்கள் தங்கு தடை இன்றி பேச சில பயிற்சிகள்உள்ளன. அதில் இரண்டு உங்கள் கவனத்திற்கு. சும்மா பேசி பாருங்க...
"அடடா, நரி கரடேருதடா அந்நரியில் ஒரு
செந்நரி செந்நரி முதுகில் ஒரு பிடி நரை மயிர்"
" நூறு சோள தோசையில் ஒரு சோள தோசை
சொத்த சோள தோசை"
எங்கே இதை தொடர்ந்து பத்து முறை சொல்லுங்க பார்க்கலாம் ? அப்படி
தொடர்ந்து பிசிராமல் சொன்னால் உங்களுக்கு "செம்மொழி வாய் நம்பி" என்ற பட்டத்தை நீங்களே சூட்டிக் கொள்ளலாம்.
-தோழன் மபா
"அடடா, நரி கரடேருதடா அந்நரியில் ஒரு
செந்நரி செந்நரி முதுகில் ஒரு பிடி நரை மயிர்"
" நூறு சோள தோசையில் ஒரு சோள தோசை
சொத்த சோள தோசை"
எங்கே இதை தொடர்ந்து பத்து முறை சொல்லுங்க பார்க்கலாம் ? அப்படி
தொடர்ந்து பிசிராமல் சொன்னால் உங்களுக்கு "செம்மொழி வாய் நம்பி" என்ற பட்டத்தை நீங்களே சூட்டிக் கொள்ளலாம்.
-தோழன் மபா
செவ்வாய், டிசம்பர் 30, 2008
கவிதை - வெறுப்பின் சுவடுகள் !
ஒரு வெறுப்பின்
உள்நோக்கம் -எதுவாக
இருக்கமுடியும் ?
கடந்தும்
மறைந்தும்
செல்லும் - முன்னைய
வாழ்வின் மிட்சங்களில்,
கனவுகள்
நடைமுறை-கூவத்தில்
மிதக்கின்றன...
எப்போதாவது
பயனற்று -கிடக்கும்
நேரங்களில் கோபம்
யார் மீதாவது
பயணம் செய்யும்,
அந்த
தருணங்களில்
புரிபடும்;
ஒரு
நேர்காணல்
முடிவுற்றிருக்கும்.
-தோழன் மபா
செவ்வாய், டிசம்பர் 23, 2008
சு கியின் அபா...
ஒரு குட்டி சிறுவன் திருவிழாவில் நுழைந்தால் எப்படி வேடிக்கை பார்பானோ அப்படி இருக்கிறது மன நிலை . புதிய புதிய பதிவுகள், வித்தியாசமான சிந்தனைகள், இளம் படைபாளிகளின் ஜனரஞ்சகமான படைப்புகள் என்று ப்லோக் தோறும் திருவிழா கொண்டாட்டம் தான். அதுவும் சில பதிவுகளை பார்க்கும்போது தான் தெரிகிறது, நாம் இன்னும் எவ்வளவு தூரம் பயணம் செய்ய வேண்டிவுள்ளது என்று.
"நமக்கோ மாச மாசம் புள்ள பெக்கிற வேல , அதாங்க மார்க்கெட்டிங் ஜாப். நீங்க என்னதான் ஒரு மாசம் ஒரு கோடி ருபாய் குடுத்தாலும், அது அந்த மாதத் தோடயே முடிந்து விடும். பிறகு மறுபடியும் ஓட வேண்டும். இப்படித்தான் நம்ம வாழ்க்கை. இதில் ப்லோக்கை பராமரிப்பென்பது சிறிது கடினமாக உள்ளது. அதனாலேயே ஒரு பதிவிற்கும் அடுத்த பதிவிற்கும் நிறைய இடைவெளி." நிச்சயம் தொடர்ந்து கிறுக்கிதான் ஆகா வேண்டும்.
நான் அதிசயத்து பார்ப்பது நண்பர் சுரேஷ் கண்ணனின் "பிட்சை பாத்திரம் " ப்லோகை தான். நேர்த்தியான எழுத்தாற்றல் மூலம் தனது ப்லோகை மிக அற்புதமா செதுக்கி வருகிறார். அவரது எழுத்துகள் நவீன எழுத்துலகின் முக்கிய அடையாளமாக மாறிவருகிறது. அந்த சரளமான வாக்கிய நடை அவரை பத்திரிகை உலகிற்கு அழைத்து வரும் என்று நம்புகிறேன். இனி அதை அவரே நினைத்தாலும் குடத்தில் இட முடியாது. சுரேஷ் கண்ணனிடம் இருப்பது பிட்சை பாத்திரம் அல்ல, அது அட்சய பாத்திரம்!.
செவ்வாய், டிசம்பர் 16, 2008
வெள்ளைகாரன்தான் நமக்கு அப்பனா?
தமிழரிடத்தில் சில நூற்றாண்டுகளாக ஒரு பழக்கம், தொடர்ந்து வந்தவண்ணம் இருக்கிறது. அறியாமையால் தெரிந்தோ தெரியாமலோ [வெள்ளை காரன் காலத்தில்] தொடங்கிய இந்த பழக்கம் இன்னும் தொடர்கிறது.
அது!
தனது பெயருக்கு முன்னால் உள்ள தலை எழுத்தை ஆங்கிலத்தில் எழுதுவது. அதாவது தனது பெயரை தமிழிலும், தனது தந்தை பெயரை ஆங்கிலத்திலும் எழுதும் மகா கொடுமை.
உதாரணத்திற்கு
M. இளமாறன் என்ற பெயரை பாருங்கள். இதில் இளமாறனின் தந்தை மாடசாமியாக இருக்கலாம். அப்போ இளமாறனுக்கு முன்பாக " மா " என்ற தமிழ் எழுத்து தானே தலை எழுத்தாக இருக்க முடியும். அதை விட்டு ஆங்கில " M" என்ற எழுத்து எப்படி தலை எழுத்தாக இருக்க முடியும்?.
கிருத்துவத்தில் ஒன்று சொல்வார்கள் "பிதாவே இவர்கள் செய்யும் பாவம் என்னவென்று அறியாதவர்கள். இவர்களை மன்னியும்" என்று. அதை போல் தன் இது நமக்கு தவறு என்றே படவில்லை.
தமிழர்களாகிய நமக்கு இதை எடுத்து சொல்ல ஒரு நாதி இல்லை. தமிழ் ஆர்வலர்களுக்கு இதற்கெல்லாம் நேரம் இல்லை. இல்லை இதெல்லாம் தப்பு இல்லையென்று நினைக்கிறார்களோ என்னவோ ?
சாலையில் செல்லும்போது பாருங்கள், சாலை விளம்பரங்களில் இத்தகைய கொடுமை வழி எங்கிலும் இருக்கும். மெத்த படித்தவர்களே தங்கள் வீட்டு திருமண பத்தரிகையில் அப்படித்தான் போடுகிறார்கள். சில தமிழ் அமைப்பு நிகழ்ச்சிகளில் கூட இத்தகைய அவலம் அரங்கேறுகிறது.
திருமண பத்திரிகைகள், சுவரொட்டிகள், கடைகளில் உள்ள தகவல் பலகைகள், அரசு
அலுவலகங்கள் என்று எங்கும் இந்த தவறு நீக்கமற நிறைந்துள்ளது.
இதில் இணைக்கப்பட்ட திருமண பத்திரிக்கையை பாருங்கள். உண்மை புரியும்.
இதில் அரசியல் கட்சிகளின் விளம்பரங்களில் தான், இந்த கொடுமை அதிகம் நடைபெறுகிறது. அரசியல் கட்சிகளில் விடுதலை சிறுத்தைகள் மற்றும் பா ம க போன்ற கட்சிகள் தான் நல்ல தமிழை பயன்படுத்துகிறார்கள்.
மக்களிடயே இது தொடர்பாக விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தலாம். இதற்கு ராமதாசும் திருமாவளவனும் முன் வருவார்களா..?
இதில் கலைஞரையும் சேர்த்துகொள்ளலாம் தப்பில்லை.
-தோழன் மபா
அது!
தனது பெயருக்கு முன்னால் உள்ள தலை எழுத்தை ஆங்கிலத்தில் எழுதுவது. அதாவது தனது பெயரை தமிழிலும், தனது தந்தை பெயரை ஆங்கிலத்திலும் எழுதும் மகா கொடுமை.
உதாரணத்திற்கு
M. இளமாறன் என்ற பெயரை பாருங்கள். இதில் இளமாறனின் தந்தை மாடசாமியாக இருக்கலாம். அப்போ இளமாறனுக்கு முன்பாக " மா " என்ற தமிழ் எழுத்து தானே தலை எழுத்தாக இருக்க முடியும். அதை விட்டு ஆங்கில " M" என்ற எழுத்து எப்படி தலை எழுத்தாக இருக்க முடியும்?.
கிருத்துவத்தில் ஒன்று சொல்வார்கள் "பிதாவே இவர்கள் செய்யும் பாவம் என்னவென்று அறியாதவர்கள். இவர்களை மன்னியும்" என்று. அதை போல் தன் இது நமக்கு தவறு என்றே படவில்லை.
தமிழர்களாகிய நமக்கு இதை எடுத்து சொல்ல ஒரு நாதி இல்லை. தமிழ் ஆர்வலர்களுக்கு இதற்கெல்லாம் நேரம் இல்லை. இல்லை இதெல்லாம் தப்பு இல்லையென்று நினைக்கிறார்களோ என்னவோ ?
சாலையில் செல்லும்போது பாருங்கள், சாலை விளம்பரங்களில் இத்தகைய கொடுமை வழி எங்கிலும் இருக்கும். மெத்த படித்தவர்களே தங்கள் வீட்டு திருமண பத்தரிகையில் அப்படித்தான் போடுகிறார்கள். சில தமிழ் அமைப்பு நிகழ்ச்சிகளில் கூட இத்தகைய அவலம் அரங்கேறுகிறது.
திருமண பத்திரிகைகள், சுவரொட்டிகள், கடைகளில் உள்ள தகவல் பலகைகள், அரசு
அலுவலகங்கள் என்று எங்கும் இந்த தவறு நீக்கமற நிறைந்துள்ளது.இதில் இணைக்கப்பட்ட திருமண பத்திரிக்கையை பாருங்கள். உண்மை புரியும்.
இதில் அரசியல் கட்சிகளின் விளம்பரங்களில் தான், இந்த கொடுமை அதிகம் நடைபெறுகிறது. அரசியல் கட்சிகளில் விடுதலை சிறுத்தைகள் மற்றும் பா ம க போன்ற கட்சிகள் தான் நல்ல தமிழை பயன்படுத்துகிறார்கள்.
மக்களிடயே இது தொடர்பாக விழிப்புணர்வை ஏற்படுத்தலாம். இதற்கு ராமதாசும் திருமாவளவனும் முன் வருவார்களா..?
இதில் கலைஞரையும் சேர்த்துகொள்ளலாம் தப்பில்லை.
-தோழன் மபா
சனி, நவம்பர் 29, 2008
வாத்து மடையர்களின் இலக்கியம்.
ஏனோ... இப்போவெல்லாம் கவனம் இலக்கியம் மேல் திரும்புவதில்லை.
கல்லூரி காலங்களில் எங்களுக்கு நல்ல இலக்கியங்களை அறிமுகப்படுத்திய பெருமை கோமல் சுவாமிநாதனின் " சுபமங்களா" வுக்கு உண்டு. தேடி நின்று நித்தம் படித்த காலங்களில் எங்களுக்கு நல்ல இலக்கிய அறிவை தந்தது சுபமங்களா. நவீன இலக்கியம், தலித் இலக்கியம், முற்போக்கு இலக்கியம், ஹை-கூ கவிதைகள் என்று இலக்கியத்தின் பல பரிமாணங்களையும், கற்று தந்தது சுபமங்களா. மாயவரம் பஸ் ஸ்டாண்டில் உள்ள கடையில் சுபமங்களா வந்ததும் எடுத்து வைத்துவிடுவார்கள். அந்தளவிற்கு அதன் தாக்கம் எங்கள் மீது இருந்தது.
அப்படியெல்லாம் இலக்கியம் பார்த்த எங்களுக்கு, தற்போது உள்ளதெல்லாம் நல்ல இலக்கியமாக தெரியவில்லை.
வாத்து மடையர்களின் இலக்கியம்.
இலக்கியம் என்று சொல்லிக்கொண்டு, எழுதுபவனுக்கும்புரியாத, படிப்பவனுக்கும் புரியாத பாஷையில் பேசி ஓவராய் மப்பு அடித்து பிதற்றும் குடிகாரனை போல் உளரும் இந்த காலத்து வாத்து மடையர்களின் இலக்கியம் எனக்கு சுத்தமாய் பிடிப்பதில்லை.
அதை விட கொடுமை, பெண்களின் ஜனன உறுப்புகளை கொண்டு உதாரணங்கள் சொல்வதும், பால் மாறி உறவு கொள்வதை ஏற்று கொள்ளும் கொடிய மூளை மழுங்கியவர்களின் கூட்டம். இந்த கூட்டங்களின் பெருவாரியான மனிதர்களை (?) பற்றி நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள அவர்கள் எழுதும் எழுத்துகளைப் பார்த்தாலே தெரியும். படித்தோமானால் மூளைதான் நசிந்து போகும்.
அதுவும் இந்த வலை பதிவாளர்களின் வலைகளை பார்த்தால் வாந்திதான் வருகிறது. வலை பதிவாளர்கள் தான் பதிவில் , எத்தனையோ நல்ல விழயங்களை தங்களது. பதிவில் யோனியும், ஆண்குறியும் உரசுவதை சொல்வது நாகரிகம் யன்றும் இலக்கியம் என்றும் நினைக்கிறார்கள்.
கல்லூரி காலங்களில் எங்களுக்கு நல்ல இலக்கியங்களை அறிமுகப்படுத்திய பெருமை கோமல் சுவாமிநாதனின் " சுபமங்களா" வுக்கு உண்டு. தேடி நின்று நித்தம் படித்த காலங்களில் எங்களுக்கு நல்ல இலக்கிய அறிவை தந்தது சுபமங்களா. நவீன இலக்கியம், தலித் இலக்கியம், முற்போக்கு இலக்கியம், ஹை-கூ கவிதைகள் என்று இலக்கியத்தின் பல பரிமாணங்களையும், கற்று தந்தது சுபமங்களா. மாயவரம் பஸ் ஸ்டாண்டில் உள்ள கடையில் சுபமங்களா வந்ததும் எடுத்து வைத்துவிடுவார்கள். அந்தளவிற்கு அதன் தாக்கம் எங்கள் மீது இருந்தது.
அப்படியெல்லாம் இலக்கியம் பார்த்த எங்களுக்கு, தற்போது உள்ளதெல்லாம் நல்ல இலக்கியமாக தெரியவில்லை.
வாத்து மடையர்களின் இலக்கியம்.
இலக்கியம் என்று சொல்லிக்கொண்டு, எழுதுபவனுக்கும்புரியாத, படிப்பவனுக்கும் புரியாத பாஷையில் பேசி ஓவராய் மப்பு அடித்து பிதற்றும் குடிகாரனை போல் உளரும் இந்த காலத்து வாத்து மடையர்களின் இலக்கியம் எனக்கு சுத்தமாய் பிடிப்பதில்லை.
அதை விட கொடுமை, பெண்களின் ஜனன உறுப்புகளை கொண்டு உதாரணங்கள் சொல்வதும், பால் மாறி உறவு கொள்வதை ஏற்று கொள்ளும் கொடிய மூளை மழுங்கியவர்களின் கூட்டம். இந்த கூட்டங்களின் பெருவாரியான மனிதர்களை (?) பற்றி நீங்கள் தெரிந்து கொள்ள அவர்கள் எழுதும் எழுத்துகளைப் பார்த்தாலே தெரியும். படித்தோமானால் மூளைதான் நசிந்து போகும்.
அதுவும் இந்த வலை பதிவாளர்களின் வலைகளை பார்த்தால் வாந்திதான் வருகிறது. வலை பதிவாளர்கள் தான் பதிவில் , எத்தனையோ நல்ல விழயங்களை தங்களது. பதிவில் யோனியும், ஆண்குறியும் உரசுவதை சொல்வது நாகரிகம் யன்றும் இலக்கியம் என்றும் நினைக்கிறார்கள்.
இதில் நாராசமாய் வார்த்தை வேறு, ரோட்டில் போகும்போது பார்ப்போமே... துணியை தூக்கிக்கொண்டு எவனாவது ஒன்னுக்கு இருப்பான்அது போல் ங்கோத்தா...ங்க்ம்மா... என்று அருவருப்பான வார்த்தை வேறு. இந்த அருவருப்பான வார்த்தைகள் தான் நவீன இலக்கியம் என்று நினைக்கிறார்கள்.
அதோட... குடிப்பதை பற்றிய விலாவாரியான விரிவாக்கம் வேறு. ஜெயகாந்தன் கூட பாண்டிசேரியில் பீர் அடித்ததை, மிக அழகியலோட விவரித்து இருப்பார்.
ஆனால் இவர்கள் விவரிக்கும் முறையே வேறு. சிலரின் எழுத்தில் குடிப்பதை பற்றித்தான் அதிகமாக இருக்கும். அதன் பல் வேறு பரிமானங்களையும் எடுத்துரை ப்பதையே தங்களது முக்கிய பணியாக வைத்துள்ளனர்.
குடிப்பது, படுப்பது இதுதான் வாத்து மடையர்களின் நவீன இலக்கியம்.
வாழ்க இவர்களது இலக்கியப் பணி.
-தோழன் மபாஅதோட... குடிப்பதை பற்றிய விலாவாரியான விரிவாக்கம் வேறு. ஜெயகாந்தன் கூட பாண்டிசேரியில் பீர் அடித்ததை, மிக அழகியலோட விவரித்து இருப்பார்.
ஆனால் இவர்கள் விவரிக்கும் முறையே வேறு. சிலரின் எழுத்தில் குடிப்பதை பற்றித்தான் அதிகமாக இருக்கும். அதன் பல் வேறு பரிமானங்களையும் எடுத்துரை ப்பதையே தங்களது முக்கிய பணியாக வைத்துள்ளனர்.
குடிப்பது, படுப்பது இதுதான் வாத்து மடையர்களின் நவீன இலக்கியம்.
வாழ்க இவர்களது இலக்கியப் பணி.
வெள்ளி, நவம்பர் 28, 2008
வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் பிறந்த நாளை முன்னிட்டு ஆற்றிய மாவீரர் நாள் உரை:
"நாம் உலகின் எந்த நாட்டினதும் தேசிய நலன்களுக்கும் எதிரானவர்கள் அல்ல என்றும் எம்மை தடை செய்துள்ள நாடுகள், எமது மக்களது அபிலாசைகளையும் ஆழமான விருப்பங்களையும் புரிந்துகொண்டு, எம்மீதான தடையை நீக்கி, எமது நீதியான போராட்டத்தை அங்கீகரிக்கவேண்டும் என்றும் இந்தியப் பேரரசுடனான அறுந்துபோன எமது உறவுகளை நாம் மீளவும் புதுப்பித்துக்கொள்ள விரும்புகிறோம் என்றும் தமிழீழ தேசியத் தலைவர் மேதகு வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் அவர்கள் தெரிவித்துள்ளார்".
தமிழீழ தேசியத் தலைவர் மேதகு வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் அவர்கள் வியாழக்கிழமை ஆற்றிய மாவீரர் நாள் உரை:
தலைமைச் செயலகம்,
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்,
தமிழீழம்.
நவம்பர் 27, 2008.
இன்று மாவீரர் நாள்.
தமிழீழத் தாய்நாட்டின் விடிவிற்காகத் தமது இன்னுயிரை ஈகம் செய்து, எமது இதயமெல்லாம் நிறைந்து நிற்கும் எம்முயிர் வீரர்களை நாம் நினைவு கூர்ந்து கௌரவிக்கும் புனித நாள்.
ஆண்டாண்டு காலமாக அந்நிய ஆதிக்கப் பிடிக்குள் அடங்கிக்கிடந்த எமது தேசத்தை, ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கு அடிபணியாத அடங்கா மண்ணாக மாற்றிவிட்ட எமது வீரமறவர்களைப் பூசித்து வணங்கும் திருநாள்.
எமது தேசம் விடுதலை பெற்று, எமது மக்கள் சுதந்திரமாக, தன்மானத்துடன் வாழவேண்டும் என்ற சத்திய இலட்சியத்திற்காக மடிந்த எமது மான வீரர்களை எமது நெஞ்சப் பசுமையில் நிறுத்திக்கொள்ளும் தேசிய நாள்.
எமது மாவீரர்கள் இந்த மண்ணை ஆழமாக நேசித்தார்கள். தாயக விடுதலைக்காகத் தமது கண்களைத் திறந்த கணம் முதல் நிரந்தரமாக மூடிய கணம் வரை அவர்கள் புரிந்த தியாகங்கள் உலக வரலாற்றில் ஒப்பற்றவை.
எந்த ஒரு தேசத்திலும் எந்த ஒரு காலத்திலும் நிகழாத அற்புதமான அர்ப்பணிப்புக்களை எமது மண்ணிலே எமது மண்ணுக்காக எமது மாவீரர்கள் புரிந்திருக்கிறார்கள்.
இந்த மண்ணிலேதான் எமது மாவீரர்கள் பிறந்து, வளர்ந்து, வாழ்ந்தார்கள். இந்த மண்ணிலேதான் அவர்களது பாதச்சுவடுகள் பதிந்திருக்கின்றன. அவர்களது மூச்சுக்காற்றும் கலந்திருக்கிறது. இந்த மண்ணிலேதான் எமது இனம் காலாதிகாலமாக,கொப்பாட்டன், பாட்டன் என தலைமுறை தலைமுறையாக வாழ்ந்து வருகிறது.
சிங்களத்தின் கனவுகள் நிச்சயம் கலையும்
எமது இனச் சரித்திரம் நிலைபெற்ற இந்த மண்ணை ஆழமாகக் காதலித்து, இந்த மண்ணிற்காகவே மடிந்து, இந்த மண்ணின் மடியிலேயே எமது மாவீரர்கள் படுத்துறங்குகிறார்கள். அவர்கள் பள்ளி கொள்ளும் இந்த மண் எமக்கேயுரித்தான மண். எமக்கே சொந்தமான மண். இந்த வரலாற்று மண்ணை ஆக்கிரமித்து, அடக்கியாள சிங்களம் திமிர்கொண்டு நிற்கிறது; தீராத ஆசை கொண்டு நிற்கிறது.
மனித துயரங்களெல்லாம் அடங்காத, அருவருப்பான ஆசைகளிலிருந்தே பிறப்பெடுக்கின்றன. ஆசைகள் எல்லாம் அறியாமையிலிருந்தே தோற்றம் கொள்கின்றன. ஆசையின் பிடியிலிருந்து மீட்சி பெறாதவரை சோகத்தின் சுமையிலிருந்தும் விடுபட முடியாது.
மண் ஆசை பிடித்து, சிங்களம் அழிவு நோக்கிய இராணுவப் பாதையிலே இறங்கியிருக்கிறது. உலகத்தையே திரட்டி வந்து எம்மோடு மோதுகிறது. இராணுவ வெற்றி பற்றிய கனவுலகில் வாழ்கிறது. சிங்களத்தின் இந்தக் கனவுகள் நிச்சயம் கலையும். எமது மாவீரர் கண்ட கனவு ஒருநாள் நனவாகும். இது திண்ணம்.
எனது அன்பான மக்களே!
என்றுமில்லாதவாறு இன்று தமிழீழத் தேசம் ஒரு பெரும் போரை எதிர்கொண்டு நிற்கிறது. இப்போர் வன்னி மாநிலமெங்கும் முனைப்புப்பெற்று உக்கிரமடைந்து வருகிறது.
சிங்கள அரசு இராணுவத்தீர்வில் நம்பிக்கைகொண்டு நிற்பதால், இங்கு இப்போர் நாளுக்குநாள் தீவிரமடைந்து விரிவாக்கம் கண்டு வருகிறது. தமிழரின் தேசிய வாழ்வையும் வளத்தையும் அழித்து, தமிழர் தேசத்தையே சிங்கள இராணுவ இறையாட்சியின் கீழ் அடிமைப்படுத்துவதுதான் சிங்கள அரசின் அடிப்படையான நோக்கம்.
தனித்து நின்று போராடுகிறோம்
இந்த நோக்கத்தைச் செயற்படுத்தி விடும் எண்ணத்தில், தனது போர்த்திட்டத்தை முழுமுனைப்போடு முன்னெடுத்து வருகிறது. தனது முழுப் படை பலத்தையும் ஆயுத பலத்தையும் ஒன்றுதிரட்டி, தனது முழுத் தேசிய வளத்தையும் ஒன்றுகுவித்து, சிங்கள தேசம் எமது மண் மீது ஒரு பாரிய படையெடுப்பை நிகழ்த்தி வருகிறது.
சிங்கள இனவாத அரசு ஏவிவிட்டிருக்கும் இந்த ஆக்கிரமிப்புப் போரை எதிர்த்து, எமது விடுதலை வீரர்கள் வீராவேசத்தோடு போராடி வருகின்றனர்.
உலகின் பல்வேறு நாடுகளும் தமிழ் இன அழிப்புப் போருக்கு முண்டுகொடுத்து நிற்க, நாம் தனித்து நின்று, எமது மக்களின் தார்மீகப் பலத்தில் நின்று, எமது மக்களின் விடிவிற்காகப் போராடி வருகிறோம்.
நெருக்கடிகள் நிறைந்த வரலாற்றுப் பயணம்
இன்று எமது விடுதலை இயக்கம் மிகவும் கடினமான, நெருக்கடிகள் நிறைந்த ஒரு வரலாற்றுப் பயணத்தைத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.
உலகின் எந்தவொரு விடுதலை இயக்கமுமே சந்தித்திராத பல சரிவுகளை, பல திருப்பங்களை, பல நெருக்கடிகளை நாம் இந்த வரலாற்று ஓட்டத்திலே எதிர்கொண்டிருக்கிறோம்.
எமது பலத்திற்கு மிஞ்சிய பாரிய சக்திகளையெல்லாம் நாம் எதிர்கொண்டிருக்கிறோம். வல்லமைக்கு மிஞ்சிய வல்லாதிக்க சக்திகளோடு நேரடியாக மோதியிருக்கிறோம். அலையலையாக எழுந்த எதிரியின் ஆக்கிரமிப்புக்களை எல்லாம் நேருக்கு நேர் நின்று சந்தித்திருக்கிறோம்.
பெருத்த நம்பிக்கைத் துரோகங்கள், பெரும் நாசச் செயல்கள் என எமக்கு எதிராகப் பின்னப்பட்ட எண்ணற்ற சதிவலைப் பின்னல்களை எல்லாம் தனித்து நின்று தகர்த்திருக்கிறோம். புயலாக எழுந்த இத்தனை பேராபத்துக்களையும் மலையாக நின்று எதிர்கொண்டோம்.
இவற்றோடு ஒப்புநோக்குகையில், இன்றைய சவால்கள் எவையும் எமக்குப் புதியவையும் அல்ல, பெரியவையும் அல்ல. இந்தச் சவால்களை நாம் எமது மக்களின் ஒன்றுதிரண்ட பலத்துடன் எதிர்கொண்டு வெல்வோம்.
இந்த மண் எங்களின் சொந்த மண்
சிங்கள தேசம் ஆக்கிரமித்து அடிமை கொள்ளத் துடிக்கும் இந்த மண் அதற்கு என்றுமே சொந்தமானதன்று. இந்த மண் எமக்குச் சொந்தமான மண்; பழந்தமிழர் நாகரீகம் நீடித்து நிலைபெற்ற மண்; வரலாற்றுக் காலத்திற்கு முற்பட்ட காலத்திலிருந்தே எமது மூதாதையர் வாழ்ந்து வளர்ந்த மண்.
இந்த மண்ணிலேதான் எமது ஆதிமன்னர்கள் இராச்சியங்களும் இராசதானிகளும் அமைத்து அரசாண்டார்கள். எமது இன வேர் ஆழவேரோடியுள்ள இந்த மண்ணிலே, நாம் நிம்மதியாக, கௌரவமாக, அந்நியரின் அதிகார ஆதிக்கமோ தலையீடுகளோ இன்றி, எமது வாழ்வை நாமே அமைத்து வாழ விரும்புகிறோம்.
ஆங்கிலேய காலனியாதிக்கம் அகன்று, சிங்கள ஆதிக்கம் எம்மண் மீது கவிந்த நாள் முதல், நாம் எமது நீதியான உரிமைகளுக்காக அகிம்சை வழியிலும் ஆயுத வழியிலும் போராடி வருகிறோம்.
சுயநிர்ணய உரிமைக்கான எமது இந்த அரசியல் போராட்டம் கடந்த அறுபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக நீடித்துச்செல்கிறது. இந்த நீண்ட படிநிலை வரலாற்றில், வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் வெவ்வேறு வடிவங்களாக எமது போராட்டம் வளர்ச்சியும் முதிர்ச்சியும் கண்டு வந்திருக்கிறது.
ஆரம்பத்தில் அமைதியாக, மென்முறை வடிவில், ஜனநாயக வழியில் அமைதி வழிப்போராட்டங்கள் வாயிலாக எமது மக்கள் நீதிகேட்டுப் போராடினார்கள். அரசியல் உரிமை கோரி, தமிழ் மக்கள் தொடுத்த சாத்வீகப் போராட்டங்களைச் சிங்கள இனவாத அரசு ஆயுத வன்முறை வாயிலாக மிருகத்தனமாக ஒடுக்க முனைந்தது.
அரச ஒடுக்குமுறை கட்டுக்கடங்காமல் உக்கிரம் அடைந்து, அதன் தாங்க முடியாத கொடுமைகளை எமது மக்கள் சந்தித்தபோதுதான், வரலாற்றின் தன்னியல்பான விதியாக எமது விடுதலை இயக்கம் பிறப்பெடுத்தது.
சிங்கள இனவாத அரசின் ஆயுதப் பயங்கரவாதத்திலிருந்து எமது மக்களைப் பாதுகாக்கவே நாம் ஆயுதமேந்த நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டோம். ஆயுத வன்முறை வழியை நாம் விரும்பித் தேர்வு செய்யவில்லை. வரலாறுதான் எம்மிடம் கட்டாயமாகக் கையளித்தது.
சமாதானத்துக்கு எப்போதும் நாம் தயார்
தவிர்க்கமுடியாத தேவையின் நிர்ப்பந்தமாக ஆயுதப் போராட்டத்தை வரித்துக்கொண்ட போதும், நாம் எமது மக்களின் தேசியப் பிரச்சினைக்குப் போரை நிறுத்தி, அமைதி வழியில் தீர்வுகாணவே விரும்புகிறோம். இதற்கு எமது விடுதலை இயக்கம் என்றுமே தயாராக இருக்கிறது. நாம் சமாதான வழிமுறைகளுக்கு என்றுமே எதிரானவர்கள் அல்லர்.
அதேநேரம், நாம் சமாதானப் பேச்சுக்களிற் பங்குபற்றத் தயங்கியதும் இல்லை. சமாதான வழிமுறை தழுவி, எமது மக்களின் அரசியல் உரிமைகளை வென்றெடுக்க, திம்புவில் தொடங்கி, ஜெனீவா வரை பல்வேறு வரலாற்றுச் சூழல்களில் பேச்சுக்களில் பங்குபற்றி வந்திருக்கிறோம்.
எமது மக்களின் தேசியப் பிரச்சினைக்குச் சமாதான வழியில் தீர்வுகாண நாம் முழுமனதுடனும் நேர்மையுடனும் செயற்பட்ட போதும் பேச்சுக்கள் எல்லாம் தோல்வியிலேயே முடிந்தன. சிங்கள அரசுகளின் விட்டுக்கொடாத கடும்போக்கும், நாணயமற்ற அரசியல் அணுகுமுறைகளும் இராணுவ வழித் தீர்விலான நம்பிக்கைகளுமே இந்தத் தோல்விகளுக்குக் காரணம்.
அனைத்துலகத்தை ஏமாற்றவே பேச்சுவார்த்தை நாடகம்
பிரமிப்பூட்டும் போரியற் சாதனைகளைப் படைத்து, சிங்கள ஆயுதப் படைகளின் முதுகெலும்பை முறித்து, படைவலுச் சமநிலையை எமக்குச் சாதகமாகத் திருப்பியபோதும், நாம் நோர்வேயின் அனுசரணையிலான அமைதிப் பேச்சுக்களிற் கலந்துகொண்டோம்.
போருக்கு முடிவுகட்டி, ஆறு ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்த அமைதிப் பேச்சுக்களில் நேர்மையுடனும் பற்றுறுதியுடனும் பங்குகொண்டோம். ஆயுதப் படைகளின் அத்துமீறிய செயல்களையும் ஆத்திரமூட்டும் சம்பவங்களையும் பொறுத்துக்கொண்டு, அமைதி பேணினோம்.
இத்தனையையும் நாம் செய்தது, சிங்கள இனவாத அரசு எமது மக்களின் நியாயமான கோரிக்கைகளை ஏற்று நீதி செய்யும் என்ற நம்பிக்கையினால் அன்று. சிங்கள அரசின் சமாதான முகமூடியைத் தோலுரித்துக்காட்டி, சமாதானத்தில் எமக்குள்ள பற்றுறுதியை உலகத்திற்கு வெளிப்படுத்தவே நாம் பேச்சுக்களில் கலந்துகொண்டோம்.
உலக அரங்கில் பல்வேறு நாடுகளின் தலைநகரங்களில் அரங்கேற்றப்பட்ட இந்த அமைதிப் பேச்சுக்கள், தமிழ் மக்களின் அன்றாட அவசர வாழ்க்கைப் பிரச்சினைகளையோ இனப்பிரச்சினையின் மூலாதாரப் பிரச்சினைகளையோ தீர்ப்பவையாக அமையவில்லை.
புலிகள் இயக்கத்தைப் பலவீனப்படுத்தி, தமிழர் தேசத்தையும் அனைத்துலக சமூகத்தையும் ஏமாற்றுவதற்கே சிறிலங்கா அரசு இப்பேச்சுவார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தியது.
பேச்சு என்ற போர்வையில், சிங்கள அரசு தமிழர் தேசம் மீது ஒரு பெரும் படையெடுப்பிற்கான ஆயத்தங்களைச் செய்தது. போர் ஓய்வையும் சமாதானச் சூழலையும் பயன்படுத்தி, தனது நலிந்து போன பொருளாதாரத்தை மீளக்கட்டி, தனது சிதைந்துபோன இராணுவப் பூதத்தை மீளவும் தட்டியெழுப்பியது.
பெருந்தொகையில் ஆட்சேர்ப்பு நிகழ்த்தி, ஆயுதங்களைத் தருவித்து, படையணிகளைப் பலப்படுத்தி, போர் ஒத்திகைகளைச் செய்தது. தமிழர் தேசம் சமாதான முயற்சியில் ஈடுபட்டிருக்க, சிங்கள தேசம் போர்த் தயாரிப்பு வேலைகளிலேயே தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணித்தது.
சமாதான முயற்சிகளுக்கு ஊறுவிளைவித்த உலக நாடுகளின் தடை
இதேநேரம், சமாதான முயற்சிகளின் காவலர்கள் எனத் தம்மை அடையாளப்படுத்திய உலக நாடுகளில் ஒரு பகுதியினர் அவசரப்பட்டு அதிரடி நடவடிக்கையில் இறங்கியமை, சமாதான முயற்சிகளுக்கே ஊறுவிளைவிப்பதாக அமைந்தது.
எமது சுதந்திர இயக்கத்தை இந்நாடுகள் ஒரு பயங்கரவாதக் குழுவாகச் சிறுமைப்படுத்திச் சித்திரித்து, தடை செய்யப்பட்ட இயக்கங்களின் வரிசையில் பட்டியலிட்டு, எம்மை வேண்டத்தகாதோராக, தீண்டத்தகாதோராக ஒதுக்கி ஓரங்கட்டி, புலம்பெயர்ந்து வாழும் எம்மக்கள் மீது வரம்பு மீறிய வரையறைகளை விதித்து, கட்டுப்பாடுகளைப் போட்டு, எமது விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக அவர்கள் முன்னெடுத்த அரசியற் செயற்பாடுகளுக்கு முட்டுக்கட்டைகள் போட்டன.
தாம் வாழும் நாடுகளின் அரசியல் சட்டவிதிகளுக்கு அமைவாக, நீதிநெறி வழுவாது எம்மக்கள் மேற்கொண்ட மனிதாபிமானப் பணிகளைக் கொச்சைப்படுத்தி சிங்கள அரசின் இன அழிப்புக்கு ஆளாகி, மனிதப் பேரவலத்திற்கு முகம் கொடுத்து நின்ற தமது தாயக உறவுகளைக் காக்க எமது மக்கள் முன்னெடுத்த மனிதநேய உதவிப் பணிகளைப் பெரும் குற்றவியற் செயல்களாக அடையாளப்படுத்தி, தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதிகளையும் தமிழின உணர்வாளர்களையும் கைது செய்து, சிறைகளிலே அடைத்து, அவமதித்தன.
இந்நாடுகளின் ஒரு பக்கச்சார்பான இந்த நடவடிக்கைகள்; பேச்சுக்களில் நாம் வகித்த சமநிலை உறவையும் சமபங்காளி என்ற தகைமையையும் வெகுவாகப் பாதித்தன. இது சிங்கள தேசத்தின் இனவாதப்போக்கை மேலும் தூண்டிவிட்டது. சிங்கள இனவாத சக்திகள் உசாரடைந்து, எமக்கு எதிராகப் போர்க்கொடி உயர்த்தின. இது சிங்கள தேசத்தை மேலும் இராணுவப் பாதையிலே தள்ளிவிட்டது.
அனைத்துலக நாடுகளின் பாராமுகம்
சிங்கள தேசம் சமாதானக் கதவுகளை இறுகச் சாத்திவிட்டுத் தமிழர் தேசத்தின் மீது போர் தொடுத்தது. அனைத்துலகத்தின் அனுசரணையோடு கைச்சாத்தான போர் நிறுத்த ஒப்பந்தத்தையும் ஒருதலைப்பட்சமாகக் கிழித்தெறிந்தது. அப்போது சமாதானம் பேசிய உலக நாடுகள் ஒப்புக்குத்தானும் இதனைக் கண்டிக்கவில்லை; கவலை கூடத் தெரிவிக்கவில்லை.
மாறாக, சில உலகநாடுகள் சிங்கள தேசத்திற்கு அழிவாயுதங்களை அள்ளிக்கொடுத்து, இராணுவப் பயிற்சிகளையும் இராணுவ ஆலோசனைகளையும் இலவசமாக வழங்கி வருகின்றன. இதனால்தான் சிங்கள அரசு தமிழருக்கு எதிரான இன அழிப்புப் போரைத் துணிவுடனும் திமிருடனும் ஈவிரக்கமின்றியும் தொடர்ந்து வருகிறது.
இன்று சிங்கள தேசம் என்றுமில்லாதவாறு இராணுவ பலத்திலும் இராணுவ அணுகுமுறையிலும் இராணுவ வழித் தீர்விலும் நம்பிக்கைகொண்டு செயற்படுகிறது.
தமிழினத்துக்கு எதிரான போர்
தமிழர் தாயகத்தில் இராணுவ மேலாதிக்கத்தை நிலைநாட்டி, ஆயுத அடக்குமுறையின் கீழ் தமிழர்களை ஆட்சிபுரிய வேண்டும் என்ற அதன் ஆசை அதிகரித்திருக்கிறது. இதனால் போர் தீவிரம் பெற்று, விரிவுபெற்று நிற்கிறது.
இந்தப் போர் உண்மையில் சிங்கள அரசு கூறுவது போல, புலிகளுக்கு எதிரான போர் அன்று. இது தமிழருக்கு எதிரான போர்; தமிழ் இனத்திற்கு எதிரான போர்; தமிழின அழிப்பை இலக்காகக் கொண்ட போர்; மொத்தத்தில் இது ஓர் இன அழிப்புப் போர்.
இந்தப் போர் எமது மக்களைத்தான் பெரிதும் பாதித்திருக்கிறது. போரின் கொடூரத்தை மக்களுக்கு எதிராகத் திருப்பிவிட்டு, மக்கள் மீது தாங்கொணாத் துன்பப்பளுவைச் சுமத்தி, மக்களைப் புலிகள் இயக்கத்திற்கு எதிராகத் திருப்பிவிடலாம் என்ற நப்பாசையிற் சிங்கள அரசு செயற்பட்டு வருகிறது.
பாதைகளை மூடி, உணவையும் மருந்தையும் தடுத்து, எமது மக்களை இறுக்கமான இராணுவ முற்றுகைக்குள் வைத்துக்கொண்டு, கண்மூடித்தனமான குண்டு வீச்சுக்களையும் எறிகணை வீச்சுக்களையும் நடாத்தி வருகிறது.
சொந்த நிலத்தை இழந்து, அந்த நிலத்தில் அமைந்த வாழ்வை இழந்து, அகதிகளாக அலையும் அவலம் எம்மக்களுக்குச் சம்பவித்திருக்கிறது. பிறப்பிலிருந்து இறப்பு வரை சதா துன்பச்சிலுவையைச் சுமக்கின்ற மக்களாக எம்மக்கள் ஆக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். நோயும் பிணியும் உடல்நலிந்த முதுமையும் சாவுமாக எம்மக்களது வாழ்வு சோகத்தில் தோய்ந்து கிடக்கிறது.
வரலாறு காணாத கொடூர அடக்குமுறை
எமது மக்களின் உறுதிப்பாட்டை உடைத்து விடவேண்டும் என்ற ஒரே நோக்கத்தோடு எமது எதிரியான சிங்கள அரசு இன்று எம்மக்கள் மீது எண்ணற்ற கொடுமைகளைப் புரிந்து வருகிறது. பெரும் அநீதிகளை இழைத்து வருகிறது.
உலகில் எங்குமே நிகழாத கொடூரமான அடக்குமுறைகளைப் பிரயோகிக்கிறது. எமது தேசத்தின் மீது ஒரு பெரும் பொருண்மியப்போரை தொடுத்து, எம்மக்களின் பொருளாதார வாழ்வைச் சிதைத்து அவர்களது நாளாந்த சீவியத்தைச் சீர்குலைக்கின்ற செயலிலே இறங்கியிருக்கிறது.
சிறிலங்கா படைகளின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள தமிழீழ நிலப்பரப்பில் மாதந்தோறும் நூற்றுக்கணக்கானோர் காணாமல் போகின்றனர்; கொல்லப்படுகின்றனர். சிங்களப் பகுதிகளில் தமிழர் காணாமல் போவதும் கொல்லப்படுவதும் வழமையான நிகழ்ச்சியாகி விட்டது.
இராணுவ ஆக்கிரமிப்பில் உள்ள தமிழர் பகுதிகளிலே ஒரு மறைமுகமான இன அழிப்புக் கொள்கை இன்று வேகமாகச் செயற்படுத்தப்படுகிறது. சாவும் அழிவும் இராணுவ அட்டூழியங்களும் சொந்த மண்ணிலேயே சிறைப்பட்ட வாழ்வுமாக எம்மக்கள் நாளாந்தம் அனுபவிக்கும் துயரம் மிகக்கொடியது.
கைதுகளும் சிறை வைப்புக்களும் சித்திரவதைகளும் பாலியல் வல்லுறவுகளும் கொலைகளும் காணாமல் போதல்களும் புதைகுழிகளுக்குள் புதைக்கப்படுவதுமாக ஒரு நச்சு வட்டத்திற்குள் எமது மக்களது வாழ்வு சுழல்கிறது.
எமது மக்களின் விடுதலை வேட்கையை அழிக்க முடியாது
இருந்தபோதும், எமது மக்கள் நம்பிக்கை இழக்கவில்லை. சுதந்திர தாகம் கொண்டு, எழுச்சி கொண்ட எம்மக்களை எந்தத் தடைகளாலும் எதுவும் செய்துவிடமுடியாது. ஆகாயத்திலிருந்து வீழும் குண்டுகளாலும் அவர்களது விடுதலை வேட்கையை அழித்துவிட முடியாது.
எம்மக்கள் துன்பச்சிலுவையைச் சதா சுமந்து பழகியவர்கள். அழிவுகளையும் இழப்புக்களையும் நித்தம் சந்தித்து வாழ்பவர்கள். இதனால் அவர்களது இலட்சிய உறுதி மேலும் உரமாகியிருக்கிறது. விடுதலைக்கான வேகம் மேலும் வீச்சாகியிருக்கிறது.
பெரும் போருக்கு முகம் கொடுத்தவாறு, நாம் இத்தனை காலமாக இத்தனை தியாகங்களைப் புரிந்து போராடி வருவது எமது மக்களின் சுதந்திரமான, கௌரவமான, நிம்மதியான வாழ்விற்கே அன்றி வேறெதற்காகவும் அன்று.
எமது விடுதலைப் போராட்டம் எந்தவொரு நாட்டுக்கும் எதிரானதல்ல
உலகத் தமிழினத்தின் ஒட்டுமொத்தப் பேராதரவோடு நாம் இந்தப் போராட்டத்தை நடாத்தி வருகிறோம். அதுமட்டுமன்று, எமது போராட்டம் எந்தவொரு நாட்டினதும் தேசிய நலன்களுக்கோ அவற்றின் புவிசார் நலன்களுக்கோ பொருளாதார நலன்களுக்கோ குறுக்காக நிற்கவில்லை.
எமது மக்களது ஆழமான அபிலாசைகளும் எந்தவொரு தேசத்தினதும் எந்த மக்களினதும் தேசிய நலன்களுக்குப் பங்கமாக அமையவில்லை. அத்தோடு இந்த நீண்ட போராட்ட வரலாற்றில், நாம் திட்டமிட்டு எந்தவொரு தேசத்திற்கு எதிராகவும் நடந்துகொண்டதுமில்லை.
உலக நாடுகளுடனும் இந்தியாவுடனும் நட்புறவு கொள்ள விரும்புகிறோம்
எமது விடுதலை இயக்கமும் சரி எமது மக்களும் சரி என்றுமே உலக நாடுகளுடனும் எமது அண்டை நாடான இந்தியாவுடனும் நட்புறவை வளர்த்துச் செயற்படவே விரும்புகிறோம்.
இதற்கான புறநிலைகளை உருவாக்கி, நட்புறவுப் பாலத்தை வளர்த்துவிடவே சித்தமாக இருக்கிறோம். எமது நல்லெண்ணத்தை வெளிப்படுத்தி, காத்திரமான உறவுகளைக் கட்டியெழுப்புவதற்குக் காத்து நிற்கிறோம். எம்மை தடைசெய்துள்ள நாடுகள், எமது மக்களது அபிலாசைகளையும் ஆழமான விருப்பங்களையும் புரிந்துகொண்டு, எம்மீதான தடையை நீக்கி, எமது நீதியான போராட்டத்தை அங்கீகரிக்கவேண்டுமென அன்போடு வேண்டிக்கொள்கிறேன்.
இந்தியாவுடனான உறவுகளை புதுப்பிக்க விரும்புகிறோம்
இன்று இந்திய தேசத்திலே பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து வருகின்றன. அங்கு அடங்கிக்கிடந்த எமது போராட்ட ஆதரவுக்குரல்கள் இன்று மீளவும் ஓங்கி ஒலிக்கின்றன.
எமது போராட்டத்தை ஏற்றுக்கொள்கின்ற ஏதுநிலைகள் வெளிப்படுகின்றன. கனிந்து வருகின்ற இந்தக் கால மாற்றத்திகேற்ப, இந்தியப் பேரரசுடனான அறுந்துபோன எமது உறவுகளை நாம் மீளவும் புதுப்பித்துக்கொள்ள விரும்புகிறோம்.
அன்று, இந்தியா கைக்கொண்ட நிலைப்பாடுகளும் அணுகுமுறைகளும் தலையீடுகளும் ஈழத்தமிழருக்கும் அவர்களது போராட்டத்திற்கும் பாதகமாக அமைந்தன.
இனவாத சிங்கள அரசு தனது கபட நாடகங்களால் எமது விடுதலை இயக்கத்திற்கும் முன்னைய இந்திய ஆட்சிப்பீடத்திற்கும் இடையே பகைமையை வளர்த்து விட்டது.
இந்தப் பகைப்புலத்தில் எழுந்த முரண்பாடுகள் மேலும் முற்றிப் பெரும் போராக வெடித்தது. இதன் ஒட்டுமொத்த விளைவாக எமது மக்கள் பெரும் அழிவுகளைச் சந்திக்க நேர்ந்தது.
நாம் எமது இலட்சியத்தில் உறுதியாக நின்ற காரணத்தினால்தான் எமது இயக்கத்திற்கும் இந்திய அரசிற்கும் பிணக்கு ஏற்பட்டது.
எனினும், இந்தியாவை நாம் ஒருபோதும் பகை சக்தியாகக் கருதியதில்லை. இந்தியாவை எமது நட்புச் சக்தியாகவே எமது மக்கள் என்றும் கருதுகிறார்கள். எமது தேசியப் பிரச்சினை விடயத்தில் இந்தியப் பேரரசு ஒரு சாதகமான நிலைப்பாட்டை எடுக்கும் எனப் பெரிதும் எதிர்பார்க்கிறார்கள்.
தமிழக உறவுகளுக்கு நன்றி
காலமும் கடல் கடந்த தூரமும் எம்மைப் பிரிந்து நிற்கின்ற போதும், எமது மக்களின் இதயத்துடிப்பை நன்கறிந்து, தமிழகம் இந்தவேளையிலே எமக்காக எழுச்சிகொண்டு நிற்பது தமிழீழ மக்கள் அனைவருக்கும் எமது விடுதலை இயக்கத்திற்கும் பெருத்த ஆறுதலையும் நம்பிக்கையையும் ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
எம்மக்களுக்காக ஆதரவுக் குரல் எழுப்பி, அன்புக்கரம் நீட்டும் தமிழக மக்களுக்கும் தமிழகத் தலைவர்களுக்கும் இந்தியக் தலைவர்களுக்கும் இந்தச் சந்தர்ப்பத்திலே எமது அன்பையும் நன்றியையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.
இதேநேரம், எமது தமிழீழத் தனியரசுப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக வலுவாகக் குரலெழுப்புவதோடு, இந்தியாவிற்கும் எமது இயக்கத்திற்கும் இடையிலான நல்லுறவிற்குப் பெரும் இடைஞ்சலாக எழுந்து நிற்கும் எம்மீதான தடையை நீக்குவதற்கும் ஆக்கபூர்வமான நடவடிக்கைகளை எடுக்குமாறு அன்போடு வேண்டிக்கொள்கிறேன்.
எனது அன்பான மக்களே!
சிங்கள அரசியல் உலகத்தில் பெரும் மாற்றங்களோ திருப்பங்களோ நிகழ்ந்து விடவில்லை. அங்கு அரசியல், போராகப் பேய் வடிவம் எடுத்து நிற்கிறது.
போருக்கு குரல் கொடுக்கும் சிங்கள தேசம்
அன்பையும் அறத்தையும் போதித்த புத்த பகவானைப் போற்றி வழிபடும் அந்தத் தேசத்திலே இனக்குரோதமும் போர் வெறியும் தலைவிரித்தாடுகின்றன. அங்கு போர்ப் பேரிகைகளைத்தான் எம்மால் கேட்க முடிகிறது.
போரை கைவிட்டு, அமைதி வழியில் பிரச்சினையைத் தீர்க்குமாறு அங்கு எவரும் குரல் கொடுக்கவில்லை. சிங்களத்தின் அரசியல்வாதிகளிலிருந்து ஆன்மீகவாதிகள் வரை, பத்திரிகையாளர்களிருந்து பாமர மக்கள் வரை போருக்கே குரல் கொடுக்கிறார்கள்.
தமிழர் தேசம் போரை விரும்பவில்லை. வன்முறையை விரும்பவில்லை. அகிம்சை வழியில் அமைதி வழியில் நீதி வேண்டி நின்ற எம் மக்களிடம் சிங்கள தேசம்தான் போரைத் திணித்திருக்கிறது.
எமது பிராந்தியத்தைச் சேர்ந்த சார்க் நாட்டுத் தலைவர்கள் கொழும்பிலே கூடியபோது, எமது தேசத்தின் நல்லெண்ணத்தை வெளிப்படுத்தி நாம் அறிவித்த பகைமைத் தவிர்ப்பையும் ஏற்க மறுத்து, அதனை ஏளனம் செய்து போரைத் தொடர்ந்து நிற்பதும் சிங்கள தேசம்தான். ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியாத அவமதிப்பூட்டும் நிபந்தனைகளை விதித்துப் போரைத் தொடர்வதும் சிங்கள தேசம்தான்.
சிங்கள தேசம் ஒரு பெரும் இன அழிப்புப் போரை எமது மண்ணிலே நிகழ்த்தி வருகிறது. இந்த உண்மையை மூடிமறைத்து, உலகத்தைக் கண்கட்டி ஏமாற்ற சிங்கள அரசுகள் காலங்காலமாகப் பல்வேறு அரசியல் நாடகங்களை அரங்கேற்றி வருகின்றன.
வட்டமேசை மாநாட்டில் தொடங்கி, இன்று அனைத்து கட்சிக் கூட்டம் என இந்த ஏமாற்று நாடகத்தின் பட்டியல் நீண்டு கொண்டே செல்கிறது.
கடந்து சென்ற இந்த நீண்ட கால ஓட்டத்தில், சிங்கள அரசுகள் உலகத்தை ஏமாற்றியதைத் தவிர, தமிழரின் தேசியப் பிரச்சினைக்கு உருப்படியான எந்தவொரு தீர்வினையும் முன்வைக்கவில்லை.
மாறாக, சிங்கள தேசம் தனது படைக்கல சக்தியால் தமிழர் நிலங்களைப் பற்றியெரிய வைத்திருக்கிறது. தமிழரது அமைதியைக் கெடுத்து, அவர்களது நிலத்தில் அமைந்த வாழ்வை அழித்து, அவர்களை அகதிகளாக அலைய வைத்திருக்கிறது.
சிங்களம் யாருக்கு தீர்வை முன்வைக்கப் போகிறது?
தமிழரின் மூலாதாரக் கோரிக்கைகளை ஏற்க மறுத்து, தமிழர் தேசத்தை இரண்டாகப் பிளந்து, அங்கு தமிழர் விரோத ஆயுதக்குழுக்களை ஆட்சியில் அமர்த்தி, இராணுவப் பேயாட்சி நடாத்துகிறது.
புலிகளைத் தோற்கடித்த பின்னர்தான் தமது தீர்வுத்திட்டத்தை அறிவிப்போம் எனக்கூறிக்கொண்டு, போரை நடாத்துகிறது. தமிழர்களைக் கொடுமைப்படுத்திக் கொன்றொழித்த பின்னர், சிங்களம் யாருக்கு தீர்வை முன்வைக்கப்போகிறது? தமிழரின் உண்மையான பிரதிநிதிகளை, அவர்களது பேரம் பேசும் சக்தியை அழித்துவிட்டு, எப்படிச் சிங்களம் தீர்வை முன்வைக்கப்போகிறது? தமிழரின் வரலாற்றுச் சொத்தான தாயக நிலத்தையே ஏற்க மறுக்கும் சிங்களம், எப்படி எமது மக்களுக்கு ஒரு நீதியான தீர்வை முன்வைக்கப்போகிறது?
தமிழரின் தேசியப் பிரச்சினை விடயத்தில், சிங்களம் அடக்குமுறை என்ற ஒரே பாதையில்தான் சென்றுகொண்டிருக்கிறது. இராணுவ வன்முறைப் பாதையைக் கைவிட்டு, சிங்களம் நீதி வழங்கும் என எமது மக்கள் வைத்திருந்த சிறிய நம்பிக்கையும் இன்று அடியோடு அழிந்துவிட்டது.
சிங்கள தேசத்திலே கடந்த அறுபது ஆண்டுகளாக நிகழாத அரசியல் மாற்றம் இனிவரும் காலங்களில் நிகழ்ந்துவிடப் போவதுமில்லை, அப்படி நம்பி ஏமாறுவதற்கு எமது மக்களும் தயாராக இல்லை.
ஆக்கிரமிப்புக்கு என்றுமே இடமளிக்கப்போவதில்லை
பூமிப்பந்திலே ஈழத்தமிழினம் ஒரு சிறிய தேசமாக இருக்கின்றபோதும் நாம் பெரும் வலிமை வாய்ந்த ஒரு சக்திமிக்க இனம். தன்னிகரற்ற ஒரு தனித்துவமான இனம். தனித்துவமான மொழியையும் பண்பாட்டு வாழ்வையும் வரலாற்றையும் கொண்ட ஒரு பெருமைமிக்க இனம்.
இப்படியான எமது அருமை பெருமைகளையெல்லாம் அழித்து, தமிழீழ தேசத்திலே தமிழரின் இறையாண்மையைத் தகர்த்துவிட்டு, இராணுவப் பலத்தாற் சிங்களம் தனது இறையாண்மையை திணித்துவிடத் துடிக்கிறது. தமிழரின் சுதந்திர இயக்கம் என்ற வகையில், நாம் எமது மண்ணில் சிங்கள ஆக்கிரமிப்பிற்கோ சிங்கள ஆதிக்கத்திற்கோ என்றுமே இடமளிக்கப்போவதில்லை
தொடர்ந்து போராடுவோம்
எத்தனை சவால்களுக்கு முகம்கொடுத்தாலும் எத்தனை இடையூறுகளை எதிர்கொண்டாலும் எத்தனை சக்திகள் எதிர்த்து நின்றாலும் நாம் தமிழரின் சுதந்திர விடிவிற்காகத் தொடர்ந்து போராடுவோம். வரலாறு விட்ட வழியில், காலம் இட்ட கட்டளைப்படி சிங்கள அந்நிய ஆக்கிரமிப்பு அகலும் வரை நாம் தொடர்ந்து போராடுவோம்.
புலம்பெயர் இளைய சமுதாயத்துக்கு பாராட்டு
இந்த வரலாற்றுச் சூழமைவில், தமிழர் உலகின் எந்த மூலையில் வாழ்ந்தாலும் எந்தக் கோடியில் வளர்ந்தாலும் எமது தேச விடுதலைக்கு உறுதியாகக் குரலெழுப்பி, எமது சுதந்திர இயக்கத்தின் கரங்களைப் பலப்படுத்துமாறு அன்போடு வேண்டுகிறேன்.
அத்துடன், தங்களது தாராள உதவிகளை வழங்கித் தொடர்ந்தும் பங்களிக்குமாறும் உரிமையோடு கேட்டுக்கொள்கிறேன். இந்த சந்தர்ப்பத்திலே தேச விடுதலைப் பணியைத் தீவிரமாக முன்னெடுத்து வருகின்ற புலம்பெயர்ந்து வாழும் எமது இளைய சமுதாயத்தினருக்கும் எனது அன்பையும் பாராட்டுதல்களையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.
சத்திய இலட்சியத் தீயில் தம்மையே அழித்துச் சரித்திரமாகிவிட்ட எமது மாவீரர்கள் வழியில் சென்று நாம் எமது இலட்சியத்தை அடைவோமென உறுதியெடுத்துக்கொள்வோமாக.
"புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்"
(வே. பிரபாகரன்)
தலைவர்,
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்.
தமிழீழ தேசியத் தலைவர் மேதகு வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் அவர்கள் வியாழக்கிழமை ஆற்றிய மாவீரர் நாள் உரை:
தலைமைச் செயலகம்,
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்,
தமிழீழம்.
நவம்பர் 27, 2008.
இன்று மாவீரர் நாள்.
தமிழீழத் தாய்நாட்டின் விடிவிற்காகத் தமது இன்னுயிரை ஈகம் செய்து, எமது இதயமெல்லாம் நிறைந்து நிற்கும் எம்முயிர் வீரர்களை நாம் நினைவு கூர்ந்து கௌரவிக்கும் புனித நாள்.
ஆண்டாண்டு காலமாக அந்நிய ஆதிக்கப் பிடிக்குள் அடங்கிக்கிடந்த எமது தேசத்தை, ஆக்கிரமிப்பாளர்களுக்கு அடிபணியாத அடங்கா மண்ணாக மாற்றிவிட்ட எமது வீரமறவர்களைப் பூசித்து வணங்கும் திருநாள்.
எமது தேசம் விடுதலை பெற்று, எமது மக்கள் சுதந்திரமாக, தன்மானத்துடன் வாழவேண்டும் என்ற சத்திய இலட்சியத்திற்காக மடிந்த எமது மான வீரர்களை எமது நெஞ்சப் பசுமையில் நிறுத்திக்கொள்ளும் தேசிய நாள்.
எமது மாவீரர்கள் இந்த மண்ணை ஆழமாக நேசித்தார்கள். தாயக விடுதலைக்காகத் தமது கண்களைத் திறந்த கணம் முதல் நிரந்தரமாக மூடிய கணம் வரை அவர்கள் புரிந்த தியாகங்கள் உலக வரலாற்றில் ஒப்பற்றவை.
எந்த ஒரு தேசத்திலும் எந்த ஒரு காலத்திலும் நிகழாத அற்புதமான அர்ப்பணிப்புக்களை எமது மண்ணிலே எமது மண்ணுக்காக எமது மாவீரர்கள் புரிந்திருக்கிறார்கள்.
இந்த மண்ணிலேதான் எமது மாவீரர்கள் பிறந்து, வளர்ந்து, வாழ்ந்தார்கள். இந்த மண்ணிலேதான் அவர்களது பாதச்சுவடுகள் பதிந்திருக்கின்றன. அவர்களது மூச்சுக்காற்றும் கலந்திருக்கிறது. இந்த மண்ணிலேதான் எமது இனம் காலாதிகாலமாக,கொப்பாட்டன், பாட்டன் என தலைமுறை தலைமுறையாக வாழ்ந்து வருகிறது.
சிங்களத்தின் கனவுகள் நிச்சயம் கலையும்
எமது இனச் சரித்திரம் நிலைபெற்ற இந்த மண்ணை ஆழமாகக் காதலித்து, இந்த மண்ணிற்காகவே மடிந்து, இந்த மண்ணின் மடியிலேயே எமது மாவீரர்கள் படுத்துறங்குகிறார்கள். அவர்கள் பள்ளி கொள்ளும் இந்த மண் எமக்கேயுரித்தான மண். எமக்கே சொந்தமான மண். இந்த வரலாற்று மண்ணை ஆக்கிரமித்து, அடக்கியாள சிங்களம் திமிர்கொண்டு நிற்கிறது; தீராத ஆசை கொண்டு நிற்கிறது.
மனித துயரங்களெல்லாம் அடங்காத, அருவருப்பான ஆசைகளிலிருந்தே பிறப்பெடுக்கின்றன. ஆசைகள் எல்லாம் அறியாமையிலிருந்தே தோற்றம் கொள்கின்றன. ஆசையின் பிடியிலிருந்து மீட்சி பெறாதவரை சோகத்தின் சுமையிலிருந்தும் விடுபட முடியாது.
மண் ஆசை பிடித்து, சிங்களம் அழிவு நோக்கிய இராணுவப் பாதையிலே இறங்கியிருக்கிறது. உலகத்தையே திரட்டி வந்து எம்மோடு மோதுகிறது. இராணுவ வெற்றி பற்றிய கனவுலகில் வாழ்கிறது. சிங்களத்தின் இந்தக் கனவுகள் நிச்சயம் கலையும். எமது மாவீரர் கண்ட கனவு ஒருநாள் நனவாகும். இது திண்ணம்.
எனது அன்பான மக்களே!
என்றுமில்லாதவாறு இன்று தமிழீழத் தேசம் ஒரு பெரும் போரை எதிர்கொண்டு நிற்கிறது. இப்போர் வன்னி மாநிலமெங்கும் முனைப்புப்பெற்று உக்கிரமடைந்து வருகிறது.
சிங்கள அரசு இராணுவத்தீர்வில் நம்பிக்கைகொண்டு நிற்பதால், இங்கு இப்போர் நாளுக்குநாள் தீவிரமடைந்து விரிவாக்கம் கண்டு வருகிறது. தமிழரின் தேசிய வாழ்வையும் வளத்தையும் அழித்து, தமிழர் தேசத்தையே சிங்கள இராணுவ இறையாட்சியின் கீழ் அடிமைப்படுத்துவதுதான் சிங்கள அரசின் அடிப்படையான நோக்கம்.
தனித்து நின்று போராடுகிறோம்
இந்த நோக்கத்தைச் செயற்படுத்தி விடும் எண்ணத்தில், தனது போர்த்திட்டத்தை முழுமுனைப்போடு முன்னெடுத்து வருகிறது. தனது முழுப் படை பலத்தையும் ஆயுத பலத்தையும் ஒன்றுதிரட்டி, தனது முழுத் தேசிய வளத்தையும் ஒன்றுகுவித்து, சிங்கள தேசம் எமது மண் மீது ஒரு பாரிய படையெடுப்பை நிகழ்த்தி வருகிறது.
சிங்கள இனவாத அரசு ஏவிவிட்டிருக்கும் இந்த ஆக்கிரமிப்புப் போரை எதிர்த்து, எமது விடுதலை வீரர்கள் வீராவேசத்தோடு போராடி வருகின்றனர்.
உலகின் பல்வேறு நாடுகளும் தமிழ் இன அழிப்புப் போருக்கு முண்டுகொடுத்து நிற்க, நாம் தனித்து நின்று, எமது மக்களின் தார்மீகப் பலத்தில் நின்று, எமது மக்களின் விடிவிற்காகப் போராடி வருகிறோம்.
நெருக்கடிகள் நிறைந்த வரலாற்றுப் பயணம்
இன்று எமது விடுதலை இயக்கம் மிகவும் கடினமான, நெருக்கடிகள் நிறைந்த ஒரு வரலாற்றுப் பயணத்தைத் தொடர்ந்து கொண்டிருக்கிறது.
உலகின் எந்தவொரு விடுதலை இயக்கமுமே சந்தித்திராத பல சரிவுகளை, பல திருப்பங்களை, பல நெருக்கடிகளை நாம் இந்த வரலாற்று ஓட்டத்திலே எதிர்கொண்டிருக்கிறோம்.
எமது பலத்திற்கு மிஞ்சிய பாரிய சக்திகளையெல்லாம் நாம் எதிர்கொண்டிருக்கிறோம். வல்லமைக்கு மிஞ்சிய வல்லாதிக்க சக்திகளோடு நேரடியாக மோதியிருக்கிறோம். அலையலையாக எழுந்த எதிரியின் ஆக்கிரமிப்புக்களை எல்லாம் நேருக்கு நேர் நின்று சந்தித்திருக்கிறோம்.
பெருத்த நம்பிக்கைத் துரோகங்கள், பெரும் நாசச் செயல்கள் என எமக்கு எதிராகப் பின்னப்பட்ட எண்ணற்ற சதிவலைப் பின்னல்களை எல்லாம் தனித்து நின்று தகர்த்திருக்கிறோம். புயலாக எழுந்த இத்தனை பேராபத்துக்களையும் மலையாக நின்று எதிர்கொண்டோம்.
இவற்றோடு ஒப்புநோக்குகையில், இன்றைய சவால்கள் எவையும் எமக்குப் புதியவையும் அல்ல, பெரியவையும் அல்ல. இந்தச் சவால்களை நாம் எமது மக்களின் ஒன்றுதிரண்ட பலத்துடன் எதிர்கொண்டு வெல்வோம்.
இந்த மண் எங்களின் சொந்த மண்
சிங்கள தேசம் ஆக்கிரமித்து அடிமை கொள்ளத் துடிக்கும் இந்த மண் அதற்கு என்றுமே சொந்தமானதன்று. இந்த மண் எமக்குச் சொந்தமான மண்; பழந்தமிழர் நாகரீகம் நீடித்து நிலைபெற்ற மண்; வரலாற்றுக் காலத்திற்கு முற்பட்ட காலத்திலிருந்தே எமது மூதாதையர் வாழ்ந்து வளர்ந்த மண்.
இந்த மண்ணிலேதான் எமது ஆதிமன்னர்கள் இராச்சியங்களும் இராசதானிகளும் அமைத்து அரசாண்டார்கள். எமது இன வேர் ஆழவேரோடியுள்ள இந்த மண்ணிலே, நாம் நிம்மதியாக, கௌரவமாக, அந்நியரின் அதிகார ஆதிக்கமோ தலையீடுகளோ இன்றி, எமது வாழ்வை நாமே அமைத்து வாழ விரும்புகிறோம்.
ஆங்கிலேய காலனியாதிக்கம் அகன்று, சிங்கள ஆதிக்கம் எம்மண் மீது கவிந்த நாள் முதல், நாம் எமது நீதியான உரிமைகளுக்காக அகிம்சை வழியிலும் ஆயுத வழியிலும் போராடி வருகிறோம்.
சுயநிர்ணய உரிமைக்கான எமது இந்த அரசியல் போராட்டம் கடந்த அறுபது ஆண்டுகளுக்கு மேலாக நீடித்துச்செல்கிறது. இந்த நீண்ட படிநிலை வரலாற்றில், வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் வெவ்வேறு வடிவங்களாக எமது போராட்டம் வளர்ச்சியும் முதிர்ச்சியும் கண்டு வந்திருக்கிறது.
ஆரம்பத்தில் அமைதியாக, மென்முறை வடிவில், ஜனநாயக வழியில் அமைதி வழிப்போராட்டங்கள் வாயிலாக எமது மக்கள் நீதிகேட்டுப் போராடினார்கள். அரசியல் உரிமை கோரி, தமிழ் மக்கள் தொடுத்த சாத்வீகப் போராட்டங்களைச் சிங்கள இனவாத அரசு ஆயுத வன்முறை வாயிலாக மிருகத்தனமாக ஒடுக்க முனைந்தது.
அரச ஒடுக்குமுறை கட்டுக்கடங்காமல் உக்கிரம் அடைந்து, அதன் தாங்க முடியாத கொடுமைகளை எமது மக்கள் சந்தித்தபோதுதான், வரலாற்றின் தன்னியல்பான விதியாக எமது விடுதலை இயக்கம் பிறப்பெடுத்தது.
சிங்கள இனவாத அரசின் ஆயுதப் பயங்கரவாதத்திலிருந்து எமது மக்களைப் பாதுகாக்கவே நாம் ஆயுதமேந்த நிர்ப்பந்திக்கப்பட்டோம். ஆயுத வன்முறை வழியை நாம் விரும்பித் தேர்வு செய்யவில்லை. வரலாறுதான் எம்மிடம் கட்டாயமாகக் கையளித்தது.
சமாதானத்துக்கு எப்போதும் நாம் தயார்
தவிர்க்கமுடியாத தேவையின் நிர்ப்பந்தமாக ஆயுதப் போராட்டத்தை வரித்துக்கொண்ட போதும், நாம் எமது மக்களின் தேசியப் பிரச்சினைக்குப் போரை நிறுத்தி, அமைதி வழியில் தீர்வுகாணவே விரும்புகிறோம். இதற்கு எமது விடுதலை இயக்கம் என்றுமே தயாராக இருக்கிறது. நாம் சமாதான வழிமுறைகளுக்கு என்றுமே எதிரானவர்கள் அல்லர்.
அதேநேரம், நாம் சமாதானப் பேச்சுக்களிற் பங்குபற்றத் தயங்கியதும் இல்லை. சமாதான வழிமுறை தழுவி, எமது மக்களின் அரசியல் உரிமைகளை வென்றெடுக்க, திம்புவில் தொடங்கி, ஜெனீவா வரை பல்வேறு வரலாற்றுச் சூழல்களில் பேச்சுக்களில் பங்குபற்றி வந்திருக்கிறோம்.
எமது மக்களின் தேசியப் பிரச்சினைக்குச் சமாதான வழியில் தீர்வுகாண நாம் முழுமனதுடனும் நேர்மையுடனும் செயற்பட்ட போதும் பேச்சுக்கள் எல்லாம் தோல்வியிலேயே முடிந்தன. சிங்கள அரசுகளின் விட்டுக்கொடாத கடும்போக்கும், நாணயமற்ற அரசியல் அணுகுமுறைகளும் இராணுவ வழித் தீர்விலான நம்பிக்கைகளுமே இந்தத் தோல்விகளுக்குக் காரணம்.
அனைத்துலகத்தை ஏமாற்றவே பேச்சுவார்த்தை நாடகம்
பிரமிப்பூட்டும் போரியற் சாதனைகளைப் படைத்து, சிங்கள ஆயுதப் படைகளின் முதுகெலும்பை முறித்து, படைவலுச் சமநிலையை எமக்குச் சாதகமாகத் திருப்பியபோதும், நாம் நோர்வேயின் அனுசரணையிலான அமைதிப் பேச்சுக்களிற் கலந்துகொண்டோம்.
போருக்கு முடிவுகட்டி, ஆறு ஆண்டுகளாகத் தொடர்ந்த அமைதிப் பேச்சுக்களில் நேர்மையுடனும் பற்றுறுதியுடனும் பங்குகொண்டோம். ஆயுதப் படைகளின் அத்துமீறிய செயல்களையும் ஆத்திரமூட்டும் சம்பவங்களையும் பொறுத்துக்கொண்டு, அமைதி பேணினோம்.
இத்தனையையும் நாம் செய்தது, சிங்கள இனவாத அரசு எமது மக்களின் நியாயமான கோரிக்கைகளை ஏற்று நீதி செய்யும் என்ற நம்பிக்கையினால் அன்று. சிங்கள அரசின் சமாதான முகமூடியைத் தோலுரித்துக்காட்டி, சமாதானத்தில் எமக்குள்ள பற்றுறுதியை உலகத்திற்கு வெளிப்படுத்தவே நாம் பேச்சுக்களில் கலந்துகொண்டோம்.
உலக அரங்கில் பல்வேறு நாடுகளின் தலைநகரங்களில் அரங்கேற்றப்பட்ட இந்த அமைதிப் பேச்சுக்கள், தமிழ் மக்களின் அன்றாட அவசர வாழ்க்கைப் பிரச்சினைகளையோ இனப்பிரச்சினையின் மூலாதாரப் பிரச்சினைகளையோ தீர்ப்பவையாக அமையவில்லை.
புலிகள் இயக்கத்தைப் பலவீனப்படுத்தி, தமிழர் தேசத்தையும் அனைத்துலக சமூகத்தையும் ஏமாற்றுவதற்கே சிறிலங்கா அரசு இப்பேச்சுவார்த்தைகளைப் பயன்படுத்தியது.
பேச்சு என்ற போர்வையில், சிங்கள அரசு தமிழர் தேசம் மீது ஒரு பெரும் படையெடுப்பிற்கான ஆயத்தங்களைச் செய்தது. போர் ஓய்வையும் சமாதானச் சூழலையும் பயன்படுத்தி, தனது நலிந்து போன பொருளாதாரத்தை மீளக்கட்டி, தனது சிதைந்துபோன இராணுவப் பூதத்தை மீளவும் தட்டியெழுப்பியது.
பெருந்தொகையில் ஆட்சேர்ப்பு நிகழ்த்தி, ஆயுதங்களைத் தருவித்து, படையணிகளைப் பலப்படுத்தி, போர் ஒத்திகைகளைச் செய்தது. தமிழர் தேசம் சமாதான முயற்சியில் ஈடுபட்டிருக்க, சிங்கள தேசம் போர்த் தயாரிப்பு வேலைகளிலேயே தன்னை முழுமையாக அர்ப்பணித்தது.
சமாதான முயற்சிகளுக்கு ஊறுவிளைவித்த உலக நாடுகளின் தடை
இதேநேரம், சமாதான முயற்சிகளின் காவலர்கள் எனத் தம்மை அடையாளப்படுத்திய உலக நாடுகளில் ஒரு பகுதியினர் அவசரப்பட்டு அதிரடி நடவடிக்கையில் இறங்கியமை, சமாதான முயற்சிகளுக்கே ஊறுவிளைவிப்பதாக அமைந்தது.
எமது சுதந்திர இயக்கத்தை இந்நாடுகள் ஒரு பயங்கரவாதக் குழுவாகச் சிறுமைப்படுத்திச் சித்திரித்து, தடை செய்யப்பட்ட இயக்கங்களின் வரிசையில் பட்டியலிட்டு, எம்மை வேண்டத்தகாதோராக, தீண்டத்தகாதோராக ஒதுக்கி ஓரங்கட்டி, புலம்பெயர்ந்து வாழும் எம்மக்கள் மீது வரம்பு மீறிய வரையறைகளை விதித்து, கட்டுப்பாடுகளைப் போட்டு, எமது விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக அவர்கள் முன்னெடுத்த அரசியற் செயற்பாடுகளுக்கு முட்டுக்கட்டைகள் போட்டன.
தாம் வாழும் நாடுகளின் அரசியல் சட்டவிதிகளுக்கு அமைவாக, நீதிநெறி வழுவாது எம்மக்கள் மேற்கொண்ட மனிதாபிமானப் பணிகளைக் கொச்சைப்படுத்தி சிங்கள அரசின் இன அழிப்புக்கு ஆளாகி, மனிதப் பேரவலத்திற்கு முகம் கொடுத்து நின்ற தமது தாயக உறவுகளைக் காக்க எமது மக்கள் முன்னெடுத்த மனிதநேய உதவிப் பணிகளைப் பெரும் குற்றவியற் செயல்களாக அடையாளப்படுத்தி, தமிழ் மக்களின் பிரதிநிதிகளையும் தமிழின உணர்வாளர்களையும் கைது செய்து, சிறைகளிலே அடைத்து, அவமதித்தன.
இந்நாடுகளின் ஒரு பக்கச்சார்பான இந்த நடவடிக்கைகள்; பேச்சுக்களில் நாம் வகித்த சமநிலை உறவையும் சமபங்காளி என்ற தகைமையையும் வெகுவாகப் பாதித்தன. இது சிங்கள தேசத்தின் இனவாதப்போக்கை மேலும் தூண்டிவிட்டது. சிங்கள இனவாத சக்திகள் உசாரடைந்து, எமக்கு எதிராகப் போர்க்கொடி உயர்த்தின. இது சிங்கள தேசத்தை மேலும் இராணுவப் பாதையிலே தள்ளிவிட்டது.
அனைத்துலக நாடுகளின் பாராமுகம்
சிங்கள தேசம் சமாதானக் கதவுகளை இறுகச் சாத்திவிட்டுத் தமிழர் தேசத்தின் மீது போர் தொடுத்தது. அனைத்துலகத்தின் அனுசரணையோடு கைச்சாத்தான போர் நிறுத்த ஒப்பந்தத்தையும் ஒருதலைப்பட்சமாகக் கிழித்தெறிந்தது. அப்போது சமாதானம் பேசிய உலக நாடுகள் ஒப்புக்குத்தானும் இதனைக் கண்டிக்கவில்லை; கவலை கூடத் தெரிவிக்கவில்லை.
மாறாக, சில உலகநாடுகள் சிங்கள தேசத்திற்கு அழிவாயுதங்களை அள்ளிக்கொடுத்து, இராணுவப் பயிற்சிகளையும் இராணுவ ஆலோசனைகளையும் இலவசமாக வழங்கி வருகின்றன. இதனால்தான் சிங்கள அரசு தமிழருக்கு எதிரான இன அழிப்புப் போரைத் துணிவுடனும் திமிருடனும் ஈவிரக்கமின்றியும் தொடர்ந்து வருகிறது.
இன்று சிங்கள தேசம் என்றுமில்லாதவாறு இராணுவ பலத்திலும் இராணுவ அணுகுமுறையிலும் இராணுவ வழித் தீர்விலும் நம்பிக்கைகொண்டு செயற்படுகிறது.
தமிழினத்துக்கு எதிரான போர்
தமிழர் தாயகத்தில் இராணுவ மேலாதிக்கத்தை நிலைநாட்டி, ஆயுத அடக்குமுறையின் கீழ் தமிழர்களை ஆட்சிபுரிய வேண்டும் என்ற அதன் ஆசை அதிகரித்திருக்கிறது. இதனால் போர் தீவிரம் பெற்று, விரிவுபெற்று நிற்கிறது.
இந்தப் போர் உண்மையில் சிங்கள அரசு கூறுவது போல, புலிகளுக்கு எதிரான போர் அன்று. இது தமிழருக்கு எதிரான போர்; தமிழ் இனத்திற்கு எதிரான போர்; தமிழின அழிப்பை இலக்காகக் கொண்ட போர்; மொத்தத்தில் இது ஓர் இன அழிப்புப் போர்.
இந்தப் போர் எமது மக்களைத்தான் பெரிதும் பாதித்திருக்கிறது. போரின் கொடூரத்தை மக்களுக்கு எதிராகத் திருப்பிவிட்டு, மக்கள் மீது தாங்கொணாத் துன்பப்பளுவைச் சுமத்தி, மக்களைப் புலிகள் இயக்கத்திற்கு எதிராகத் திருப்பிவிடலாம் என்ற நப்பாசையிற் சிங்கள அரசு செயற்பட்டு வருகிறது.
பாதைகளை மூடி, உணவையும் மருந்தையும் தடுத்து, எமது மக்களை இறுக்கமான இராணுவ முற்றுகைக்குள் வைத்துக்கொண்டு, கண்மூடித்தனமான குண்டு வீச்சுக்களையும் எறிகணை வீச்சுக்களையும் நடாத்தி வருகிறது.
சொந்த நிலத்தை இழந்து, அந்த நிலத்தில் அமைந்த வாழ்வை இழந்து, அகதிகளாக அலையும் அவலம் எம்மக்களுக்குச் சம்பவித்திருக்கிறது. பிறப்பிலிருந்து இறப்பு வரை சதா துன்பச்சிலுவையைச் சுமக்கின்ற மக்களாக எம்மக்கள் ஆக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். நோயும் பிணியும் உடல்நலிந்த முதுமையும் சாவுமாக எம்மக்களது வாழ்வு சோகத்தில் தோய்ந்து கிடக்கிறது.
வரலாறு காணாத கொடூர அடக்குமுறை
எமது மக்களின் உறுதிப்பாட்டை உடைத்து விடவேண்டும் என்ற ஒரே நோக்கத்தோடு எமது எதிரியான சிங்கள அரசு இன்று எம்மக்கள் மீது எண்ணற்ற கொடுமைகளைப் புரிந்து வருகிறது. பெரும் அநீதிகளை இழைத்து வருகிறது.
உலகில் எங்குமே நிகழாத கொடூரமான அடக்குமுறைகளைப் பிரயோகிக்கிறது. எமது தேசத்தின் மீது ஒரு பெரும் பொருண்மியப்போரை தொடுத்து, எம்மக்களின் பொருளாதார வாழ்வைச் சிதைத்து அவர்களது நாளாந்த சீவியத்தைச் சீர்குலைக்கின்ற செயலிலே இறங்கியிருக்கிறது.
சிறிலங்கா படைகளின் கட்டுப்பாட்டில் உள்ள தமிழீழ நிலப்பரப்பில் மாதந்தோறும் நூற்றுக்கணக்கானோர் காணாமல் போகின்றனர்; கொல்லப்படுகின்றனர். சிங்களப் பகுதிகளில் தமிழர் காணாமல் போவதும் கொல்லப்படுவதும் வழமையான நிகழ்ச்சியாகி விட்டது.
இராணுவ ஆக்கிரமிப்பில் உள்ள தமிழர் பகுதிகளிலே ஒரு மறைமுகமான இன அழிப்புக் கொள்கை இன்று வேகமாகச் செயற்படுத்தப்படுகிறது. சாவும் அழிவும் இராணுவ அட்டூழியங்களும் சொந்த மண்ணிலேயே சிறைப்பட்ட வாழ்வுமாக எம்மக்கள் நாளாந்தம் அனுபவிக்கும் துயரம் மிகக்கொடியது.
கைதுகளும் சிறை வைப்புக்களும் சித்திரவதைகளும் பாலியல் வல்லுறவுகளும் கொலைகளும் காணாமல் போதல்களும் புதைகுழிகளுக்குள் புதைக்கப்படுவதுமாக ஒரு நச்சு வட்டத்திற்குள் எமது மக்களது வாழ்வு சுழல்கிறது.
எமது மக்களின் விடுதலை வேட்கையை அழிக்க முடியாது
இருந்தபோதும், எமது மக்கள் நம்பிக்கை இழக்கவில்லை. சுதந்திர தாகம் கொண்டு, எழுச்சி கொண்ட எம்மக்களை எந்தத் தடைகளாலும் எதுவும் செய்துவிடமுடியாது. ஆகாயத்திலிருந்து வீழும் குண்டுகளாலும் அவர்களது விடுதலை வேட்கையை அழித்துவிட முடியாது.
எம்மக்கள் துன்பச்சிலுவையைச் சதா சுமந்து பழகியவர்கள். அழிவுகளையும் இழப்புக்களையும் நித்தம் சந்தித்து வாழ்பவர்கள். இதனால் அவர்களது இலட்சிய உறுதி மேலும் உரமாகியிருக்கிறது. விடுதலைக்கான வேகம் மேலும் வீச்சாகியிருக்கிறது.
பெரும் போருக்கு முகம் கொடுத்தவாறு, நாம் இத்தனை காலமாக இத்தனை தியாகங்களைப் புரிந்து போராடி வருவது எமது மக்களின் சுதந்திரமான, கௌரவமான, நிம்மதியான வாழ்விற்கே அன்றி வேறெதற்காகவும் அன்று.
எமது விடுதலைப் போராட்டம் எந்தவொரு நாட்டுக்கும் எதிரானதல்ல
உலகத் தமிழினத்தின் ஒட்டுமொத்தப் பேராதரவோடு நாம் இந்தப் போராட்டத்தை நடாத்தி வருகிறோம். அதுமட்டுமன்று, எமது போராட்டம் எந்தவொரு நாட்டினதும் தேசிய நலன்களுக்கோ அவற்றின் புவிசார் நலன்களுக்கோ பொருளாதார நலன்களுக்கோ குறுக்காக நிற்கவில்லை.
எமது மக்களது ஆழமான அபிலாசைகளும் எந்தவொரு தேசத்தினதும் எந்த மக்களினதும் தேசிய நலன்களுக்குப் பங்கமாக அமையவில்லை. அத்தோடு இந்த நீண்ட போராட்ட வரலாற்றில், நாம் திட்டமிட்டு எந்தவொரு தேசத்திற்கு எதிராகவும் நடந்துகொண்டதுமில்லை.
உலக நாடுகளுடனும் இந்தியாவுடனும் நட்புறவு கொள்ள விரும்புகிறோம்
எமது விடுதலை இயக்கமும் சரி எமது மக்களும் சரி என்றுமே உலக நாடுகளுடனும் எமது அண்டை நாடான இந்தியாவுடனும் நட்புறவை வளர்த்துச் செயற்படவே விரும்புகிறோம்.
இதற்கான புறநிலைகளை உருவாக்கி, நட்புறவுப் பாலத்தை வளர்த்துவிடவே சித்தமாக இருக்கிறோம். எமது நல்லெண்ணத்தை வெளிப்படுத்தி, காத்திரமான உறவுகளைக் கட்டியெழுப்புவதற்குக் காத்து நிற்கிறோம். எம்மை தடைசெய்துள்ள நாடுகள், எமது மக்களது அபிலாசைகளையும் ஆழமான விருப்பங்களையும் புரிந்துகொண்டு, எம்மீதான தடையை நீக்கி, எமது நீதியான போராட்டத்தை அங்கீகரிக்கவேண்டுமென அன்போடு வேண்டிக்கொள்கிறேன்.
இந்தியாவுடனான உறவுகளை புதுப்பிக்க விரும்புகிறோம்
இன்று இந்திய தேசத்திலே பெரும் மாற்றங்கள் நிகழ்ந்து வருகின்றன. அங்கு அடங்கிக்கிடந்த எமது போராட்ட ஆதரவுக்குரல்கள் இன்று மீளவும் ஓங்கி ஒலிக்கின்றன.
எமது போராட்டத்தை ஏற்றுக்கொள்கின்ற ஏதுநிலைகள் வெளிப்படுகின்றன. கனிந்து வருகின்ற இந்தக் கால மாற்றத்திகேற்ப, இந்தியப் பேரரசுடனான அறுந்துபோன எமது உறவுகளை நாம் மீளவும் புதுப்பித்துக்கொள்ள விரும்புகிறோம்.
அன்று, இந்தியா கைக்கொண்ட நிலைப்பாடுகளும் அணுகுமுறைகளும் தலையீடுகளும் ஈழத்தமிழருக்கும் அவர்களது போராட்டத்திற்கும் பாதகமாக அமைந்தன.
இனவாத சிங்கள அரசு தனது கபட நாடகங்களால் எமது விடுதலை இயக்கத்திற்கும் முன்னைய இந்திய ஆட்சிப்பீடத்திற்கும் இடையே பகைமையை வளர்த்து விட்டது.
இந்தப் பகைப்புலத்தில் எழுந்த முரண்பாடுகள் மேலும் முற்றிப் பெரும் போராக வெடித்தது. இதன் ஒட்டுமொத்த விளைவாக எமது மக்கள் பெரும் அழிவுகளைச் சந்திக்க நேர்ந்தது.
நாம் எமது இலட்சியத்தில் உறுதியாக நின்ற காரணத்தினால்தான் எமது இயக்கத்திற்கும் இந்திய அரசிற்கும் பிணக்கு ஏற்பட்டது.
எனினும், இந்தியாவை நாம் ஒருபோதும் பகை சக்தியாகக் கருதியதில்லை. இந்தியாவை எமது நட்புச் சக்தியாகவே எமது மக்கள் என்றும் கருதுகிறார்கள். எமது தேசியப் பிரச்சினை விடயத்தில் இந்தியப் பேரரசு ஒரு சாதகமான நிலைப்பாட்டை எடுக்கும் எனப் பெரிதும் எதிர்பார்க்கிறார்கள்.
தமிழக உறவுகளுக்கு நன்றி
காலமும் கடல் கடந்த தூரமும் எம்மைப் பிரிந்து நிற்கின்ற போதும், எமது மக்களின் இதயத்துடிப்பை நன்கறிந்து, தமிழகம் இந்தவேளையிலே எமக்காக எழுச்சிகொண்டு நிற்பது தமிழீழ மக்கள் அனைவருக்கும் எமது விடுதலை இயக்கத்திற்கும் பெருத்த ஆறுதலையும் நம்பிக்கையையும் ஏற்படுத்தியிருக்கிறது.
எம்மக்களுக்காக ஆதரவுக் குரல் எழுப்பி, அன்புக்கரம் நீட்டும் தமிழக மக்களுக்கும் தமிழகத் தலைவர்களுக்கும் இந்தியக் தலைவர்களுக்கும் இந்தச் சந்தர்ப்பத்திலே எமது அன்பையும் நன்றியையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.
இதேநேரம், எமது தமிழீழத் தனியரசுப் போராட்டத்திற்கு ஆதரவாக வலுவாகக் குரலெழுப்புவதோடு, இந்தியாவிற்கும் எமது இயக்கத்திற்கும் இடையிலான நல்லுறவிற்குப் பெரும் இடைஞ்சலாக எழுந்து நிற்கும் எம்மீதான தடையை நீக்குவதற்கும் ஆக்கபூர்வமான நடவடிக்கைகளை எடுக்குமாறு அன்போடு வேண்டிக்கொள்கிறேன்.
எனது அன்பான மக்களே!
சிங்கள அரசியல் உலகத்தில் பெரும் மாற்றங்களோ திருப்பங்களோ நிகழ்ந்து விடவில்லை. அங்கு அரசியல், போராகப் பேய் வடிவம் எடுத்து நிற்கிறது.
போருக்கு குரல் கொடுக்கும் சிங்கள தேசம்
அன்பையும் அறத்தையும் போதித்த புத்த பகவானைப் போற்றி வழிபடும் அந்தத் தேசத்திலே இனக்குரோதமும் போர் வெறியும் தலைவிரித்தாடுகின்றன. அங்கு போர்ப் பேரிகைகளைத்தான் எம்மால் கேட்க முடிகிறது.
போரை கைவிட்டு, அமைதி வழியில் பிரச்சினையைத் தீர்க்குமாறு அங்கு எவரும் குரல் கொடுக்கவில்லை. சிங்களத்தின் அரசியல்வாதிகளிலிருந்து ஆன்மீகவாதிகள் வரை, பத்திரிகையாளர்களிருந்து பாமர மக்கள் வரை போருக்கே குரல் கொடுக்கிறார்கள்.
தமிழர் தேசம் போரை விரும்பவில்லை. வன்முறையை விரும்பவில்லை. அகிம்சை வழியில் அமைதி வழியில் நீதி வேண்டி நின்ற எம் மக்களிடம் சிங்கள தேசம்தான் போரைத் திணித்திருக்கிறது.
எமது பிராந்தியத்தைச் சேர்ந்த சார்க் நாட்டுத் தலைவர்கள் கொழும்பிலே கூடியபோது, எமது தேசத்தின் நல்லெண்ணத்தை வெளிப்படுத்தி நாம் அறிவித்த பகைமைத் தவிர்ப்பையும் ஏற்க மறுத்து, அதனை ஏளனம் செய்து போரைத் தொடர்ந்து நிற்பதும் சிங்கள தேசம்தான். ஏற்றுக்கொள்ளவே முடியாத அவமதிப்பூட்டும் நிபந்தனைகளை விதித்துப் போரைத் தொடர்வதும் சிங்கள தேசம்தான்.
சிங்கள தேசம் ஒரு பெரும் இன அழிப்புப் போரை எமது மண்ணிலே நிகழ்த்தி வருகிறது. இந்த உண்மையை மூடிமறைத்து, உலகத்தைக் கண்கட்டி ஏமாற்ற சிங்கள அரசுகள் காலங்காலமாகப் பல்வேறு அரசியல் நாடகங்களை அரங்கேற்றி வருகின்றன.
வட்டமேசை மாநாட்டில் தொடங்கி, இன்று அனைத்து கட்சிக் கூட்டம் என இந்த ஏமாற்று நாடகத்தின் பட்டியல் நீண்டு கொண்டே செல்கிறது.
கடந்து சென்ற இந்த நீண்ட கால ஓட்டத்தில், சிங்கள அரசுகள் உலகத்தை ஏமாற்றியதைத் தவிர, தமிழரின் தேசியப் பிரச்சினைக்கு உருப்படியான எந்தவொரு தீர்வினையும் முன்வைக்கவில்லை.
மாறாக, சிங்கள தேசம் தனது படைக்கல சக்தியால் தமிழர் நிலங்களைப் பற்றியெரிய வைத்திருக்கிறது. தமிழரது அமைதியைக் கெடுத்து, அவர்களது நிலத்தில் அமைந்த வாழ்வை அழித்து, அவர்களை அகதிகளாக அலைய வைத்திருக்கிறது.
சிங்களம் யாருக்கு தீர்வை முன்வைக்கப் போகிறது?
தமிழரின் மூலாதாரக் கோரிக்கைகளை ஏற்க மறுத்து, தமிழர் தேசத்தை இரண்டாகப் பிளந்து, அங்கு தமிழர் விரோத ஆயுதக்குழுக்களை ஆட்சியில் அமர்த்தி, இராணுவப் பேயாட்சி நடாத்துகிறது.
புலிகளைத் தோற்கடித்த பின்னர்தான் தமது தீர்வுத்திட்டத்தை அறிவிப்போம் எனக்கூறிக்கொண்டு, போரை நடாத்துகிறது. தமிழர்களைக் கொடுமைப்படுத்திக் கொன்றொழித்த பின்னர், சிங்களம் யாருக்கு தீர்வை முன்வைக்கப்போகிறது? தமிழரின் உண்மையான பிரதிநிதிகளை, அவர்களது பேரம் பேசும் சக்தியை அழித்துவிட்டு, எப்படிச் சிங்களம் தீர்வை முன்வைக்கப்போகிறது? தமிழரின் வரலாற்றுச் சொத்தான தாயக நிலத்தையே ஏற்க மறுக்கும் சிங்களம், எப்படி எமது மக்களுக்கு ஒரு நீதியான தீர்வை முன்வைக்கப்போகிறது?
தமிழரின் தேசியப் பிரச்சினை விடயத்தில், சிங்களம் அடக்குமுறை என்ற ஒரே பாதையில்தான் சென்றுகொண்டிருக்கிறது. இராணுவ வன்முறைப் பாதையைக் கைவிட்டு, சிங்களம் நீதி வழங்கும் என எமது மக்கள் வைத்திருந்த சிறிய நம்பிக்கையும் இன்று அடியோடு அழிந்துவிட்டது.
சிங்கள தேசத்திலே கடந்த அறுபது ஆண்டுகளாக நிகழாத அரசியல் மாற்றம் இனிவரும் காலங்களில் நிகழ்ந்துவிடப் போவதுமில்லை, அப்படி நம்பி ஏமாறுவதற்கு எமது மக்களும் தயாராக இல்லை.
ஆக்கிரமிப்புக்கு என்றுமே இடமளிக்கப்போவதில்லை
பூமிப்பந்திலே ஈழத்தமிழினம் ஒரு சிறிய தேசமாக இருக்கின்றபோதும் நாம் பெரும் வலிமை வாய்ந்த ஒரு சக்திமிக்க இனம். தன்னிகரற்ற ஒரு தனித்துவமான இனம். தனித்துவமான மொழியையும் பண்பாட்டு வாழ்வையும் வரலாற்றையும் கொண்ட ஒரு பெருமைமிக்க இனம்.
இப்படியான எமது அருமை பெருமைகளையெல்லாம் அழித்து, தமிழீழ தேசத்திலே தமிழரின் இறையாண்மையைத் தகர்த்துவிட்டு, இராணுவப் பலத்தாற் சிங்களம் தனது இறையாண்மையை திணித்துவிடத் துடிக்கிறது. தமிழரின் சுதந்திர இயக்கம் என்ற வகையில், நாம் எமது மண்ணில் சிங்கள ஆக்கிரமிப்பிற்கோ சிங்கள ஆதிக்கத்திற்கோ என்றுமே இடமளிக்கப்போவதில்லை
தொடர்ந்து போராடுவோம்
எத்தனை சவால்களுக்கு முகம்கொடுத்தாலும் எத்தனை இடையூறுகளை எதிர்கொண்டாலும் எத்தனை சக்திகள் எதிர்த்து நின்றாலும் நாம் தமிழரின் சுதந்திர விடிவிற்காகத் தொடர்ந்து போராடுவோம். வரலாறு விட்ட வழியில், காலம் இட்ட கட்டளைப்படி சிங்கள அந்நிய ஆக்கிரமிப்பு அகலும் வரை நாம் தொடர்ந்து போராடுவோம்.
புலம்பெயர் இளைய சமுதாயத்துக்கு பாராட்டு
இந்த வரலாற்றுச் சூழமைவில், தமிழர் உலகின் எந்த மூலையில் வாழ்ந்தாலும் எந்தக் கோடியில் வளர்ந்தாலும் எமது தேச விடுதலைக்கு உறுதியாகக் குரலெழுப்பி, எமது சுதந்திர இயக்கத்தின் கரங்களைப் பலப்படுத்துமாறு அன்போடு வேண்டுகிறேன்.
அத்துடன், தங்களது தாராள உதவிகளை வழங்கித் தொடர்ந்தும் பங்களிக்குமாறும் உரிமையோடு கேட்டுக்கொள்கிறேன். இந்த சந்தர்ப்பத்திலே தேச விடுதலைப் பணியைத் தீவிரமாக முன்னெடுத்து வருகின்ற புலம்பெயர்ந்து வாழும் எமது இளைய சமுதாயத்தினருக்கும் எனது அன்பையும் பாராட்டுதல்களையும் தெரிவித்துக்கொள்கிறேன்.
சத்திய இலட்சியத் தீயில் தம்மையே அழித்துச் சரித்திரமாகிவிட்ட எமது மாவீரர்கள் வழியில் சென்று நாம் எமது இலட்சியத்தை அடைவோமென உறுதியெடுத்துக்கொள்வோமாக.
"புலிகளின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்"
(வே. பிரபாகரன்)
தலைவர்,
தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள்.
புதன், நவம்பர் 26, 2008
நீக்ரோ !
ஒரு வரலாற்று மற்றம் நிகழந்து இருக்கிறது அமெரிகாவில். ஒபாமா வை அந்நாட்டு அதிபராக தேர்ந்தெடுத்து உள்ளனர் அந்நாட்டு மக்கள். இது ஒருநாளில் நிகழ்ந்தது அல்ல. அப்ரகம் லிங்கன் முதல் மால்கம் எக்ஸ் வரை தங்களது உயிரை தந்து கறுப்பர்கள் சுய மரியாதை யுடன் வாழ ஒரு புதிய பாதையை போட்டு சென்றுள்ளனர். அந்த பாதை இன்று கருப்பர்களை அமெரிக்க அதிபராக வரும் அளவிற்கு உயர்திவுள்ளது.
அமெரிகாவில் கறுப்பர்கள் மீதான தாக்குதல் என்பது உலகம் அறிந்த ஒன்று. அதையெல்லாம் சகித்தஅவர்கள் அமெரிகாவிற்கு பல துறைகளில் வெற்றியை பெற்று தந்துள்ளனர். தேச பற்று மிகுந்த அவர்கள் மீது வெள்ளையர்களின் வான்கொடுமை பல வழிகளிலும் அவர்கள் வாழ்வை நசுக்கியது. விளையாட்டு துறையில் அமெரிக்க பெரும் பல தங்க பதக் கத்திற்கு கறுப்பர்களின் அந்த போராட்ட குணம் தன் காரணம் என்றல் மிகையல்ல.
நான் கல்லூரியில் படித்து கொண்டு இர்ருந்த போது, கறுப்பர்கள் மீதான் தாக்குதல் உட்சத்தில் இருந்தது. அந்த நேரத்தில் நான் எழுதிய கவிதை, பலரின் பாராட்டையும் பெற்றது.
நான் எழுதிய கவிதை....
நீக்ரோ !
என்
சகோதரனே-நீ
புறக்கநிக்கப்படுகிறாய்
அதுவே !
உன்னில் எனகொரு
நேசிப்பை ஏற்படுத்தியது.
உன் அடிமைத்தனமும்
என் அடிமைத்தனமும்
பிரிடிஷ் சாம்ராஜ்ஜியத்தில்
பேர் போனது,
நீயும் - ஏன்
என்று கேட்க மாட்டாய்
நானும் - எதற்கு
என்று - வினவ மாட்டேன்.
என் நேசிப்பும்
அப்படியே....
உன் கருப்பு தசைகளில்
திசை எதுவாய் இருந்தால் - என்ன?
நீ
பெரும்
பதக்கமும் - புகழும்
அமெரிக்கர்களுக்கு
வேண்டும்.
பின்னர்
சன்பிரன்சி ஸ்கோவில்
அவ்வபோது
கொளுதப்படுவாய்
முதுகில் குத்தப்படுவாய்.
மண்ணில் மாண்புகளை
ஏற்படுத்திய-நீ
மனதில் மரணித்துபோவாய்,
நீயும் மனிதன்தானே....!
உலகஅரங்கில் -உன்
இடத்திற்கு - நீ
போராடும்போது - நான்
தவித்திருக்கிறேன்,
என்னால்
உதவமுடியவில்லையே...என்று.
ஆமாம் சகோதரனே !
கறுப்புத் தோல்
எங்களுக்கோர் அங்கி
உனக்கு அதுவே
போர்க்கொடி.
உன்னை
நேசிக்கின்றேன் - என்
ஆப்ரிக்க சகோதரனே
நான்
இந்தியன் என்பதால்.
- தோழன் மபா
வியாழன், நவம்பர் 20, 2008
கனிமொழி சொன்ன கதை
இலங்கையில் நடப்பது என்ன? என்று மக்களுக்கு விளக்கிக் கூறுவதற்காக தமிழ்நாடு முழுவதும் மாணவர் கூட்டமைப்பின் சார்பில் வேன் பிரசாரம் செய்யப்படுகிறது. இந்த சுற்றுப்பயணத்தை திராவிட முன்னேற்றக் கழக நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் கவிஞர் கனிமொழி கறுப்புக் கொடி அசைத்து தொடங்கி வைத்தார்.
தமிழக மாணவர் கூட்டமைப்பின் சார்பில், இலங்கை தமிழர் நிவாரண நிதிக்கு ஆதரவு திரட்டியும், இலங்கையில் நடப்பது என்ன? என்று மக்களுக்கு விளக்கிக் கூறுவதற்காகவும் மாணவர்கள் வேன் பிரசாரம் மேற்கொள்கின்றனர்.
இதன் தொடக்க விழா சென்னை ராயப்பேட்டை வி.எம்.தெருவில் உள்ள பெரியார் படிப்பகம் முன்பு நடைபெற்றது.
இதில், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் கவிஞர் கனிமொழி கலந்து கொண்டு கறுப்புக் கொடி அசைத்து சுற்றுப்பயணத்தைத் தொடங்கி வைத்து உரையாற்றினார்.
அவர் தனது உரையில் தெரிவித்துள்ளதாவது:
நம் நாடு நிலவுக்கு செயற்கைகோள் அனுப்பியதைப் பெருமையாகப் பேசுகிறோம். அதே நேரத்தில் ஈழத்தின் உண்மை நிலை என்ன? என்று நம்மால் முழுவதுமாக தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.
இலங்கையில் உள்ள பத்திரிகைகள், ஊடகங்கள் அந்த நாட்டு அரசு என்ன சொல்கிறதோ அதைத்தான் வெளியிடுகின்றன.
இலங்கையில் பள்ளிக்குப் போக வேண்டிய குழந்தைகள் பதுங்கு குழியில் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
போர் அறிவிப்பு செய்த பிறகு, பாதிரியார் ஒருவரை அவர் தங்கியிருக்கும் இடத்தை விட்டு செல்லுமாறு அரசு ஆணையிட்டது. அதையடுத்து அந்தப் பாதிரியாரும் மூட்டை, முடிச்சுகளை கட்டிக் கொண்டு போக புறப்பட்டார். அப்போது இரண்டு குழந்தைகள் அங்கு வந்தனர். அவர்களிடம் எனது நினைவாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று கூறி பாதிரியார் 2 பேனாக்களைக் கொடுத்தார்.
அந்தப் பேனாவை பெற்றுக்கொண்ட அந்தக் குழந்தைகள் பாதிரியாரிடமே அவற்றைத் திருப்பிக் கொடுத்தன. நாங்கள் உயிருடன் இருப்போமா அல்லது இருக்கமாட்டோமா என்று தெரியவில்லை. எனவே, வேறு ஊரில் உள்ள குழந்தைகளுக்கு இந்தப் பேனாவைக் கொண்டு போய் கொடுங்கள் என்று அந்தக் குழந்தைகள் கூறியுள்ளனர்.
எதிர்கால நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களான குழந்தைகளின் உயிர்களுக்கு உத்தரவாதம் இல்லை. இப்படியொரு நிலையை ஏற்படுத்தியிருக்கும் நாடு ஒரு நாடா?
தன் மக்களையே அழிக்கும் அநாகரீகத்தை தடுக்க வேண்டும் என்று மத்திய அரசு குரல் கொடுக்க வேண்டும். தமிழ் பேசும் பாவத்திற்காக அவர்களை அழிக்கிறார்கள். தமிழர்கள் என்பதற்காக இல்லாவிட்டாலும் அவர்களும் மனிதர்கள் என்பதற்காகவாவது குரல் கொடுக்க வேண்டும் என்றார் அவர்.
விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சித் தலைவர் தொல்.திருமாவளவன், திராவிட இயக்க தமிழர் பேரவைத் தலைவர் சுப. வீரபாண்டியன், பெரியார் திராவிடர் கழக பொதுச்செயலாளர் விடுதலை இராஜேந்திரன், கவிஞர் காசி ஆனந்தன் ஆகியோர் சுற்றுப்பயணம் செல்லும் மாணவர்களை வாழ்த்தி வழியனுப்பினர்.
சுற்றுப்பயண வேனின் இருபுறங்களிலும் இலங்கையில் நடக்கும் இனப்படுகொலையைச் சித்தரிக்கும் படங்கள் காண்போரின் கண்களை குளமாக்கும் வகையில் அமைந்துள்ளன.
நன்றி
புதினம்.காம்
தமிழக மாணவர் கூட்டமைப்பின் சார்பில், இலங்கை தமிழர் நிவாரண நிதிக்கு ஆதரவு திரட்டியும், இலங்கையில் நடப்பது என்ன? என்று மக்களுக்கு விளக்கிக் கூறுவதற்காகவும் மாணவர்கள் வேன் பிரசாரம் மேற்கொள்கின்றனர்.
இதன் தொடக்க விழா சென்னை ராயப்பேட்டை வி.எம்.தெருவில் உள்ள பெரியார் படிப்பகம் முன்பு நடைபெற்றது.
இதில், நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் கவிஞர் கனிமொழி கலந்து கொண்டு கறுப்புக் கொடி அசைத்து சுற்றுப்பயணத்தைத் தொடங்கி வைத்து உரையாற்றினார்.
அவர் தனது உரையில் தெரிவித்துள்ளதாவது:
நம் நாடு நிலவுக்கு செயற்கைகோள் அனுப்பியதைப் பெருமையாகப் பேசுகிறோம். அதே நேரத்தில் ஈழத்தின் உண்மை நிலை என்ன? என்று நம்மால் முழுவதுமாக தெரிந்து கொள்ள முடியவில்லை.
இலங்கையில் உள்ள பத்திரிகைகள், ஊடகங்கள் அந்த நாட்டு அரசு என்ன சொல்கிறதோ அதைத்தான் வெளியிடுகின்றன.
இலங்கையில் பள்ளிக்குப் போக வேண்டிய குழந்தைகள் பதுங்கு குழியில் உயிருக்குப் போராடிக் கொண்டிருக்கின்றனர்.
போர் அறிவிப்பு செய்த பிறகு, பாதிரியார் ஒருவரை அவர் தங்கியிருக்கும் இடத்தை விட்டு செல்லுமாறு அரசு ஆணையிட்டது. அதையடுத்து அந்தப் பாதிரியாரும் மூட்டை, முடிச்சுகளை கட்டிக் கொண்டு போக புறப்பட்டார். அப்போது இரண்டு குழந்தைகள் அங்கு வந்தனர். அவர்களிடம் எனது நினைவாக வைத்துக் கொள்ளுங்கள் என்று கூறி பாதிரியார் 2 பேனாக்களைக் கொடுத்தார்.
அந்தப் பேனாவை பெற்றுக்கொண்ட அந்தக் குழந்தைகள் பாதிரியாரிடமே அவற்றைத் திருப்பிக் கொடுத்தன. நாங்கள் உயிருடன் இருப்போமா அல்லது இருக்கமாட்டோமா என்று தெரியவில்லை. எனவே, வேறு ஊரில் உள்ள குழந்தைகளுக்கு இந்தப் பேனாவைக் கொண்டு போய் கொடுங்கள் என்று அந்தக் குழந்தைகள் கூறியுள்ளனர்.
எதிர்கால நம்பிக்கை நட்சத்திரங்களான குழந்தைகளின் உயிர்களுக்கு உத்தரவாதம் இல்லை. இப்படியொரு நிலையை ஏற்படுத்தியிருக்கும் நாடு ஒரு நாடா?
தன் மக்களையே அழிக்கும் அநாகரீகத்தை தடுக்க வேண்டும் என்று மத்திய அரசு குரல் கொடுக்க வேண்டும். தமிழ் பேசும் பாவத்திற்காக அவர்களை அழிக்கிறார்கள். தமிழர்கள் என்பதற்காக இல்லாவிட்டாலும் அவர்களும் மனிதர்கள் என்பதற்காகவாவது குரல் கொடுக்க வேண்டும் என்றார் அவர்.
விடுதலைச் சிறுத்தைகள் கட்சித் தலைவர் தொல்.திருமாவளவன், திராவிட இயக்க தமிழர் பேரவைத் தலைவர் சுப. வீரபாண்டியன், பெரியார் திராவிடர் கழக பொதுச்செயலாளர் விடுதலை இராஜேந்திரன், கவிஞர் காசி ஆனந்தன் ஆகியோர் சுற்றுப்பயணம் செல்லும் மாணவர்களை வாழ்த்தி வழியனுப்பினர்.
சுற்றுப்பயண வேனின் இருபுறங்களிலும் இலங்கையில் நடக்கும் இனப்படுகொலையைச் சித்தரிக்கும் படங்கள் காண்போரின் கண்களை குளமாக்கும் வகையில் அமைந்துள்ளன.
நன்றி
புதினம்.காம்
நேபாள மாவோயிஸ்டுகளும் ஈழப் புலிகளும்...
அனைத்துலக மார்க்சிய-லெனிய-மாவோயிஸ் அரங்கங்களிலும் தேசிய இன விடுதலை தொடர்பான சிந்தனையாளர்கள் மத்தியிலும் ஏன் வலதுசாரி சிந்தனையாளர்களிடத்திலும் "நேபாள மாவோயிச"த்தின் பாதையானது தீவிர விவாதங்களை உருவாக்கியிருக்கின்றது.
நேபாள மாவோயிஸ்டுகளை ஈழத்துப் புலிகளும் பின்பற்ற வேண்டும் என்றும்கூட அந்த விவாதங்களில் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்றது.
இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சனையில் இந்திய அரசாங்கம் தலையிட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்தி அண்மையில் தமிழ்நாட்டு சட்டப்பேரவையில் ஒரு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.
அத்தீர்மானத்தின் மீது தமிழ்நாட்டு முதலமைச்சர் கலைஞர் கருணாநிதி,
"ஒரு குழுவாக அவர்கள் (ஈழத் தமிழர்கள்) இருந்து போராடியிருந்தால் நேபாளம் போல வெற்றி பெற்று இருப்பார்கள். வேறு பல நாடுகளைப் போன்று விடுதலை பெற்றிருப்பார்கள். போராளிக் குழுக்களுக்குள்ளேயே நடந்த மோதல் காரணமாகத்தான் இந்த போராட்டம் பலவீனமாகி விட்டது. இன்று அவர்களுக்குப் பரிந்துரை செய்து பேச வேண்டி இருக்கின்றது.
இலங்கையில் விடுதலை பெற சகோதர யுத்தத்தை நிறுத்துங்கள் என்று போராளிகளுக்கு வேண்டுகோள் விடும் நிலைமை ஏற்பட்டது" என்று கூறியிருக்கின்றார்.
அதேபோன்று அண்மையில் தமிழ்நாட்டிலிருந்து வெளியாகும் ஆனந்த விகடன் ஏட்டுக்கு அளித்த நேர்காணலில் புதுச்சேரியைச் சேர்ந்த மனித உரிமைச் செயற்பாட்டாளரும் நேபாள அரசியல் நிர்ணய சபை தேர்தல் பார்வையாளராகச் சென்று திரும்பியவருமான கோ.சுகுமாரன் என்பவரும் "நேபாளத்தை தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளும் பின்பற்ற வேண்டும்" என்று "அறிவுரை" கூறியிருக்கின்றார்.
ஏறத்தாழ 60 ஆண்டு காலத்துக்கும் மேலாக பாரிய இன ஒடுக்குமுறைகளுக்குள்ளாகியிருந்த தமிழீழத் தேசிய இனத்தினது அவலத்தை தமிழீழ மக்களின் இராணுவ அமைப்பாகவும் தமிழீழ மக்களின் ஏகப் பிரதிநிதிகளாகவும் இருக்கின்ற தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் படையணி வெற்றிகளே இந்த அனைத்துலக அரங்கத்துக்கு வெளிப்படுத்தி நிற்கின்றது. இன்று அவலத்தை துடைக்கும் சாதகமான ஒரு சூழலை நோக்கியும் பயணிக்கின்றது.
இலங்கைத் தீவின் நிலைமைகளும் நேபாளத்தின் நிலைமைகளும் எந்த வகையிலுமே தொடர்பற்ற முற்றிலும் முரணானவை
நேபாளம்
நேபாளத்தில் நடைபெற்று வந்த இந்து உயர் சாதிய மன்னர் ஆட்சியை மார்க்சிய-லெனினிய-மாவோயிச வழிப்பட்டதான ஆயுதப் போராட்டத்தின் ஊடே அகற்ற நேபாள கம்யூனிஸ்ட் (மாவோயிஸ்ட்) போராடியது.
மன்னர் ஆட்சியை புரட்சியின் மூலம் அது அகற்றிவிடாத நிலையிலும் அனைத்துலக அரசியல் நிலைமைகளுக்கு ஒத்திசைந்து அரசாங்க அதிகாரத்தை அக்கட்சி இப்போது கைப்பற்றியுள்ளது.
இது சரியான பாதைதானா? என்று அனைத்துலக கொம்யூனிச அரங்கங்களும் இது கம்யூனிசத்தை அடைவதற்கு "நேபாளம் பின்பற்றும்" ஒரு தந்திரோபாயமே (மார்க்சிய மொழியில் செயல் உத்தி) என்று நேபாள கம்யூனிஸ்ட் (மாவோயிஸ்ட்) கட்சியும் கூறி வருகின்றன.
பல் தேசிய இனப் பண்பாடு கொண்ட நேபாளத்தில் ஆள்வது மன்னரா? மக்களா? என்ற நெடிய போராட்டத்தின் இறுதியில் "மக்களாட்சி" மலர்கின்றது.
"நேபாளத்தின் புதிய அரசியல் சாசனம் நேபாளத்தை ஒரு குடியரசு நாடாக நிலை நிறுத்தும்" என்றுதான் நேபாள மாவோயிச கட்சியின் தலைவர் பிரசந்தா பிரகடனப்படுத்தியிருக்கின்றார்.
இலங்கை
இலங்கைத் தீவிலோ வரலாற்றுக் காலம் தொட்டே தமிழர்களுக்கு என்று தனியரசு இருந்து கோலோச்சியிருந்தனர்.
பிரித்தானியர்களும் போர்த்துக்கேயர்களும் ஒல்லாந்தர்களும் என அந்நியர் உள்நுழைந்த காலத்தே தமிழர்களின் இறைமை பெற்ற தனியரசுகள் அழித்தொழிக்கப்பட்டு தென்னிலங்கைச் சிங்களத்தோடு இணைந்ததொரு ஒரு நிர்வாக முறைமை உருவாக்கப்பட்டது.
காலனியாதிக்க முடிவில் தமது இறைமை கொண்ட தமிழ்த் தனியரசை மீட்பதில் போதுமான முனைப்பை நமது முன்னைய தலைமுறை வெளிப்படுத்தாதால் பிரித்தானியர்கள்- சிங்களவர்களோடு இணைந்த நிர்வாக முறையை அப்படியே விட்டுவிட்டு வெளியேறிவிட்டனர்.
வெறிபிடித்த சிங்களமோ வரலாற்று வன்மத்தை வெளிப்படுத்தி இலங்கைத் தீவில் தமிழ்த் தேசிய இனத்தை பூண்டோடு கருவறுக்க முனைந்தது.
அகிம்சைப் போராட்டங்கள் பயனற்றுப் போய் தனிநாட்டுக் கோரிக்களுக்கு செவி சாய்ப்பார் ஏதுமில்லாமல் போய் ஆயுதமேந்த வேண்டிய நிலைக்கு தமிழ்த் தேசிய இனம் தள்ளப்பட்டது.
விரிவாதிக்க கோட்பாட்டுடன் உள்நுழைந்த வல்லாதிக்க இந்தியாவோ, "தமிழீழ தாயக" கோட்பாட்டையே சிதைக்க முனைந்தது.
அதனைச் சிதைக்க விடாது வல்லாதிக்க இந்தியாவுக்கு எதிராக தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் போரிட்ட நிலையில் புலிகளை முற்றாக இல்லாதொழிக்க சகோதர யுத்தத்தை உருவாக்கியது இந்தியாதான் என்று தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையிலேயே தமிழ்நாடு முதல்வர் கலைஞர் கருணாநிதியே சுட்டிக்காட்டியும் இருக்கின்றார்.
தேசத்தின் விடுதலையை நேசித்து திட்டமிட்ட உண்மையும் அர்ப்பணிப்பும் கொண்ட தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள், பலம்பெற அவர்களே ஏகப் பிரதிநிதிகளாக இன்று தமிழீழத் தனியரசைக் கட்டியெழுப்பி வருகின்றனர்.
தமிழீழத்தின் குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் "அறிவிக்கப்படாத ஒரு தனியரசு நிர்வாகத்தை" நடத்திக் கொண்டு அனைத்துலக நாடுகளின் அங்கீகாரத்துக்காக காத்திருக்கின்றனர்.
நடந்தது என்ன?
நேபாளத்தில் நேபாள மாவோயிஸ்ட் அமைப்பு 1996 பெப்ரவரி 13-இல் தான் உதயமானது. திடீர் உதயமும் அல்ல அது.
ஏலவே இருந்த நேபாள கொம்யூனிச இயக்கத்தினரை வலதுசாரிகள் என்றும் திரிபுவாதிகள் என்றும் விமர்சனம் செய்துவிட்டுத்தான் ஆயுதப் பாதைக்குத் திரும்பினார்கள்
அங்கும் 10 ஆண்டுகாலமாக "சகோதர கட்சிக"ளுடன் "கருத்து" மோதல்களை மாவோயிஸ்ட் கட்சி மேற்கொள்ளாமல் இல்லை.
ஈழத்திலும் இந்திய றோ தலையிடாத வரை-
இந்தியப் பேரரசு தனது வல்லாதிக்க விரிவாதிக்க கனவை நடைமுறைப்படுத்த முனையாத வரை
எத்தனையோ குழுக்கள் சுதந்திரமாக நடமாடிய வரலாறும்-
புலிகள் உள்ளிட்ட இயக்கங்கள் ஒரு கட்டத்தில் ஐக்கியமாக நிற்க முயன்ற வரலாறும்
இந்த மண்ணிலும் நிகழாமல் இல்லை.
இதே தமிழ்நாடு முதல்வர் கலைஞர்தான் தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையில் இப்படிக் கூறியதாக இந்தியாவின் ஜெயின் ஆணையம் தனது அறிக்கையில் கூறியும் உள்ளது.
"Faced with such strident criticism in the State Assembly, Sri
Karunanidhi, on 8th May 1990 , on the floor of the Assembly is
reported to have accused the Research and Analysis wing (RAW)
of trying to create a rift between the Centre and the State
appealed to the Prime Minister to take appropriate action. He alleged
that the RAW which was responsible in the past for creating
divisions among various Tamil groups of Sri Lanka was doing
the same between the Centre and the State." (நன்றி: ஈழப் பிரச்சனையில் இந்திய உளவு நிறுவனங்களின் சதி" நூல், விடுதலை க. இராசேந்திரன், தமிழ்நாடு)
"இலங்கையில் உள்ள தமிழ்க் குழுக்களிடையே பிளவை ஏற்படுத்தியமைக்கும் அதேபோல் இந்திய மத்திய மற்றும் இந்திய மாநில அரசுகளிடையே பிணக்கை உருவாக்கியதற்கும் இந்திய றோ தான் காரணம்" என்று அன்று குற்றம் சாட்டியவர் இதே முதல்வர் கலைஞர் அவர்கள்தான்.
ஆனால் தான் தெரிவித்த கருத்துக்கு மாறாக- உண்மைக்கு மாறான செய்தியை அதே தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையில் தெரிவித்திருக்கின்றார். கலைஞர் போன்ற மதிப்பிற்குரிய ஒரு முதுபெரும் அரசியல்வாதியானவர்கள் இந்த வரலாற்றை மறத்தல் அல்லது மறைத்தல் சரிதானா?
அதேபோல்
சிறிலங்கா அரசாங்கத்தை எதிர்த்துத்தான் விடுதலைப் புலிகள் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள்-
ஆனால் சிறிலங்காவின் மகிந்த அரசாங்கத்தை தூக்கியெறிந்து விட்டு சிறிலங்காவில் "புலிகள்" அரசாங்கத்தை உருவாக்க அல்ல அந்த ஆயுதம் தரிப்பு!
ஒரு பேரினவாதத்தின் ஈவிரக்கமற்ற இனப்படுகொலையிலிருந்து ஒரு இனம் தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ள-
இழந்து போன இறைமை கொண்ட தேச அரசுரிமையையை ஒரு இனம் மீட்டுத் தக்க வைத்து வருங்கால தலைமுறைகளின் வாழ்வுரிமைகளைத் தற்காத்துக் கொள்ளவே அந்த ஆயுதத் தரிப்பு!
இலங்கைத் தீவில் கடந்த கால் நூற்றாண்டுகாலமாக நடைபெற்று வரும் விடுதலைப் போராட்டத்தில் எத்தனையோ அமைதிப் பேச்சுக்கள் நடந்துவிட்டன.
அந்த அமைதிப் பேச்சுக்களில் புலிகள் ஒன்றும் பங்கேற்காமலும் இல்லை.
இன்னமும் சொல்லப் போனால் அண்மையில் சிறிலங்காப் பேரினவாத அரசாங்கத்தால் முறித்துக் கொள்ளப்பட்ட "யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தத்தை" உருவாக்க அடிப்படையாக அமைந்ததே தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் ஒருதலைபட்ச போர் நிறுத்தப் பிரகடனமும் அமைதிப் பேச்சுக்கான அழைப்பும்தான்!
அண்மைய அமைதிப் பேச்சுக்களிலிருந்து புலிகள் தானாக இன்னமும் வெளியேறிவிடவும் இல்லை.
போரினால் பாதிக்கப்பட்ட
ஆழிப்பேரலையால் பாதிக்கப்பட்ட
தமிழ் மக்களுக்குரிய மனிதாபிமான உதவிகளைக் கூட செய்யாமல்-
இருதரப்பும் ஏற்றுக் கொண்ட யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தத்தில் எந்த ஒரு சரத்தையுமே ஏற்றுக் கொள்ளாமல்-
யாழ்ப்பாண குடாநாட்டுக்குள் 5 இலட்சம் தமிழ் மக்களை பட்டினி போட்டு படுகொலை செய்ய ஏ-9 பாதையை மூடிவைத்ததை மறுபரிசீலனை செய்யாமல்- இருந்ததால்தான், பேச்சு மேசைகளிலிருந்து மட்டுமே புலிகள் வெளியேறினார்கள்.
யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தத்திலிருந்து விலகிவிட்டதாக சிங்களம் பிரகடனம் செய்தபோதும் கூட தங்கள் கண்முன்னே சொந்த மக்கள் அநீதியாக படுகொலை செய்யப்பட்ட நிலையிலும் கூட அமைதிப் பேச்சுக்கான கதவுகளை இப்போதும் இன்னமும் திறந்தே வைத்திருப்பதும் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தானே!
யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தம் அமுலில் உள்ள நிலையிலேயே நில வல்வளைப்புக்களையும் நீதிக்குப் புறம்பான படுகொலைகளும் எத்தனை, எத்தனை யதார்த்தமான உண்மைகள் இதுவே!
தனியரசு நடத்தி அங்கீகாரத்துக்குக் காத்திருக்கும் ஒரு தேசிய இனத்தின் விடுதலைப் போராட்டத்தையும் அரசு நிர்வாக மாற்றத்துக்கான ஒரு ஆயுதப் போராட்டத்தையும் இணையாக ஒப்பிடுவதும் அப்படியான பிழையான கருதுதல்களுடன் கருத்துகளை வெளியிடுவதும் பொறுப்புகளில் உள்ளோருக்கு பொறுப்பாகாது அல்லவா?.
-செ.விசுவநாதன்.
www.puthinam.com
நன்றி
விசுவநாதன்.
நேபாள மாவோயிஸ்டுகளை ஈழத்துப் புலிகளும் பின்பற்ற வேண்டும் என்றும்கூட அந்த விவாதங்களில் முன்வைக்கப்பட்டு வருகின்றது.
இலங்கைத் தமிழர் பிரச்சனையில் இந்திய அரசாங்கம் தலையிட வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்தி அண்மையில் தமிழ்நாட்டு சட்டப்பேரவையில் ஒரு தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.
அத்தீர்மானத்தின் மீது தமிழ்நாட்டு முதலமைச்சர் கலைஞர் கருணாநிதி,
"ஒரு குழுவாக அவர்கள் (ஈழத் தமிழர்கள்) இருந்து போராடியிருந்தால் நேபாளம் போல வெற்றி பெற்று இருப்பார்கள். வேறு பல நாடுகளைப் போன்று விடுதலை பெற்றிருப்பார்கள். போராளிக் குழுக்களுக்குள்ளேயே நடந்த மோதல் காரணமாகத்தான் இந்த போராட்டம் பலவீனமாகி விட்டது. இன்று அவர்களுக்குப் பரிந்துரை செய்து பேச வேண்டி இருக்கின்றது.
இலங்கையில் விடுதலை பெற சகோதர யுத்தத்தை நிறுத்துங்கள் என்று போராளிகளுக்கு வேண்டுகோள் விடும் நிலைமை ஏற்பட்டது" என்று கூறியிருக்கின்றார்.
அதேபோன்று அண்மையில் தமிழ்நாட்டிலிருந்து வெளியாகும் ஆனந்த விகடன் ஏட்டுக்கு அளித்த நேர்காணலில் புதுச்சேரியைச் சேர்ந்த மனித உரிமைச் செயற்பாட்டாளரும் நேபாள அரசியல் நிர்ணய சபை தேர்தல் பார்வையாளராகச் சென்று திரும்பியவருமான கோ.சுகுமாரன் என்பவரும் "நேபாளத்தை தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளும் பின்பற்ற வேண்டும்" என்று "அறிவுரை" கூறியிருக்கின்றார்.
ஏறத்தாழ 60 ஆண்டு காலத்துக்கும் மேலாக பாரிய இன ஒடுக்குமுறைகளுக்குள்ளாகியிருந்த தமிழீழத் தேசிய இனத்தினது அவலத்தை தமிழீழ மக்களின் இராணுவ அமைப்பாகவும் தமிழீழ மக்களின் ஏகப் பிரதிநிதிகளாகவும் இருக்கின்ற தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் படையணி வெற்றிகளே இந்த அனைத்துலக அரங்கத்துக்கு வெளிப்படுத்தி நிற்கின்றது. இன்று அவலத்தை துடைக்கும் சாதகமான ஒரு சூழலை நோக்கியும் பயணிக்கின்றது.
இலங்கைத் தீவின் நிலைமைகளும் நேபாளத்தின் நிலைமைகளும் எந்த வகையிலுமே தொடர்பற்ற முற்றிலும் முரணானவை
நேபாளம்
நேபாளத்தில் நடைபெற்று வந்த இந்து உயர் சாதிய மன்னர் ஆட்சியை மார்க்சிய-லெனினிய-மாவோயிச வழிப்பட்டதான ஆயுதப் போராட்டத்தின் ஊடே அகற்ற நேபாள கம்யூனிஸ்ட் (மாவோயிஸ்ட்) போராடியது.
மன்னர் ஆட்சியை புரட்சியின் மூலம் அது அகற்றிவிடாத நிலையிலும் அனைத்துலக அரசியல் நிலைமைகளுக்கு ஒத்திசைந்து அரசாங்க அதிகாரத்தை அக்கட்சி இப்போது கைப்பற்றியுள்ளது.
இது சரியான பாதைதானா? என்று அனைத்துலக கொம்யூனிச அரங்கங்களும் இது கம்யூனிசத்தை அடைவதற்கு "நேபாளம் பின்பற்றும்" ஒரு தந்திரோபாயமே (மார்க்சிய மொழியில் செயல் உத்தி) என்று நேபாள கம்யூனிஸ்ட் (மாவோயிஸ்ட்) கட்சியும் கூறி வருகின்றன.
பல் தேசிய இனப் பண்பாடு கொண்ட நேபாளத்தில் ஆள்வது மன்னரா? மக்களா? என்ற நெடிய போராட்டத்தின் இறுதியில் "மக்களாட்சி" மலர்கின்றது.
"நேபாளத்தின் புதிய அரசியல் சாசனம் நேபாளத்தை ஒரு குடியரசு நாடாக நிலை நிறுத்தும்" என்றுதான் நேபாள மாவோயிச கட்சியின் தலைவர் பிரசந்தா பிரகடனப்படுத்தியிருக்கின்றார்.
இலங்கை
இலங்கைத் தீவிலோ வரலாற்றுக் காலம் தொட்டே தமிழர்களுக்கு என்று தனியரசு இருந்து கோலோச்சியிருந்தனர்.
பிரித்தானியர்களும் போர்த்துக்கேயர்களும் ஒல்லாந்தர்களும் என அந்நியர் உள்நுழைந்த காலத்தே தமிழர்களின் இறைமை பெற்ற தனியரசுகள் அழித்தொழிக்கப்பட்டு தென்னிலங்கைச் சிங்களத்தோடு இணைந்ததொரு ஒரு நிர்வாக முறைமை உருவாக்கப்பட்டது.
காலனியாதிக்க முடிவில் தமது இறைமை கொண்ட தமிழ்த் தனியரசை மீட்பதில் போதுமான முனைப்பை நமது முன்னைய தலைமுறை வெளிப்படுத்தாதால் பிரித்தானியர்கள்- சிங்களவர்களோடு இணைந்த நிர்வாக முறையை அப்படியே விட்டுவிட்டு வெளியேறிவிட்டனர்.
வெறிபிடித்த சிங்களமோ வரலாற்று வன்மத்தை வெளிப்படுத்தி இலங்கைத் தீவில் தமிழ்த் தேசிய இனத்தை பூண்டோடு கருவறுக்க முனைந்தது.
அகிம்சைப் போராட்டங்கள் பயனற்றுப் போய் தனிநாட்டுக் கோரிக்களுக்கு செவி சாய்ப்பார் ஏதுமில்லாமல் போய் ஆயுதமேந்த வேண்டிய நிலைக்கு தமிழ்த் தேசிய இனம் தள்ளப்பட்டது.
விரிவாதிக்க கோட்பாட்டுடன் உள்நுழைந்த வல்லாதிக்க இந்தியாவோ, "தமிழீழ தாயக" கோட்பாட்டையே சிதைக்க முனைந்தது.
அதனைச் சிதைக்க விடாது வல்லாதிக்க இந்தியாவுக்கு எதிராக தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் போரிட்ட நிலையில் புலிகளை முற்றாக இல்லாதொழிக்க சகோதர யுத்தத்தை உருவாக்கியது இந்தியாதான் என்று தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையிலேயே தமிழ்நாடு முதல்வர் கலைஞர் கருணாநிதியே சுட்டிக்காட்டியும் இருக்கின்றார்.
தேசத்தின் விடுதலையை நேசித்து திட்டமிட்ட உண்மையும் அர்ப்பணிப்பும் கொண்ட தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள், பலம்பெற அவர்களே ஏகப் பிரதிநிதிகளாக இன்று தமிழீழத் தனியரசைக் கட்டியெழுப்பி வருகின்றனர்.
தமிழீழத்தின் குறிப்பிட்ட பகுதிகளில் "அறிவிக்கப்படாத ஒரு தனியரசு நிர்வாகத்தை" நடத்திக் கொண்டு அனைத்துலக நாடுகளின் அங்கீகாரத்துக்காக காத்திருக்கின்றனர்.
நடந்தது என்ன?
நேபாளத்தில் நேபாள மாவோயிஸ்ட் அமைப்பு 1996 பெப்ரவரி 13-இல் தான் உதயமானது. திடீர் உதயமும் அல்ல அது.
ஏலவே இருந்த நேபாள கொம்யூனிச இயக்கத்தினரை வலதுசாரிகள் என்றும் திரிபுவாதிகள் என்றும் விமர்சனம் செய்துவிட்டுத்தான் ஆயுதப் பாதைக்குத் திரும்பினார்கள்
அங்கும் 10 ஆண்டுகாலமாக "சகோதர கட்சிக"ளுடன் "கருத்து" மோதல்களை மாவோயிஸ்ட் கட்சி மேற்கொள்ளாமல் இல்லை.
ஈழத்திலும் இந்திய றோ தலையிடாத வரை-
இந்தியப் பேரரசு தனது வல்லாதிக்க விரிவாதிக்க கனவை நடைமுறைப்படுத்த முனையாத வரை
எத்தனையோ குழுக்கள் சுதந்திரமாக நடமாடிய வரலாறும்-
புலிகள் உள்ளிட்ட இயக்கங்கள் ஒரு கட்டத்தில் ஐக்கியமாக நிற்க முயன்ற வரலாறும்
இந்த மண்ணிலும் நிகழாமல் இல்லை.
இதே தமிழ்நாடு முதல்வர் கலைஞர்தான் தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையில் இப்படிக் கூறியதாக இந்தியாவின் ஜெயின் ஆணையம் தனது அறிக்கையில் கூறியும் உள்ளது.
"Faced with such strident criticism in the State Assembly, Sri
Karunanidhi, on 8th May 1990 , on the floor of the Assembly is
reported to have accused the Research and Analysis wing (RAW)
of trying to create a rift between the Centre and the State
appealed to the Prime Minister to take appropriate action. He alleged
that the RAW which was responsible in the past for creating
divisions among various Tamil groups of Sri Lanka was doing
the same between the Centre and the State." (நன்றி: ஈழப் பிரச்சனையில் இந்திய உளவு நிறுவனங்களின் சதி" நூல், விடுதலை க. இராசேந்திரன், தமிழ்நாடு)
"இலங்கையில் உள்ள தமிழ்க் குழுக்களிடையே பிளவை ஏற்படுத்தியமைக்கும் அதேபோல் இந்திய மத்திய மற்றும் இந்திய மாநில அரசுகளிடையே பிணக்கை உருவாக்கியதற்கும் இந்திய றோ தான் காரணம்" என்று அன்று குற்றம் சாட்டியவர் இதே முதல்வர் கலைஞர் அவர்கள்தான்.
ஆனால் தான் தெரிவித்த கருத்துக்கு மாறாக- உண்மைக்கு மாறான செய்தியை அதே தமிழ்நாடு சட்டப்பேரவையில் தெரிவித்திருக்கின்றார். கலைஞர் போன்ற மதிப்பிற்குரிய ஒரு முதுபெரும் அரசியல்வாதியானவர்கள் இந்த வரலாற்றை மறத்தல் அல்லது மறைத்தல் சரிதானா?
அதேபோல்
சிறிலங்கா அரசாங்கத்தை எதிர்த்துத்தான் விடுதலைப் புலிகள் ஆயுதம் ஏந்துகிறார்கள்-
ஆனால் சிறிலங்காவின் மகிந்த அரசாங்கத்தை தூக்கியெறிந்து விட்டு சிறிலங்காவில் "புலிகள்" அரசாங்கத்தை உருவாக்க அல்ல அந்த ஆயுதம் தரிப்பு!
ஒரு பேரினவாதத்தின் ஈவிரக்கமற்ற இனப்படுகொலையிலிருந்து ஒரு இனம் தன்னைத் தற்காத்துக் கொள்ள-
இழந்து போன இறைமை கொண்ட தேச அரசுரிமையையை ஒரு இனம் மீட்டுத் தக்க வைத்து வருங்கால தலைமுறைகளின் வாழ்வுரிமைகளைத் தற்காத்துக் கொள்ளவே அந்த ஆயுதத் தரிப்பு!
இலங்கைத் தீவில் கடந்த கால் நூற்றாண்டுகாலமாக நடைபெற்று வரும் விடுதலைப் போராட்டத்தில் எத்தனையோ அமைதிப் பேச்சுக்கள் நடந்துவிட்டன.
அந்த அமைதிப் பேச்சுக்களில் புலிகள் ஒன்றும் பங்கேற்காமலும் இல்லை.
இன்னமும் சொல்லப் போனால் அண்மையில் சிறிலங்காப் பேரினவாத அரசாங்கத்தால் முறித்துக் கொள்ளப்பட்ட "யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தத்தை" உருவாக்க அடிப்படையாக அமைந்ததே தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் ஒருதலைபட்ச போர் நிறுத்தப் பிரகடனமும் அமைதிப் பேச்சுக்கான அழைப்பும்தான்!
அண்மைய அமைதிப் பேச்சுக்களிலிருந்து புலிகள் தானாக இன்னமும் வெளியேறிவிடவும் இல்லை.
போரினால் பாதிக்கப்பட்ட
ஆழிப்பேரலையால் பாதிக்கப்பட்ட
தமிழ் மக்களுக்குரிய மனிதாபிமான உதவிகளைக் கூட செய்யாமல்-
இருதரப்பும் ஏற்றுக் கொண்ட யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தத்தில் எந்த ஒரு சரத்தையுமே ஏற்றுக் கொள்ளாமல்-
யாழ்ப்பாண குடாநாட்டுக்குள் 5 இலட்சம் தமிழ் மக்களை பட்டினி போட்டு படுகொலை செய்ய ஏ-9 பாதையை மூடிவைத்ததை மறுபரிசீலனை செய்யாமல்- இருந்ததால்தான், பேச்சு மேசைகளிலிருந்து மட்டுமே புலிகள் வெளியேறினார்கள்.
யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தத்திலிருந்து விலகிவிட்டதாக சிங்களம் பிரகடனம் செய்தபோதும் கூட தங்கள் கண்முன்னே சொந்த மக்கள் அநீதியாக படுகொலை செய்யப்பட்ட நிலையிலும் கூட அமைதிப் பேச்சுக்கான கதவுகளை இப்போதும் இன்னமும் திறந்தே வைத்திருப்பதும் தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தானே!
யுத்த நிறுத்த ஒப்பந்தம் அமுலில் உள்ள நிலையிலேயே நில வல்வளைப்புக்களையும் நீதிக்குப் புறம்பான படுகொலைகளும் எத்தனை, எத்தனை யதார்த்தமான உண்மைகள் இதுவே!
தனியரசு நடத்தி அங்கீகாரத்துக்குக் காத்திருக்கும் ஒரு தேசிய இனத்தின் விடுதலைப் போராட்டத்தையும் அரசு நிர்வாக மாற்றத்துக்கான ஒரு ஆயுதப் போராட்டத்தையும் இணையாக ஒப்பிடுவதும் அப்படியான பிழையான கருதுதல்களுடன் கருத்துகளை வெளியிடுவதும் பொறுப்புகளில் உள்ளோருக்கு பொறுப்பாகாது அல்லவா?.
-செ.விசுவநாதன்.
www.puthinam.com
நன்றி
விசுவநாதன்.
செவ்வாய், நவம்பர் 04, 2008
எனக்கும் பத்திரிகைக்கும் உள்ள தொடர்பு அலாதியானது. அந்த தொடர்பு சிறு வயதிலேயே தொடங்கிவிட்டது. எங்கள் வீட்டில் சாண்டில்யன், கல்கி என்று ஈகப்பட் நாவல்கள், அதுபோக நூலகங்களிலிருந்து எடுத்துவந்த நாவல்கள் என்று அப்போதல்லாம் அந்நாளைய நிறைய இருந்தன.
பள்ளி நாட்களில் குமுதத்தை மறைத்து , மறைத்து படிப்பேன். நான தமிழை எழுத்துகூட்டி வாசிக்கதொடங்கியதே குமுதத்தில்தான். அபோழுதெல்லாம் குமுதம் வெள்ளி தோறும் வந்துவிடும். என்அப்பா ஆபீஸ் விட்டு வந்த உடனேயே குமுதத்திற்காக எனக்கும் எனது அம்மாவிற்கும் ஒரு அடிதடியீ நடக்கும். இந்த சண்டை பத்தாதென்று பக்கத்துவீட்டு அக்கா குணசுந்தரி வேறு குமுதம் வாங்க வந்துவிடும். (கடுப்பு!)
நான் சிறுவன் என்பதால் குமுதத்தை எடுத்து கொண்டு பின் புறத்தில் உள்ள எங்கள் வீட்டு புளிய மரத்தில் ஏறிவிடுவேன். அப்புறம் என்ன குரங்கு கதை தன், முழுவது படித்து விடு தான் இறங்குவேன்!!!!. புளியமரம் பற்றி வேறு ஒரு சந்தர்பத்தில் கூறுகிறேன்.....
பிர்ர்பாடு கல்லூரி முடிந்து சென்னை வந்து, குமுதம் அலுவலகத்தை தேடி அலைந்தது தனி கதை. 151 புரசை வாக்கம் நெடுஞ்சாலை, இது தான் குமுதம் அட்ரஸ். நமக்கு மெட்ராஸ் புதுசு என்பதால் தட்டு தடுமாறித்தான் பத்திரிகைகள் கண்டுபிடிக்க அவங்க. கையில் காசும் இல்லை. எல்லாம் நடராஜ சர்வீஸ் தான். வந்து பார்த்தால் பழைய தாலுகா ஆபீஸ் போல் இருந்தது. ஒரு பழய கால கட்டிடம். எனது கற்பனயில் இருந்த குமுதம் வேறு, நிஜத்தில் குமுதம் வேறு.
அப்போதெல்லாம் குமுதத்தில் சாண்டில்யனின் சரித்திர கதைகள் தொடராக வெளிவரும், கடல்புறா, சீன மோகினி, யவன ராணி என்று ஏகப்பட்ட கதைகள் தொடராக வந்தவண்ணம் இருக்கும். அப்பப்பா... அந்த நீண்ட நெடிய வர்ணனைகள், காலத்தால் அழியாத காவியங்கள். மனதை கட்டிபோடும் அந்த கதைகள் இன்றும் படித்தவரின் மனதில் நீங்காத நினைவுகளாக இருக்கும்.
அப்புறம் ரா. கீ. ரங்கராஜனின் தமிழாக்கம் சையப்பட்ட கதைகள், அது தனி ருசி!!
புகழ் பெற்ற ஆங்கில நாவல்கள் தமிழனுக்குகிடைத்ததில் ரா. கி. ர. இக்கு தனி பங்கு உண்டு. மயிர்கூசொரியும் அந்த கதைகள் தமிழாக்கம் செயப்படதுபோலவே இருக்காது. அதுதான் ரா. கி. ரங்கராஜன்.
-தோழன் ம பா
ஞாயிறு, நவம்பர் 02, 2008
புதன், அக்டோபர் 22, 2008
படித்ததில் பிடித்தது...
"தமிழில் சொற்களின் எண்ணிக்கை குறைந்து வருகிறது"- நாஞ்சில் நாடன்
ஒரு லட்சத்து இருபத்தி நான்காயிரம் இருந்த மொழி காலபோக்கில் பத்தாயிரம் சொற்கள்அக குறைந்து போக வாய்ப்புள்ளது. எனவேதான், பிடிவாதமாக, பழமையான சொற்களை பயன்படுத்தி வருகிறேன் . தமிழ் மொழி அழிந்து விடக்கூடாது என்று இதை செய்கிறேன். வாசகர்களுக்கான புரிதல் பற்றி கவலை எனக்கு இரண்டம்பட்சம்தான். இளநீரை 'கருக்கு' என்றுதான் பிடிவாதமாக பயன்படுத்துகிறேன்.
இதேபோல் அகராதியில் மட்டும் இருக்கும் ஆயிரக்கணக்கான சொற்களுக்கு உயிர் கொடுக்க வேண்டியுள்ளது.
பிறமொழிகளில் இருந்து சொல்லை, கருவை, எதையும் கடன் வாங்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. எல்லாமே நம் சங்க இலக்கியங்களில் இருக்கிறது.
அண்மையில் சாகித்திய அகதமி சார்பாக திருச்சியில் நடந்த எழுத்தாளர்கள் சந்திப்பின்போது நஞ்சில் நாடன் கூறிய கருத்து.
நன்றி தினமணி.
ஒரு லட்சத்து இருபத்தி நான்காயிரம் இருந்த மொழி காலபோக்கில் பத்தாயிரம் சொற்கள்அக குறைந்து போக வாய்ப்புள்ளது. எனவேதான், பிடிவாதமாக, பழமையான சொற்களை பயன்படுத்தி வருகிறேன் . தமிழ் மொழி அழிந்து விடக்கூடாது என்று இதை செய்கிறேன். வாசகர்களுக்கான புரிதல் பற்றி கவலை எனக்கு இரண்டம்பட்சம்தான். இளநீரை 'கருக்கு' என்றுதான் பிடிவாதமாக பயன்படுத்துகிறேன்.
இதேபோல் அகராதியில் மட்டும் இருக்கும் ஆயிரக்கணக்கான சொற்களுக்கு உயிர் கொடுக்க வேண்டியுள்ளது.
பிறமொழிகளில் இருந்து சொல்லை, கருவை, எதையும் கடன் வாங்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை. எல்லாமே நம் சங்க இலக்கியங்களில் இருக்கிறது.
அண்மையில் சாகித்திய அகதமி சார்பாக திருச்சியில் நடந்த எழுத்தாளர்கள் சந்திப்பின்போது நஞ்சில் நாடன் கூறிய கருத்து.
நன்றி தினமணி.
புதன், அக்டோபர் 15, 2008
அரசியல் கோமாளித்தனம்.....
சென்னையில் நடந்த அனைத்து கட்சி கூட்டம்இலங்கையில் இரண்டு வாரத்திற்குள் போர் நிறுத்தம் செய்ய மத்திய அரசு நடவடிக்கை எடுக்காவிட்டால், தமிழ்கத்தை சேர்ந்த அனைத்து லோக்சபா எம்., பி., களும் ராஜினாமா செய்யா நேரிடும் என்று தமிழகத்தில் நடந்த அனைத்து கட்சி கூட்டத்தில் தீர்மானம் நிறைவேற்றப்பட்டது.
இதில் என்ன கோமாளித்தனம் இருக்கு என்று என்னலாம்...
அனைத்து கட்சி கூட்டத்தில் அதிமுக, பாஜக,மதிமுக, தேமுதிக போன்ற கட்சிகள் பங்கேற்கவில்லை.
இன்று உலகில் இரண்டரை லட்சம் ஈழ தமிழர்கள் வீடிழந்து, வாசலிழந்து, அகதிகளாக உள்ளனர். தமிழர்கள் நலனில் அக்கரை உள்ளவர்கள் போல் கட்டிக்கொள்ளும் ஜெயலலிதா, வைகோ, விசயகாந்த் போன்ற கோமாளிகள் இக் கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ளவில்லை.
தமிழர்கள் தங்கள் கட்சி பேதம் மறந்து இக் கூட்டத்தில் கலந்து கொண்டு தங்களது உணர்ச்சிபூர்வமான ஆதரவை தெரிவித்துள்ளனர். அதோடு மத்திய அரசுக்கு தங்களது எதிர்ப்பையும் தெரிவித்துள்ளனர்.
இத்தகைய உணர்ச்சிபூர்வமான கூட்டத்தில் கலந்துகொள்ளாத இவர்களை என்னவென்று சொல்வது.
அதுசரி! தமிழர்களை பற்றி இவர்களுக்கு என்ன கவலை. இவர்கள் தமிழர்களாக இல்லாத பட்சத்தில்....
-தோழன் மபா
செவ்வாய், அக்டோபர் 14, 2008
ஈழ தமிழர் வாழ்வில் புது நம்பிக்கை
தி நியூ இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் - ஆதிரடி சர்வே....
ஈழ தமிழர்கள் பற்றி பேசவே பயந்தார்கள், ஆதரித்தால் தடா பாயும் என்றார்கள். தமிழனுக்கு குரல் கொடுக்க தமிழனே தயங்கினான், அட்சி பீடத்தில் இருப்பவர்கள் அரவணைக்க தயங்கினார்கள், இதனால் ராஜபக்சே தனி ராஜ்ஜியம் நடத்தி தமிழர்களை கொன்று குவிக்கிறார்.
இவர்களுக்கு ஆதரவு எவருமில்லை என்ற வேளையில், எக்ஸ்பிரஸ் ஆங்கில நாளேடு அக்டோபர் பதினோராம் தேதி அன்று ஒரு துணிச்சலான கருத்து கணிப்பு ஒன்றை வெளி யிட்டது.
ராணுவத்தின் கடுமையான தாக்குதலைஇச் சந்தித்துவரும் இலங்கை தமிழர்களின் இன்னலை தீர்க்க மத்திய, மாநில அரசுகள் மேலும் கவனம் செலுத்தவேண்டும். ராணுவத்தின் தாக்குதலை உடனே நிறுத்தவேண்டும், தாக்குதலுக்கு உள்ளன தமிழர்களுக்கு உணவு, மருந்து, உடைகள் போன்ற அத்யாவசியமான பொருட்களை உடனடியாகா அனுப்பி உதவ வேண்டும். இதற்கு தடங்கல் வருமானால் மத்திய அரசிலிருந்து தி மு கா விலக வேண்டும்.
என்று தமிழ்நாட்டின் பத்து பெரிய நகரங்களில்
தி நியூ இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் நாளேடு நடத்திய கருத்துக் கணிப்பில் தெரியவந்துள்ளது.
ஈழ தமிழர்கள் பற்றி பேசவே பயந்தார்கள், ஆதரித்தால் தடா பாயும் என்றார்கள். தமிழனுக்கு குரல் கொடுக்க தமிழனே தயங்கினான், அட்சி பீடத்தில் இருப்பவர்கள் அரவணைக்க தயங்கினார்கள், இதனால் ராஜபக்சே தனி ராஜ்ஜியம் நடத்தி தமிழர்களை கொன்று குவிக்கிறார்.
இவர்களுக்கு ஆதரவு எவருமில்லை என்ற வேளையில், எக்ஸ்பிரஸ் ஆங்கில நாளேடு அக்டோபர் பதினோராம் தேதி அன்று ஒரு துணிச்சலான கருத்து கணிப்பு ஒன்றை வெளி யிட்டது.
ராணுவத்தின் கடுமையான தாக்குதலைஇச் சந்தித்துவரும் இலங்கை தமிழர்களின் இன்னலை தீர்க்க மத்திய, மாநில அரசுகள் மேலும் கவனம் செலுத்தவேண்டும். ராணுவத்தின் தாக்குதலை உடனே நிறுத்தவேண்டும், தாக்குதலுக்கு உள்ளன தமிழர்களுக்கு உணவு, மருந்து, உடைகள் போன்ற அத்யாவசியமான பொருட்களை உடனடியாகா அனுப்பி உதவ வேண்டும். இதற்கு தடங்கல் வருமானால் மத்திய அரசிலிருந்து தி மு கா விலக வேண்டும்.
என்று தமிழ்நாட்டின் பத்து பெரிய நகரங்களில்
தி நியூ இந்தியன் எக்ஸ்பிரஸ் நாளேடு நடத்திய கருத்துக் கணிப்பில் தெரியவந்துள்ளது.
- இலங்கை ராணுவத்துக்கு ஆயுதங்கள் மற்றும் பயிற்சிகளை இந்திய அரசு வழங்க கூடாது.
- அப்படி, இலங்கை ராணுவத்துக்கு ஆதரவு தொடர்ந்தால் மத்திய அரசிலிருந்து தி மு கா விலக வேண்டும்.
- தலைவர் பிரபாகரன் சுற்றி வளைக்க படும் நிலை ஏற்படுமானால் தமிழர்களுக்கு உதவ இந்திய இராணுவம் இலங்கை செல்லவேண்டும்.
- விடுதலை புலிகள் அமைப்பு என்பது ஈழத் தமிழர்களின் விடுதலைக்காக தொடர்ந்து போராடி வரும் ஒரு அமைப்பு, விடுதலை புலிகள் இல்லாமல் ஈழத் தமிழர்களின் வாழ்வில் விடுதலை இல்லை.
- ஈழத் தமிழர்களின் ஒரே உண்மையான பிரதிநிதி விடுதலை புலிகள் அமைப்பு மட்டும் தான்.
என்று தமிழ் மக்கள் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.
இலங்கை பிரச்சனை தமிழ் நாட்டில் பெரிய பாதிப்பை உண்டு பண்ணுவதற்குள் நடவடிக்கை எடுக்க வேண்டும் என்று நாற்பது சதவித பேர் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.
பிரபாகரனை கைது செய்ய கூடாது என்று பெருவாரியான மக்கள் கருத்து தெரிவித்துள்ளனர்.
எக்ஸ்பிரஸ் குழுமத்தின் இந்த கருத்துக் கணிப்பு காலத்திற்கேற்ற ஒரு நல் மருந்து.
-தோழன் மபா
வெள்ளி, அக்டோபர் 10, 2008
கடவுளுக்கு ஒரு கடிதம்...
Letter to god
A little boy wanted Rs.50 very badly and prayed for weeks, but nothing
happened.
Finally he decided to write God a letter requesting the Rs.50.
When the postal authorities received the letter addressed to God, INDIA,
they decided to forward it to the President of the India as a joke.
The President was so amused, that he instructed his secretary to send the
little boy Rs.20.
The President thought this would appear to be a lot of money (Rs.50) to a
little boy, and he did not want to spoil the kid.
The little boy was delighted with Rs...20, and decided to write a thank
you note to God, which read:
"Dear God: Thank you very much for sending the money.
However, I noticed that you sent it through the Rashtrapati Bhavan in New
Delhi, and those donkeys deducted Rs.30 as tax ....... "Â Â Â
A little boy wanted Rs.50 very badly and prayed for weeks, but nothing
happened.
Finally he decided to write God a letter requesting the Rs.50.
When the postal authorities received the letter addressed to God, INDIA,
they decided to forward it to the President of the India as a joke.
The President was so amused, that he instructed his secretary to send the
little boy Rs.20.
The President thought this would appear to be a lot of money (Rs.50) to a
little boy, and he did not want to spoil the kid.
The little boy was delighted with Rs...20, and decided to write a thank
you note to God, which read:
"Dear God: Thank you very much for sending the money.
However, I noticed that you sent it through the Rashtrapati Bhavan in New
Delhi, and those donkeys deducted Rs.30 as tax ....... "Â Â Â
செவ்வாய், அக்டோபர் 07, 2008
ஒரு கிராமத்துகாரனின் டைரி குறிப்பு...
எனது ஊர், எனது வாழ்க்கைப் பற்றிய சில பதிவுகள்....
திருவாலங்காடு.
எழிற் கொஞ்சும் காவிரி கரையின் தென் கரையில் அமைந்துள்ள ஒரு சிறிய கிராமம்.
தஞ்சைமாவட்டத்தில், மாயவரம் தாலுகாவில் அமைந்துள்ளது. (தற்போது நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் உள்ளது)
கடல் அலைகள் வந்து வந்து மோதுவதுபோல், எனது ஊரைப்பற்றிய நினைவுகள் மனதில் வந்து வந்தது மோதுகின்றன... இதில் எதை எடுப்பது எதை விடுவது என்று தெரியவில்லை.
எனது ஊரை சுற்றி பல மகா இசை பெரியவர்கள் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். கும்பகோணம் மயிலாடுதுறை சாலையில் உள்ளது.
கும்பகோணம் வழியாக வந்தால் நரசிங்கன்பேட்டை யும், மாயவரம் வழியாக வந்தால் குத்தாலம், மாதிரிமங்கலம் தாண்டித்தான் ஊருக்கு வரமுடியும்.
ஊரின் தொடக்கத்தில் ஆலமரம் உள்ளது. ஆலமரம் என்றால் காவேரி யின் இரு கரை தொட்டு ஆலம்விழுதுகளோடு மிக பிரமாண்டமாய் காட்சி தரும். காலத்தை கடந்த
அதன் கடைசி விழ்துகலோடுதன் எனக்கு பரிச்சியம்.
கூட்டம் கூட்டம் மாக இருந்த ஆலம் மரங்கள் இருந்ததால் எங்கள் ஊருக்கு திரு ஆலம் காடு என்று பெயர் இருந்தது . பின்னர் கொஞ்சம் கொஞ்சம் மாக மருகி திருவாலங்காடு என்றுஅனது.
-நினைவுகள் தொடரும்.
திருவாலங்காடு.
எழிற் கொஞ்சும் காவிரி கரையின் தென் கரையில் அமைந்துள்ள ஒரு சிறிய கிராமம்.
தஞ்சைமாவட்டத்தில், மாயவரம் தாலுகாவில் அமைந்துள்ளது. (தற்போது நாகப்பட்டினம் மாவட்டத்தில் உள்ளது)
கடல் அலைகள் வந்து வந்து மோதுவதுபோல், எனது ஊரைப்பற்றிய நினைவுகள் மனதில் வந்து வந்தது மோதுகின்றன... இதில் எதை எடுப்பது எதை விடுவது என்று தெரியவில்லை.
எனது ஊரை சுற்றி பல மகா இசை பெரியவர்கள் வாழ்ந்திருக்கிறார்கள். கும்பகோணம் மயிலாடுதுறை சாலையில் உள்ளது.
கும்பகோணம் வழியாக வந்தால் நரசிங்கன்பேட்டை யும், மாயவரம் வழியாக வந்தால் குத்தாலம், மாதிரிமங்கலம் தாண்டித்தான் ஊருக்கு வரமுடியும்.
ஊரின் தொடக்கத்தில் ஆலமரம் உள்ளது. ஆலமரம் என்றால் காவேரி யின் இரு கரை தொட்டு ஆலம்விழுதுகளோடு மிக பிரமாண்டமாய் காட்சி தரும். காலத்தை கடந்த
அதன் கடைசி விழ்துகலோடுதன் எனக்கு பரிச்சியம்.
கூட்டம் கூட்டம் மாக இருந்த ஆலம் மரங்கள் இருந்ததால் எங்கள் ஊருக்கு திரு ஆலம் காடு என்று பெயர் இருந்தது . பின்னர் கொஞ்சம் கொஞ்சம் மாக மருகி திருவாலங்காடு என்றுஅனது.
-நினைவுகள் தொடரும்.
சனி, அக்டோபர் 04, 2008
பேசும்போது கவனிக்கவும்.... ஜாக்கிறதை!
மொபைல் போனில் பேசிக்கொண்டு ரோடு மற்றும் ரயில்வே லயனை கடக்கும்போது
நிறைய பேர் விபத்தில் சிக்கி உயிரை விடுகின்றனர்.
இத்தகைய விபத்து நாமாக தேடிக்கொள்வது. அதனால் சாலை மற்றும் ரயில்வே லயனை கடக்கும்போது மொபைல் போன் பயன்படுதவேண்டம்.
சாலை மற்றும் ரயில்வே லயனை கடக்கும்போது மொபைல் போன் அடித்தல் எடுக்காதிர்கள், பேசுவது எமனாக கூட இருக்கலாம். ஜாக்கிறதை!
நிறைய பேர் விபத்தில் சிக்கி உயிரை விடுகின்றனர்.
இத்தகைய விபத்து நாமாக தேடிக்கொள்வது. அதனால் சாலை மற்றும் ரயில்வே லயனை கடக்கும்போது மொபைல் போன் பயன்படுதவேண்டம்.
சாலை மற்றும் ரயில்வே லயனை கடக்கும்போது மொபைல் போன் அடித்தல் எடுக்காதிர்கள், பேசுவது எமனாக கூட இருக்கலாம். ஜாக்கிறதை!
குடிகாரர்களின் கூடாரம்...
"நாட்டில் படிக்காதவனை விட குடிக்காதவனே இல்லை என்றாகிவிட்டது"
இன்று தி மு க அரசு, குடிகாரர்களின் வருவயில்தான் அரசாங்கம் நடத்துகிறது.
இதற்கு வித்திட்டவர் ஜெயலலிதா, அவருக்கு தமிழர்களின் வாழ்வூ பற்றி கவலை இல்லை.
தமிழ் இளைய சமுதாயம் இன்று குடித்துவிட்டு தெருவில் கிடக்கிறார்கள்.
தி மு க காரர்கள் சிண்டிகட் அமைத்துக்கொண்டு மதுபான விற்பனையில் சக்கை போடு போட்டுகொண்டு இருப்பதை பார்த்துவிட்டுத்தான், அன்றைய ஜெ அரசு மதுபான விற்பனையை கையில் எடுத்தது
அது அரசாங்கத்துக்கு வருமானம் தரும் முக்கிய வழியாகமைந்துவிடது.
இன்று கருணாநிதி அரசும் அதே வழியை பின் பற்றி அட்சி நடத்துகிறார்கள். மதுபான கடைகள்
ஊருக்கு வெளியே ஒதுக்குபுரம்பக எல்லாம் அமைவதில்லை மெயின் ரோடில் மக்கள் நடமாட்டம் உள்ள பகுதியில் தன் விற்பனை கன ஜோராக நடைபெருகிறது.
பள்ளிகள்,கோயில்கள், மசூதிகள், சர்ச்கள், மக்கள் கூடும் இடம் என்று டாஸ்மாக் அரக்கன் இன்று தமிழ் நாடெங்கும் viyapithullan.
இத்தகைய நிலை குடிகதவனயும் குடிக்க வைத்துவிடும்.
அரசாங்கமே ஊத்தி கொடுத்தால், குடிமகன்கள் குப்புற அடிச்சிதான் கிடபார்கள்.
அப்புறமென்ன ஊரை அடிச்சி உலையில போடவேண்டியதுதான்.
தமிழ் தமிழ் என்று சொல்லி தமிழனுக்கு தண்ணி காட்ட வேண்டியதுதான்..
-தோழன் மபா
இன்று தி மு க அரசு, குடிகாரர்களின் வருவயில்தான் அரசாங்கம் நடத்துகிறது.
இதற்கு வித்திட்டவர் ஜெயலலிதா, அவருக்கு தமிழர்களின் வாழ்வூ பற்றி கவலை இல்லை.
தமிழ் இளைய சமுதாயம் இன்று குடித்துவிட்டு தெருவில் கிடக்கிறார்கள்.
தி மு க காரர்கள் சிண்டிகட் அமைத்துக்கொண்டு மதுபான விற்பனையில் சக்கை போடு போட்டுகொண்டு இருப்பதை பார்த்துவிட்டுத்தான், அன்றைய ஜெ அரசு மதுபான விற்பனையை கையில் எடுத்தது
அது அரசாங்கத்துக்கு வருமானம் தரும் முக்கிய வழியாகமைந்துவிடது.
இன்று கருணாநிதி அரசும் அதே வழியை பின் பற்றி அட்சி நடத்துகிறார்கள். மதுபான கடைகள்
ஊருக்கு வெளியே ஒதுக்குபுரம்பக எல்லாம் அமைவதில்லை மெயின் ரோடில் மக்கள் நடமாட்டம் உள்ள பகுதியில் தன் விற்பனை கன ஜோராக நடைபெருகிறது.
பள்ளிகள்,கோயில்கள், மசூதிகள், சர்ச்கள், மக்கள் கூடும் இடம் என்று டாஸ்மாக் அரக்கன் இன்று தமிழ் நாடெங்கும் viyapithullan.
இத்தகைய நிலை குடிகதவனயும் குடிக்க வைத்துவிடும்.
அரசாங்கமே ஊத்தி கொடுத்தால், குடிமகன்கள் குப்புற அடிச்சிதான் கிடபார்கள்.
அப்புறமென்ன ஊரை அடிச்சி உலையில போடவேண்டியதுதான்.
தமிழ் தமிழ் என்று சொல்லி தமிழனுக்கு தண்ணி காட்ட வேண்டியதுதான்..
-தோழன் மபா
புதன், அக்டோபர் 01, 2008
அன்புமணி க்கு தைரியம் இருக்கிறதா?
வரும் இரண்டாம் தேதி முதல் பொது இடங்களில் சிகரட் பிடிக்க தடை!
" சிகரட்டின் ஒரு முனையில் தீ இருக்கிறது
மறு முனையில் முட்டாள் இருக்கிறான்" என்றார் பெர்ணண்ட்ஷா.
வாஸ்துவமான உன்மை. ஒத்துகொள்ள வேண்டியதுதான்.
ஆனால் இந்த முதுகு எலும்பு இல்லாத அசியாளர்கள் சிகரட் தயாரிபளர்களை விட்டுவிட்டு
அப்பாவி மக்களை தண்டிகிரர்கள்.
இவர்களுக்கு நெஞ்சில் வீரமிர்ந்தல் அவர்களை தண்டிக்கட்டும்.
அதை விட்டுவிட்டு இப்படி குறுக்கு சால் ஓட்டினால் என்ன நியாயம்.
அன்புமணி க்கு தைரியம் இருந்தால் பண முதலைகளை எதிர்த்து போராடட்டும்.
சிகரட் தயாரிக்க அனுமதி உண்டாம் பயன்படுத்த அனுமதி இல்லையாம்.
எந்தஊரு நியாயம்.
இதுவரையி ல் வந்த எந்த அரசியல் தலைவர்களும் பொது மக்களை தான் தண்டிகிரர்கள். அவர்களுக்கு சிகரட் தயாரிபாளர்களின் பணம் வேண்டும். அதனால் சட்டம் அவர்களின் மிது பைவதுஇல்லை
அன்புமணி வித்தியாசமான அரசியல் வாதியை இருந்தால் பிடிபவர்களை விட்டுவிட்டு இந்த முறையாவது தயாரிபளர்களை தண்டிக்கட்டும்.
சிகரட் டை ஒழிக்க இதுதான் நிரந்தரமான வழி!
செய்வாரா அன்புமணி?
- தோழன் ம பா
" சிகரட்டின் ஒரு முனையில் தீ இருக்கிறது
மறு முனையில் முட்டாள் இருக்கிறான்" என்றார் பெர்ணண்ட்ஷா.
வாஸ்துவமான உன்மை. ஒத்துகொள்ள வேண்டியதுதான்.
ஆனால் இந்த முதுகு எலும்பு இல்லாத அசியாளர்கள் சிகரட் தயாரிபளர்களை விட்டுவிட்டு
அப்பாவி மக்களை தண்டிகிரர்கள்.
இவர்களுக்கு நெஞ்சில் வீரமிர்ந்தல் அவர்களை தண்டிக்கட்டும்.
அதை விட்டுவிட்டு இப்படி குறுக்கு சால் ஓட்டினால் என்ன நியாயம்.
அன்புமணி க்கு தைரியம் இருந்தால் பண முதலைகளை எதிர்த்து போராடட்டும்.
சிகரட் தயாரிக்க அனுமதி உண்டாம் பயன்படுத்த அனுமதி இல்லையாம்.
எந்தஊரு நியாயம்.
இதுவரையி ல் வந்த எந்த அரசியல் தலைவர்களும் பொது மக்களை தான் தண்டிகிரர்கள். அவர்களுக்கு சிகரட் தயாரிபாளர்களின் பணம் வேண்டும். அதனால் சட்டம் அவர்களின் மிது பைவதுஇல்லை
அன்புமணி வித்தியாசமான அரசியல் வாதியை இருந்தால் பிடிபவர்களை விட்டுவிட்டு இந்த முறையாவது தயாரிபளர்களை தண்டிக்கட்டும்.
சிகரட் டை ஒழிக்க இதுதான் நிரந்தரமான வழி!
செய்வாரா அன்புமணி?
- தோழன் ம பா
செவ்வாய், செப்டம்பர் 30, 2008
திங்கள், செப்டம்பர் 29, 2008
உங்கள் கருத்துகள் வரவேற்கபடுகிறது...
அன்புடையீர்... வணக்கம்,
தொடர்ந்து தமிழன் வீதி யை படித்து, பார்த்து வரும் உங்களுக்கு எஅந்து நன்றியை தெரிவித்துகொள்கிறேன்.
உங்களுது கருத்துக்களை அன்புடன் வரவேற்கிறேன்.
அன்புடன்
தோழன் மபா.
சென்னை .
தொடர்ந்து தமிழன் வீதி யை படித்து, பார்த்து வரும் உங்களுக்கு எஅந்து நன்றியை தெரிவித்துகொள்கிறேன்.
உங்களுது கருத்துக்களை அன்புடன் வரவேற்கிறேன்.
அன்புடன்
தோழன் மபா.
சென்னை .
ஒரு சுவாரசியமான உரையாடல்..
Its not from me but one of the blogs on Hinduism. Worth reading and knowing .
Am I a Hindu?
Four years ago, I was flying from JFK NY Airport to SFO to attend a meeting at Monterey , CA . An American girl was sitting on the right side, near window seat. It indeed was a long journey - it would take nearly seven hours! I was surprised to see the young girl reading a Bible - unusual of young Americans! (Later I came to know that September 11 has changed mind-set of lot of US citizens. They suddenly turned religious, it seemed.)
After some time she smiled and we had few acquaintances talk.
I told her that I am from India .
Then suddenly the girl asked:
'What's your faith?
''What?' I didn't understand the question.
'I mean, what's your religion?
Are you a Christian? Or a Muslim?
''No!' I replied,
'I am neither Christian nor Muslim'.Apparently she appeared shocked to listen to that.'Then who are you…?
''I am a Hindu', I said.She looked at me as if she is seeing a caged animal.She could not understand what I was talking about.
A common man in Europe or US know about Christianity and Islam, as they are the leading religions of the world today.
But a Hindu, what? I explained to her - I am born to a Hindu father and Hindu mother. Therefore, I am a Hindu by birth.
'Who is your prophet?' she asked.
'We don't have a prophet,'
' I replied.
'What's your Holy Book?
''We don't have a single Holy Book, but we have hundreds and thousands of philosophical and sacred scriptures,' I replied.
'Oh, come on…at least tell me who is your God?
''What do you mean by that?''
Like we have Yahweh and Muslims have Allah - don't you have a God?' I thought for a moment. Muslims and Christians believe one God (Male God) who created the world and takes an interest in the humans who inhabit it. Her mind is conditioned with that kind of belief.
According to her (or anybody who doesn't know about Hinduism), a religion need to have one Prophet, one Holy book and one God.
The mind is so conditioned and rigidly narrowed down to such a notion that anything else is not acceptable.. I understood her perception and concept about faith.
You can't compare Hinduism with any of the present leading religions where you have to believe in one concept of god.
I tried to explain to her: 'You can believe in one god and he can be a Hindu. You may believe in multiple deities and still you can be a Hindu. What's more - you may not believe in god at all, still you can be a Hindu.
An atheist can also be a Hindu.'This sounded very crazy to her.She couldn't imagine a religion so unorganized, still surviving for thousands of years, even after onslaught from foreign forces. 'I don't understand…but it seems very interesting.
Are you religious?
'What can I tell to this American girl?
I said: 'I do not go to temple regularly. I do not make any regular rituals. I have learned some of the rituals in my younger days. I still enjoy doing it sometimes.
''Enjoy? Are you not afraid of God?''God is a friend.
No- I am not afraid of God.
Nobody has made any compulsions on me to perform these rituals regularly.
' She thought for a while and then asked:
'Have you ever thought of converting to any other religion?
''Why should I? Even if I challenge some of the rituals and faith in Hinduism, nobody can convert me from Hinduism. Because, being a Hindu allows me to think independently and objectively, without conditioning…
I remain as a Hindu never by force, but choice.' I told her that Hinduism is not a religion, but a set of beliefs and practices. It is not a religion like Christianity or Islam because it is not founded by any one person or does not have an organized controlling body like the Church or the Order, I added. There is no institution or authority.
'So, you don't believe in God?' she wanted everything in black and வைட்
.'I didn't say that. I do not discard the divine reality.
Our scripture, or Sruthis or Smrithis - Vedas and Upanishads or the Gita - say God might be there or he might not be there.
But we pray to that supreme abstract authority (Para Brahma) that is the creator of this universe.' 'Why can't you believe in one personal God?' 'We have a concept - abstract - not a personal god. The concept or notion of a personal God, hiding behind the clouds of secrecy, telling us irrational stories through few men whom he sends as messengers, demanding us to worship him or punish us, does not make sense.
I don't think that God is as silly as an autocratic emperor who wants others to respect him or fear him.' I told her that such notions are just fancies of less educated human imagination and fallacies, adding that generally ethnic religious practitioners in Hinduism believe in personal gods.
The entry level Hinduism has over-whelming superstitions too. The philosophical side of Hinduism negates all superstitions. 'Good that you agree God might exist. You told that you pray. What is your prayer then?''Loka Samastha Sukino Bhavantu. Om Shanti, Shanti, Shanti,''Funny,' she laughed,
'What does it mean?
''May all the beings in all the worlds be happy.
Om Peace, Peace, Peace.
' 'Hmm…very interesting.
I want to learn more about this religion.
It is so democratic, broad-minded and free…' she exclaimed.'The fact is Hinduism is a religion of the individual, for the individual and by the individual with its roots in the Vedas and the Bhagavad-Gita. It is all about an individual approaching a personal God in an individual way according to his temperament and inner evolution - it is as simple as that.'
'How does anybody convert to Hinduism?
''Nobody can convert you to Hinduism, because it is not a religion, but a set of beliefs and practices. Everything is acceptable in Hinduism because there is no single authority or organization either to accept it or to reject it or to oppose it on behalf of Hinduism.'
I told her - if you look for meaning in life, don't look for it in religions; don't go from one cult to another or from one guru to the next. For a real seeker, I told her, Bible itself gives guidelines when it says ' Kingdom of God is within you.'
I reminded her of Christ's teaching about the love that we have for each other. That is where you can find the meaning of life. Loving each and every creation of the God is absolute and real. 'Isavasyam idam sarvam' Isam (the God) is present (inhabits) here everywhere - nothing exists separate from the God, because God is present everywhere.
Respect every living being and non-living things as God.
That's what Hinduism teaches you. Hinduism is referred to as Sanathana Dharma, the eternal faith. It is based on the practice of Dharma, the code of life. The most important aspect of Hinduism is being truthful to oneself. Hinduism has no monopoly on ideas. It is open to all. Hindus believe in one God (not a personal one) expressed in different forms. For them, God is timeless and formless entity. Ancestors of today's Hindus believe in eternal truths and cosmic laws and these truths are opened to anyone who seeks them.
But there is a section of Hindus who are either superstitious or turned fanatic to make this an organized religion like others.
The British coin the word 'Hindu' and considered it as a religion.
I said: 'Religions have become an MLM (multi-level-marketing) industry that has been trying to expand the market share by conversion. The biggest business in today's world is Spirituality. Hinduism is no exception…'
am a Hindu because it doesn't condition my mind with any faith system.
How simply he explained the concept of HINDUISM, a way of living எ லைப்.
-ஈமெயில் இல் வந்த ஒரு சுவாரசியமான உரையாடல்.
இதில் வரும் கருத்துக்கள் என்னுடையது அல்ல.
-நன்றி
தோழன் மபா .
Am I a Hindu?
Four years ago, I was flying from JFK NY Airport to SFO to attend a meeting at Monterey , CA . An American girl was sitting on the right side, near window seat. It indeed was a long journey - it would take nearly seven hours! I was surprised to see the young girl reading a Bible - unusual of young Americans! (Later I came to know that September 11 has changed mind-set of lot of US citizens. They suddenly turned religious, it seemed.)
After some time she smiled and we had few acquaintances talk.
I told her that I am from India .
Then suddenly the girl asked:
'What's your faith?
''What?' I didn't understand the question.
'I mean, what's your religion?
Are you a Christian? Or a Muslim?
''No!' I replied,
'I am neither Christian nor Muslim'.Apparently she appeared shocked to listen to that.'Then who are you…?
''I am a Hindu', I said.She looked at me as if she is seeing a caged animal.She could not understand what I was talking about.
A common man in Europe or US know about Christianity and Islam, as they are the leading religions of the world today.
But a Hindu, what? I explained to her - I am born to a Hindu father and Hindu mother. Therefore, I am a Hindu by birth.
'Who is your prophet?' she asked.
'We don't have a prophet,'
' I replied.
'What's your Holy Book?
''We don't have a single Holy Book, but we have hundreds and thousands of philosophical and sacred scriptures,' I replied.
'Oh, come on…at least tell me who is your God?
''What do you mean by that?''
Like we have Yahweh and Muslims have Allah - don't you have a God?' I thought for a moment. Muslims and Christians believe one God (Male God) who created the world and takes an interest in the humans who inhabit it. Her mind is conditioned with that kind of belief.
According to her (or anybody who doesn't know about Hinduism), a religion need to have one Prophet, one Holy book and one God.
The mind is so conditioned and rigidly narrowed down to such a notion that anything else is not acceptable.. I understood her perception and concept about faith.
You can't compare Hinduism with any of the present leading religions where you have to believe in one concept of god.
I tried to explain to her: 'You can believe in one god and he can be a Hindu. You may believe in multiple deities and still you can be a Hindu. What's more - you may not believe in god at all, still you can be a Hindu.
An atheist can also be a Hindu.'This sounded very crazy to her.She couldn't imagine a religion so unorganized, still surviving for thousands of years, even after onslaught from foreign forces. 'I don't understand…but it seems very interesting.
Are you religious?
'What can I tell to this American girl?
I said: 'I do not go to temple regularly. I do not make any regular rituals. I have learned some of the rituals in my younger days. I still enjoy doing it sometimes.
''Enjoy? Are you not afraid of God?''God is a friend.
No- I am not afraid of God.
Nobody has made any compulsions on me to perform these rituals regularly.
' She thought for a while and then asked:
'Have you ever thought of converting to any other religion?
''Why should I? Even if I challenge some of the rituals and faith in Hinduism, nobody can convert me from Hinduism. Because, being a Hindu allows me to think independently and objectively, without conditioning…
I remain as a Hindu never by force, but choice.' I told her that Hinduism is not a religion, but a set of beliefs and practices. It is not a religion like Christianity or Islam because it is not founded by any one person or does not have an organized controlling body like the Church or the Order, I added. There is no institution or authority.
'So, you don't believe in God?' she wanted everything in black and வைட்
.'I didn't say that. I do not discard the divine reality.
Our scripture, or Sruthis or Smrithis - Vedas and Upanishads or the Gita - say God might be there or he might not be there.
But we pray to that supreme abstract authority (Para Brahma) that is the creator of this universe.' 'Why can't you believe in one personal God?' 'We have a concept - abstract - not a personal god. The concept or notion of a personal God, hiding behind the clouds of secrecy, telling us irrational stories through few men whom he sends as messengers, demanding us to worship him or punish us, does not make sense.
I don't think that God is as silly as an autocratic emperor who wants others to respect him or fear him.' I told her that such notions are just fancies of less educated human imagination and fallacies, adding that generally ethnic religious practitioners in Hinduism believe in personal gods.
The entry level Hinduism has over-whelming superstitions too. The philosophical side of Hinduism negates all superstitions. 'Good that you agree God might exist. You told that you pray. What is your prayer then?''Loka Samastha Sukino Bhavantu. Om Shanti, Shanti, Shanti,''Funny,' she laughed,
'What does it mean?
''May all the beings in all the worlds be happy.
Om Peace, Peace, Peace.
' 'Hmm…very interesting.
I want to learn more about this religion.
It is so democratic, broad-minded and free…' she exclaimed.'The fact is Hinduism is a religion of the individual, for the individual and by the individual with its roots in the Vedas and the Bhagavad-Gita. It is all about an individual approaching a personal God in an individual way according to his temperament and inner evolution - it is as simple as that.'
'How does anybody convert to Hinduism?
''Nobody can convert you to Hinduism, because it is not a religion, but a set of beliefs and practices. Everything is acceptable in Hinduism because there is no single authority or organization either to accept it or to reject it or to oppose it on behalf of Hinduism.'
I told her - if you look for meaning in life, don't look for it in religions; don't go from one cult to another or from one guru to the next. For a real seeker, I told her, Bible itself gives guidelines when it says ' Kingdom of God is within you.'
I reminded her of Christ's teaching about the love that we have for each other. That is where you can find the meaning of life. Loving each and every creation of the God is absolute and real. 'Isavasyam idam sarvam' Isam (the God) is present (inhabits) here everywhere - nothing exists separate from the God, because God is present everywhere.
Respect every living being and non-living things as God.
That's what Hinduism teaches you. Hinduism is referred to as Sanathana Dharma, the eternal faith. It is based on the practice of Dharma, the code of life. The most important aspect of Hinduism is being truthful to oneself. Hinduism has no monopoly on ideas. It is open to all. Hindus believe in one God (not a personal one) expressed in different forms. For them, God is timeless and formless entity. Ancestors of today's Hindus believe in eternal truths and cosmic laws and these truths are opened to anyone who seeks them.
But there is a section of Hindus who are either superstitious or turned fanatic to make this an organized religion like others.
The British coin the word 'Hindu' and considered it as a religion.
I said: 'Religions have become an MLM (multi-level-marketing) industry that has been trying to expand the market share by conversion. The biggest business in today's world is Spirituality. Hinduism is no exception…'
am a Hindu because it doesn't condition my mind with any faith system.
How simply he explained the concept of HINDUISM, a way of living எ லைப்.
-ஈமெயில் இல் வந்த ஒரு சுவாரசியமான உரையாடல்.
இதில் வரும் கருத்துக்கள் என்னுடையது அல்ல.
-நன்றி
தோழன் மபா .
வியாழன், செப்டம்பர் 18, 2008
பேசலாம் வாங்க....
நாம நிம்மதியா வாழற காலம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் கோரஞ்சிகிடே வருது.
அப்பாவி மக்களை பலியிடரதுல அரசாங்கமும், தீவிரவாதிகளும் போட்டி போட்டுஇக் கொண்டு சடு குடு ஆடுறாங்க...
அச்சியளர்கள் ஒரு பக்கம்னா இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகள் மறுபக்கம் இருந்துகொண்டு மக்களை வாழ விடாம பண்றாங்க...
சமிபத்திய உதாரணம்
வட இந்தியாவில அடிக்கடி நடக்கற குண்டு வெடிப்புகள். இவர்களுக்கு என்ன வேண்டும், அப்பாவி மக்களை சகடிச்சி எதை சாதிக்க போகிறார்கள். அல்லாஹ்வை இஐந்து வேலையும் thozhvum entha musilimum intha anniyayathai seyamattan. allah ivargalai mannikkamatar.
intha pavigal sathanin asi petravargal. appavi makkalai vathaikkum intha kodurargallukku allah entha thandanai kodukka pogirar.....
ippadi kundu musilimgal musilime alla....
- thozhan maba
அப்பாவி மக்களை பலியிடரதுல அரசாங்கமும், தீவிரவாதிகளும் போட்டி போட்டுஇக் கொண்டு சடு குடு ஆடுறாங்க...
அச்சியளர்கள் ஒரு பக்கம்னா இஸ்லாமிய தீவிரவாதிகள் மறுபக்கம் இருந்துகொண்டு மக்களை வாழ விடாம பண்றாங்க...
சமிபத்திய உதாரணம்
வட இந்தியாவில அடிக்கடி நடக்கற குண்டு வெடிப்புகள். இவர்களுக்கு என்ன வேண்டும், அப்பாவி மக்களை சகடிச்சி எதை சாதிக்க போகிறார்கள். அல்லாஹ்வை இஐந்து வேலையும் thozhvum entha musilimum intha anniyayathai seyamattan. allah ivargalai mannikkamatar.
intha pavigal sathanin asi petravargal. appavi makkalai vathaikkum intha kodurargallukku allah entha thandanai kodukka pogirar.....
ippadi kundu musilimgal musilime alla....
- thozhan maba
அசைவ உணவை தவிர்ப்பது ஆபத்து
"சைவ உணவே சிறந்தது, அசைவ உணவை தவிர்ப்பது நல்லது'' என்ற கருத்து பரவலாக உள்ளது. ஆனால் ஆஸ்திரேலியாவை சேர்ந்த விஞ்ஞானிகள் தங்கள் ஆய்வு முடிவில் மாறுபட்ட கருத்தை தெரிவித்து இருக்கிறார்கள்.வெறும் சைவ உணவை மட்டும் சாப்பிடுபவர்களுக்கு சில வைட்டமின் குறைபாடு ஏற்படுகிறது. மூளை சுருங்கும் பாதிப்பும் ஏற்படும் வாய்ப்பு அதிகம் என்று அவர்கள் கூறியுள்ளனர். "பி12" வைட்டமின் சத்து பால், இறைச்சி, மீன், ஈரல் போன்றவற்றில் அதிகமாக உள்ளது.இவற்றை சாப்பிடாத வர்களுக்கு "பி12" குறைபாடு ஏற்பட்டு மூளை திறன், உடல் திறன், ஞாபக சக்தி குறைபாடு போன்றவை ஏற்படும் என்று அவர்கள் எச்சரித்துள்ளனர்.குடிப்பழக்கம் உள்ளவர் களும், இந்த பாதிப்புகள் வரும் வாய்ப்பு அதிகம். அசைவ உணவும் அவசியம் என்பதற்காக கொழுப்பு சத்துஉணவை அதிகம் சாப்பிட வேண்டும் என்பதில்லை.
"சைவ உணவே சிறந்தது, அசைவ உணவை தவிர்ப்பது நல்லது'' என்ற கருத்து பரவலாக உள்ளது. ஆனால் ஆஸ்திரேலியாவை சேர்ந்த விஞ்ஞானிகள் தங்கள் ஆய்வு முடிவில் மாறுபட்ட கருத்தை தெரிவித்து இருக்கிறார்கள்.வெறும் சைவ உணவை மட்டும் சாப்பிடுபவர்களுக்கு சில வைட்டமின் குறைபாடு ஏற்படுகிறது. மூளை சுருங்கும் பாதிப்பும் ஏற்படும் வாய்ப்பு அதிகம் என்று அவர்கள் கூறியுள்ளனர். "பி12" வைட்டமின் சத்து பால், இறைச்சி, மீன், ஈரல் போன்றவற்றில் அதிகமாக உள்ளது.இவற்றை சாப்பிடாத வர்களுக்கு "பி12" குறைபாடு ஏற்பட்டு மூளை திறன், உடல் திறன், ஞாபக சக்தி குறைபாடு போன்றவை ஏற்படும் என்று அவர்கள் எச்சரித்துள்ளனர்.குடிப்பழக்கம் உள்ளவர் களும், இந்த பாதிப்புகள் வரும் வாய்ப்பு அதிகம். அசைவ உணவும் அவசியம் என்பதற்காக கொழுப்பு சத்துஉணவை அதிகம் சாப்பிட வேண்டும் என்பதில்லை.
வியாழன், ஜூலை 24, 2008
Tamilnadu's Contribution to Carnatic Music -
Carnatic music means ancient or traditional music.
The following article is taken from SRUTI, India's Premier Music and Dance Magazine , Issue 132, p. 23 (1995). It was adapted from a lecture delivered by B.M. SUNDARAM at the 53rd annual festival of music and dance organized by Sri Tyagaraja Festival Committee in Tirupati
Every region in the South has contributed to the richness and glory of Carnatic music but each may claim only a share of the credit. 'Contribution' is a word meaning 'to give or supply in common with others to a common fund or store'; it also means 'to play a significant part in bringing about a result'. In this broader context, it can be safely stated that the many-splendoured contribution of Tanjavur to Carnatic music has played a significant role in its development.
It is generally accepted that the Tamil race and the Tamil language are of ancient origin. Assemblies called Sangams were founded to foster the Tamil language. Three such Sangams, called 'Talaicchangam' (the first Tamil Sangam), 'Idaicchangam' is the middle one and 'Kadaicchangam (the last) had poets, musicians, kings and nobles as members. But even before the first Sangam, another one with the name of Mahendramalai Tamil Sangam is said to have existed, between 16000 BC and 14550 BC. It can be inferred that, for a Sangam to be established, the language, culture and works of the land must have already been well developed by that time. From this, the antiquity and predominance of the Tamil language and people may very well be understood. Brooni, in his The Music of the World, has written: Pythagoras came to South India, learnt about the major seven scales of the Tamils, returned to Greece and reshaped the Greek musical system.
"According to scholars, the first Tamil Sangam existed between 14004 BC and 9564 BC (14440 years); the second one between 6805 BC and 3105 BC (13700 years); and the third between 1715 BC and 235 BC (1480 years).
References in literary works
Almost all the literary works of the Sangam age, barring one or two, have been lost, though references to them or quotations from them are found in some later works. Agattiyam, Mudunarai, Perunkurugu, Pancha Bharateeyam and Kalariyavirai were some among the works of the first Sangam period. Tolkappiyam, the earliest available work, belongs to the second Sangam period. The available works reveal that the arts, especially music and dance, were part of the Tamils' life. References to music and dance are said to be found in all these Sangam works, though their main topics are varied. For instance, Tolkappiyam is a grammar, but speaks of music and musical instruments at numerous places. Pathu Pattu and Ettu Togai, like some other works of the third Sangam period, mention music and dance at various places.
Works on music and dance
Besides, there were works exclusively either on music or dance or on both. Indra Kaleeyam of Yamalendra, Isai Nunakkam of Sikhandi, Pancha Marabu of Arivanar, Bharata Senapatiyam of Adivayilar, Kootta Nool of Sathanar and Muraval, Sayandam, Guna Nool, Seyirriyam-- authors not known-- are examples. Pancha Marabu belonged to the third Sangam period. Adiyarkku Nallar, who wrote a commentary on Silappadikaram, has quoted extracts from verses of the Sangam works. Except for these two works, others are known only through references.
Music grammar
Different types of yazh (lute), palai (parent scale) and pann (comparable to the raga of the present day) are mentioned profusely in the Sangam literature. It is a common notion among some music scholars that the division of parent scales (now termed as janaka raga-s or melakarta-s) and the derivative raga-s was first spoken of by Vidyaranya in his Sangeeta Sara, with the name 'jati' for a parent scale. Although it has been quoted by King Raghunatha Nayaka in his Sangeeta Sudha, this work of Vidyaranya is not available. But, a system similar to the present melakarta, as well as Vidyaranya's 'jati', was indicated by the Tamils of the pre-Sangam age, with the term 'palai', oft-discussed and described in Sangam and post-Sangam works.
In ancient Tamil, the seven notes of the musical gamut were termed as kural, tuttam, kaikkilai, uzhai, ili, vilari and taaram. A sthayi (or an octave) was termed as mandilam. Later, say, between 200 BC and 200 AD, these notes also came to be mentioned as sa, ri, ga, etc., as in use today. The Tamils of thc Sangam age of an earlier period also identified the 12 swara-s in a scale employ the shadja-panchama or shadja-madhyama relationships. This type of relationship was called kizhamai by the Tamils. By modal shik of tonic, they devised the seven major palai-s. This graha bheda method, known as 'pannu peyarttal' was discusset in various Sangam works like Ahananooru, Madurai Kanchi and Malaipadukadam. The 'cycle of fifths' was called 'aaya palai'. By decreasing one sruti for two swara-s, 16 kinds of pann-s were derived; this method was called 'vatta palai'. Halving the sruti value in the 12 notes and creating pann-s was 'tirikona pdai'. 'Sadura palai' indicated reducing one quarter of the sruti value of the notes. The ancient Tamils also knew the method by which a scale of seven notes is made out of only five. This was the 'nertiram', which reminds us of thc saptaka that was formed with the five notes of the Saman chant.
The major seven palai-s or parent scales of the music of the ancient Tamils are: Sempalai (corresponding to the present Harikambhoji); Padumalai Palai (Natabhairavi); Sevvazhi Palai (Hanumatodi, but with both madhyama-s); Arum Palai (Dheera Sankarabharanam); Kodi Palai (Kharaharapriya); Vilari Palai (Hanumatodi); and Merchem Palai (Mecha Kalyani). From out of these, 103 pann-s (raga-s) were derived: Perumpann (sampoorna) 17; Panniyal (shadava) 70; Tiram (audava) 12; and Tirattiram (swarantaram) four. The possibility of evolving 15,456 pann-s is also spelled out. Sangeeta Ratnakara of Sarangadeva (13th century, AD) mentions some of these pann-s.
It is fortunate that Pancha Marabu, the Sangam work on music, has survived. It describes, in extenso, all aspects of music, musical instruments and dance, which were prevalent during that period. Silappadikaram of Ilango Adigal and commentaries on it have also thrown open the windows to the musical system, nomenclature and so on of the Sangam period. We get a fund of information about the music of the Tamils in these works.
It is believed that there were a number of works dealing solely with tala-s even during the Sangam age. Tala Eri and Tala Vagaiyottu are examples. Later came Chacchaputa Venba, Tala Samudram, Talakkali Venba, Adi Bharatam, Suddhananda Prakasam, etc. Pancha Marabu has separate chapters for tale and percussive instruments; the 108 tala-s are mentioned in it. It explains terms like 'vattanai' (which means avarta). Reckoning tala-s in the usi mode (syncopation) originated in Maharashtra, but was highly developed by the Harikatha artists of the Tamil soil. Insofar as tala-s are concerned, a new trail was blazed by Arunagirinathar of Mullundrum who lived in the 15th century. His hymns on Lord Subrahmanya, called Tiruppugazh (1360 of them are available), many of which are included in classical music concerts as well, are set in complicated chhanda-s and hence the tala-s have come to be known as chhanda tala-s. They are indeed very difficult to execute. The late Chittoor Subramania Pillai was a master in rendering Tiruppugazh songs in chhanda tala-s. Most concert musicians, however, render these songs in other tala-s which are simple.
Music manuscripts are plenty in the Saraswati Mahal Library. Raga elaborations have been notated and preserved in many of them, as also thousands of compositions that are yet to see the light of the day. Innumerable books on music appeared to offer maximum benefit to musicians, students and researchers. Natanadi Vadya Ranjanam of Gangamuthu Nattovanar, Sangeeta Sampradaya Pradarsiru of Subbarama Dikshitar, Dikshitar Keertana Prakasika, an authentic version of some select Dikshitar kriti-s by Tiruppamburam Natarajasundaram Pillai, Sangeeta Gayakamrita Varshini of Pandanallur Arunachala Nattovanar, Tacchur Singaracharlu's works, and the works of Veena Ramanulachari and Tanjavur K. Ponniah Pillai are examples. Yazh Nool, a work dealing with a variety of lutes and ancient Tamil pann-s, was written by Swami Vipulananda. Karunamruta Sagaram, the 'magnum opus' of Tanjavur Abraham Panditar, is a voluminous work in two parts and it is astonishing to note how much material he has collected and presented. On the theoretical side, the contemporary source of authority are Prof. P. Sambamoorthy's works, in which he has summarised earlier texts. Only his books are recommended in any University that has a faculty of Camatic music, be it in Andhra, Karnataka, Bombay or Delhi and found part of the syllabus.
Contribution of Tamil Saint-Poets
Tevarams are devotional hymns bequeathed by three Saivite Nayanmar-s: Tirugnanasambandhar, Tirunavukkarasar of the 7th century AD and Sundaramurti of the 9th century AD. Manickovachakar, of a later period, composed Tiruvachakam, Tirukovaiyar, etc. Significantly, in these works, the names of the pann-s in which the hymns were to be rendered have been specified. There is a pann of ancient ongin, with the name of Kausikam, used by the Tevaram composers. This is the very first bhashanga rage and it now goes by the name of Bhairavi. Other bhashanga raga-s may be said to have been modelled on this one. The Chapu tala-s too were probably introduced by the Tevaram composers.
The more than 3000 songs of the compendium called Nalayira Divya Prabandham are the gift of the Vaishnavite Azhwars. Although, the names of the pann-s for most are missing in the printed versions, the pasuram-s were apparently rendered musically rather than merely recited.
The system of Tamil music would not have survived but for the hymns of the Nayanmar-s sud Azhwar-s. Tevaram-s and pasuram-s now serve as a bridge between the ancient Tamil music and present-day Carnatic music.
Compositions and composers
Musical compositions are multivarious, like swarajati, varnam, keertana, kriti, padam, pada vamam, javali and many more.The very first musical composition came up in the Sangam era. Paripadal is a collection of about 30 musical compositions, in praise of Tirumal (Vishnu) or Kumaran (Subrahmanya) or some other deity. Each song contains the name of the individual who set it to music.The first swarajati is attributed to Melattur Veerabhadrayya (1739-1786), though it is not known how the village name, Melattur, got prefixed to his name, considering that there is no record to indicate he lived in the village. Swarajati-s are of two kinds. In the series of vocalises taught to beginners in music, there are some with the name swarajati, like Rara Venugopala. In Vizianagaram and Bobbili areas, they are called jetiswara-s. But both seem to be wrong. The very name contains the word 'jati', be it a swarajati or jetiswara and, as such, suggests that jeti should be interspersed in the song, which is missing in these cases. The second kind of swarajati is that used in a dance perfommance, like: E mayaladira, which contains jati phrases also.Tana varna-s Tana varna-s, used in music concerts, are myriad in number, like their composers. Pachimiriyam Adiyappiah is regarded as the 'tana varna margadarsi' or the pathfinder in regard to tana vamam. He lived in Tanjavur and then in Pudubotai between 1730 and 1766. Two of his varna-s in Ata tale are available. Viriboni in Bhairavi is most popular, while the other one, Madavati in Pantuvarali, is seldom heard these days. Pallavi Gopala Iyer (1788-1832), Tiruvarur Ramaswami Dikshitar (1735-1817), Veena Kuppier, Kottavasal Venkatarama Iyer (1810-1880), Patnam Subrahmania Iyer (18451902) are among other famous tana vama composers. The maximum number of vama-s by a single composer-- about 46-- were created by nagaswara vidwan Koranadu Natesa Pillai (1830-1925). Most of the musicians do not know who is the composer of the Kalyani rage vamam Vana jakshiro in Adi tale for various authors have given different names. The real composer was another nagaswara vidwan, Nagapattinam Veeraswami Pillai, whose manuscripts are now in my possession. He has four more vama-s to his credit with the mudra 'Nagapuramuna Velayu Sami Soundraraja'. The kriti format was first handled in Tamil Nadu by Muthu Tandavar. It was further used by Margadarsi Sesha Iyengar in his compositions; it is because of this he came to be known as margadarsi or pathfinder. Another early composer who deserves mention in this context is Oothukadu Venkatasubba Iyer. He is reported to have composed hundreds songs but not all have come to light yet.It was, however, the trio called the Carnatic music trinity-- Tyagaraja, Muthuswami Dikshitar and Syama Sastry - that gave a new fillip to the kriti-form and gave it the shape that prevails even today. The three enriched Carnatic music with compositions in their individual styles and it is their compositions that yet constitute the core of the concert repertoire.All the three belonged to Tamil Nadu, though Tyagaraja's ancestors are said to have belonged to a village in present-day Andhra Pradesh. Tyagaraja's family had lived in Tamil Nadu at least for four generations, as have his descendants later.Tyagaraja composed keertana-s and kriti-s, besides three operas. It is said that it was only he who introduced sangati-s (thematic variations) to kriti-s. In ancient Tamil music, sangatiwas known as 'viyartti' and sanchara as 'selavu'.Dikshitar has given us keertana-s and kriti-s, including the navagraha kriti-s and two sets of naveavarana kriti-s. The tana vama Roopamu joochi, in Telugu, is mistakenly attributed to him; it is in fact a composition of Tiruvarur Muthuswami Nattavanar, a disciple of Ramaswami Dikshitar. And, in the group of navagraha kriti-s, only seven are Muthuswami Dikshitar's Smaramyaham on Rahu is a composition of Balaswami Dikshitar, while Mahasuram on Ketu is that of Tiruvarur Veeraswami Nattuvanar, a disciple of Muthuswami Dikshitar. The compositions of Syama Sastry are notable for their rhythmic nuances in particular.Following in the footsteps of these three, a multitude of composers appeared on the scene including Subbaraya Sastri, Annaswami Sastri, Ananta Bharati, Patnam Subrahmania Iyer, Vaiyacheri Ramaswami Iyer, Subbarama Dikshitar and Ramanathapuram 'Poochi' Srinivasa Iyengar. Among latter-day composers, the contributions of Mayuram Viswanatha Sastri and Papanasam Sivan also deserve mention here. Arunachala Kavi of Seerkazhi, who lived in the 18th century, composed Rama Natakam in the form of an opera or geya nataka. Similarly, Mudicondan Gopalakrishna Bharati's songs for Nandan Charitram are very popular. A junior contemporary of Tyagaraja born in 1810, he was an outstanding composer and Harikatha artist. He passed away in 1881 (?). Nandan Charitram has been presented on the stage both as drama and ballet; and its songs have entered the concert repertoire via Harikatha discourses.The very first ragamalika song in the 72 mela raga-s was in Marathi, a creation of Tanjavur Venkat Rao (1817-1900), a student of Manambuchavadi Venkatasubbayya. Maha Vaidyanatha Iyer composed Pranatarthihara, his melaragamalika opus, only later. Muthuswami Dikshitar and later on Kotiswara Iyer 11870-1938), a descendant of Kavikunjara Bharati, composed kriti-s in all the 72 mela raga-s.Ragam-tanam-pallavi is considered the piece de resistance of a Carnatic music kutcheri. Pallavi-s are set up, of course, not by composers but by performing musicians. Musicians of Tamil Nadu have, ever since concert music came into vogue, contributed a plethora of pallavi-s to the repertoire. But even earlier, in the 19th century, there were musical stalwarts known for their specialisation in creating and rendering pallavi-s.The post-pallavi segment of Carnatic music concerts, especially those presented in Tamil Nadu, feature other types of composition, mostly in Tamil. These are drawn from works like Tevaram, Divya Prabandham, Rama Natakam, Nauka Charitram, and Tiruppugazh, as well as from the numerous songs composed by others, including pada-s and javali-s and kavadichindu-s.The genre of songs called pada, soaked in sringara bhakti, came into vogue at least during the 16th century AD. Such songs took birth, influenced by the Sangam classic Ahananooru, the verses of which are replete with sringara rasa. The term pada is ohen loosely used. The sringara sankeertana-s of Annamacharya and his descendants, according to some writers, are pada-s. Similarly, the devarnama-s of Purandaradasa are also termed as pada-s. The pada with an erotic content is said to have gained currency thanks to the compositions of Kshetragna of Mowa and Sarangapani of Karvetinagar. As far as the Tamil country is concemed, Muthu Tandavar of Seerkazhi, a contemporary of Kshetragna, composed many pada-s. Inspired by them, Tanjavur Vasudeva Kavi, Kavi Kunjara Bharati, Vaitheeswarankail Subbarama Iyer, Ghanam Krishna Iyer, Mazhavarayanendal Chidambara Bharati, Chettipattanam Cheenawa and some others composed pada-s and then have become popular.Based on the pada-s, pada vama-s for Bharatanatyam came into existence, usurping the role of swarajeti-s. The pada vama-s of the Tanjavur Quartet-- Chinniah, Ponniah, Sivanandam and Vadivelu-- are still popular in the field of dance.The Tanjavar Quartet composed as well a rich cascade of tana vama-s, kriti-s, pada-s, javali-s and tillanas. Though their compositions are either in Telugu or Tamil, they themselves were Tamils.The origin of javali, according to some scholars, is traceable to Karnataka. The contribution by way of this musical form, of Tanjavur Chinniah and his brothers, Patnam Subrahmania Iyer, Dhammapuri Subbaraya Iyer, Ramanathapuram Srinivasa Iyengar and Tiruppanendal Pattabhiramawa, is remarkable. The bulk of the songs of the genre called javali is in Telugu but many of these composers lived in Tamil Nadu.A musical form akin to the tillana has been mentioned in the inscriptions of Rajendra Chola I (10th-11th centuries), but the tillana in its present form actually came into existence in Melattur, a small village near Tanjavur associated with the Bhagavata Mela nataka-s. Tillana-s were originally meant for dancing, but gained entry into the concert stage also. A number of tillana-s were composed by the Tanjavar Quartet, while many others have added to the list since then.
MusiciansWithout performers music can remain only on books. It is the musicians who present the creative works of composers to the public and keep the classical system of music alive. They need listeners, of course.The annals of Carnatic music contain the names of numerous musicians of Tamil Nadu who have made a valuable contribution to the preservation, development and promotion of Carnatic music. Some of them can be called path-finders, innovators; others have served the cause by the high calibre and excellence of their music.The Carnatic music kutcheri as we know today had its beginnings barely a hundred years ago. The early stalwarts of Tamil Nadu who sang for the public were Patnam Subrahmania Iyer, Maha Vaidyanatha Iyer, Coimbatore Raghava Iyer, Poochi Srinivasa Iyengar and Madurai Pushpavanam, to name only the prominent vidwans. These were followed by giants who created a public following for classical music, like Konerirajapuram Vaidyanatha Iyer, Mazhavarayanendal Subbarama Bhagavatar, Kallidaikurichi Vedanta Bhagavatar, Ariyakudi Ramanuja Iyengar, Musiri Subrahmania Iyer, Maharajapuram Viswanatha Iyer, Kanchipuram Naina Pillai, Semmangudi Srinivasa Iyer, G.N. Balasubramaniam and Madurai Mani Iyer.Of these, Ariyakudi and GNB were innovators and trendsetters of significance. The former perfected a new kutcheri pattern with variety as its hallmark, while the latter introduced a strikingly new band.Among women, M. S. Subbulakshmi, D.K. Pattammal and M.L. Vasanthakumari, described as the Female Trinity of Carnatic music by N. Pattabbi Raman, together brought about a revolutionary change in the outlook of the women musicians themselves, and public appreciation of women musicians. The bottom line: the status of women in music was raised.During the last century, most of the vocalists of Tamil Nadu were vainika-s also. Veena Perumalayya, Veena Rama Kalahastayya, Dasavadyam Krishna Iyer and many more were in the court of Tanjavar. The names of Veena Dhanammal and Karaikudi Brothers, of the recent past, are still cherished by the rasika-s.Gottuvadyam is a stringed instrument which is given new fanciful names by every artist. One calls it gottuvadyam, another contends it is chitraveena, while a third endearingly avers it is atichitra veena. Perhaps it will some day be credited with a 'sahasranama'! Scholars are of the opinion that the original name of this instrument is 'maha nataka veena'. Whatever may be the truth, it is not known whether any one played the instrument for the public in Tamil Nadu before Sakharama Rao of Tiruvidaimarudur did. Not surprisingly, therefore, he is considered a pioneer. Latter-day artists of Tamil Nadu, like Budalur Krishnamurthy Sastrigal, Tanjavur Duraiyappa Bhagavatar and Mannargudi Savitri Ammal, exhibited extraordinary proficiency in playing this instrument. A. Narayana Iyer, D. Kittappa, Madhavachar and few others were also prominent.The same is the case with the flute too. Sarabha Sastrigal 11872-1904), an eminent flutist, was probably the first one to play in concerts. He was followed by Palladam Sanjeeva Rao, Kumbakonam Nagaraja Rao and others. T.R. Mahalingam or Mali, born in Tiruvidaimarudur in 1926, was a prodigy, and a genius turned legend. He introduced an entirely new way of playing Carnatic music on the flute. He passed into eternity in 1986.Tiruppamburam Swaminatha Pillai was a perfectionist and his anchor-like rhythmic precision had no parallel. After unveiling his portrait in a Madras sabha, Mali said: It was only Swaminatha Pillai who introduced madhyama kale playing on the flute and I took a leaf only from him."The name of Anayampatti Subba Iyer (1881-1961) became a synonym for jalatarangam. Azhwar Tirunagari Appadurai Iyengar, Madras Ramaniah Chettiar, Avudayarkovil Harihara Bhagavatar and a host of others learnt from him.Perur Subrahmania Dikshitar and Alathur Venkatesa Iyer were outstanding harmonium vidwans, who played nothing but Camatic music on the keyboard instrument. Many others, like S.G. Kasi Iyer, Uraiyur T.M. Khader Batcha, K.S. Devudu Iyer and Madurai M.R. Vasavambal, and such others helped establish a place for the harmonium in Carnatic music, but their careers were restricted to the drama stage. The role of the harmonium in Camatic music diminished when the musical theatre went into oblivion.It was Tanjavur Vadivelu who played Carnatic music on the violin for the first time, though, in the opinion of some others, the credit should go to Balaswami Dikshitar. (A musicologist from Karnataka has written that violin was first used for Camatic music in Karnataka, on the basis of a portrait found in the Daria Daulat (Tipu Sultan's Palace) at Srirangapatnam. But he has not indicated who played Camatic music on the violin in that period or indicated what type of music had been played by the lady represented in the said portrait). Anyway, after Vadivelu and Balaswami Dikshitar, stalwarts like Seerkazhi Narayanaswami Pillai, Tanjavar Venkoba Rao, Tirukodikoval Krishna Iyer and Malaikotai Govindaswami Pillai helped establish the place of the violin in Carnatic music. Two of the eminent violinists of the recent past were Kumbakonam Rajamanickam Pillai and 'Suswaram' Tiruvalankadu Sundaresa Iyer.Although some techniques of playing the mridanga were the gift of Maharashtrians, this percussive instrument has been in use in Tamil Nadu from time immemorial, for dance recitals and music performances held in the royal Courts. The Tanjavur Palace records refer to one Kamakshi Bai, the first known lady-player of the mridanga. The instrument gained a golden touch at the hands of Tanjavur Narayanaswami Appa. Tanjavar Pakkiri Pillai, Kumbakonam Azhaganambi Pillai, Tanjavor Ramdoss Rao, Tanjavur Vaidyanatha Iyer, as well as other eminences from a different district, like Pudukotai Dakshinamurthy Pillai and Palani Subramania Pillai, were responsible for carving for the mridanga the vital role it enjoys today in Camatic classical music.Khanjira, the South Indian tambourine, was at one time mostly used in processional bhajan-s, since it is very handy and easily portable. Dr. U.V. Swaminatha Iyer, the great savant of Tamil literature, has mentioned Tiruvidaimarudur Radhakrishna Iyer and Kumbakonam Krishnamachariar as two khanjira players. The instrument was given a lift by the leonine Pudukotai Manpoondi Pillai (1857-1921) who was a formidable figure on the concert platform. Complete rhythmic manipulations came to be used in concerts only from his times. Manpoondi Pillai's illustrious disciple, Pudukotai Dakshinamurthy Pillai, was a wizard in playing the khanjira as well as the mridanga.The clay pot called ghatam appears to have been handled on the concert platfomm first by CoimbatoreAnantachar. Polagam Chidambara Iyer, Umayalpuram Narayana Iyer, Seranmahadevi Sundaram Iyer, Tiruvidaimarudur Hanumantha Rao and Lalgudi Saptarishi Iyer were other early performers. Later, Palani Krishna Iyer was an eminent ghata artist, but it was Alangudi Ramachandran, a Keralite settled in Tanjavur district, who raised the status of the instrument.Mukhasangu (corruptly called morsangu or morsing) players were many in Tamil Nadu. Adichapuram Seetarama Iyer and Mannargedi Natesa Pillai achieved eminence by playing this harp skillfully to support Carnatic music.The recital of rhythmic phrases in dance programmes by the nattuvanar is common. The oral rendering of the rhythmic solfa syllables in music concerts was an innovation of Mannargudi Pakkiri Pillai and the art came to be called as konnakol, though Bharata mentions it as 'vak karana' and some other music works mention it as 'mukhari'. However talented or senior a mridanga or ghata vidwan may be and however young or lacking in talent a vocalist may be, the first place and the central seat on the dais is given only to the vocalist, for it is he or she who renders the sahitya orally. Like the vocalist, it is only the konnakol artist among the percussionists who renders the rhythmic phrases orally. For this reason konnakol artists were given the first place among the percussionists in concerts. Kanchipuram Ekambara Iyer, Mannargudi Vaidyalingam Pillai (son of Pakkiri Pillai) and Vellore Gopalachari were some famous konnakol vidwans.'Alatti' of the ancient Tamil music became 'alapti' or 'alapana later. Raga alapana in vocal or concert instruments has always been guided by the nagaswara. Similarly, the execution of complicated rhythmic pattems developed to a high degree owes its inspiration to the instrument called tavil. The nagaswara melam consisting of these trio instruments served as the beaconlight to other media of Camatic music. It may not be necessary to describe in detail that nagaswaram and tavil took birth and 'grew up' in the Tamil soil, particularly in the district of Tanjavur. Mannargudi Chinna Pakkiri Pillai, Tirucherai Muthukrishna Pillai, Keeranur Brothers, Tiruveezhimizhalai Brothers and some others were highly proficient in rendering alapana, kriti-s and difficult pallavi-s. Semponnarkovil Ramaswami Pillai had no equal in playing rhythmically terse rakti-s, while Chidambaram Vaidyanatha Pillai was deservingly known as the 'Pallavi Simham'.There cannot be anyone in the Carnatic music world who does not know or has not heard about Tiruvaduturai Rajarathnam Pillai (1898-1956), whose name is a synonym for the nagaswara. A genius, he added extraordinary and new dimensions to nagaswara music. Elaborate, hypnotising rage alapana was his forte. He was a first rank vocalist too. Before taking up the wind instrument, he was giving vocal duets, in tandem with Tiruppamburam Swaminatha Pillai, who later became a flutist. AIR-Tiruchi regularly broadcast Rajarathnam Pillai's vocal music until 1952. Tiruvidaimarudur Veeruswami Pillai, the first nagaswara artist to be honoured as the asthana vidwan of Tirumalai-Tirupati Devasthanams, was another great in the field.In the domain of tavil, the celebrities were Srivanchiyam Govinda Pillai, Ammachatram Kannuswami Pillai (he was the nagaswara guru of Rajarathnam Pillai), Ammapettai Pakkiri Pillai, Vazhuvoor Muthuveer Pillai, my father Needamangalam Meenakshi sundaram Pillai, Malaikotai Panchapakesa Pillai, my brother Shanmukhavadivel and Yazhppanam Dakshinamurti. The last mentioned really belonged to Tirtippayattankudi, near Tiruvarur. Meenakshisundaram Pillai ushered in a new era in tavil playing with his own amazing skills and by initiating the concept of special tavil. The appointment of nagaswara and tavil artists to provide ritual services in temples was started by the descendants of Rajaraja Chola who had conquered and settled down in Andhra and had come to be known as the 'Telugu Chodas'.Contribution of drama theatreDramas too helped to foster Camatic music. Todi Sundar Rao (an expert in singing Todi raga and hence the honorific), Khamas Madhava Rao, Govindaswami Rao and innumerable others were stage actors, as well as musicians. S.G. Kittappa was a class apart. Nobody who had listened to him could forget his thrilling voice and music on the stage and his gramophone discs. He lived only for 28 years (1906-1933), but he cast a spell even over knowledgeable musicians and rasika-s. Special trains were run with the name 'Kittappa Special' to hcilitate office-goers to reach the place where his dramas were conducted. Essaying of raga-s like Andolika and Devamritavarshini were probably attempted by none before him. K.B. Sundarambal, his partner on the stage as well as in real life, was a wonderful foil to him.Drama songs were mostly in the Carnatic idiom, with few exceptions. V.A. Chellappa, Ananthanarayana Iyer, Chidambaram S. Jayaraman, M.K. Thyagaraja Bhagavatar (who became a renowned cinema star) and M.R. Krishnamurthy were other actor-musicians who contributed to the popularisation of classical Camatic music.Equal credit is due to the composers of stage music also. In this regard, the contribution of Swami Sankaradoss (1867-1922), revered as the father of the Tamil stage, was incomparably bountiful. He was an actor, playwright, lyricist, tunesmith, director and proprietor all rolled into one. In music, he was a disciple of Pudukotai Manpoondi Pillai and perhaps that was the reason for his songs in Camatic raga-s. One could visualise the whole swaroopa of the rage by listening to just one or two lines of a song composed by him.Regrettably, the latter-day dramas gradually dispensed with music.Role of HarikathaHarikatha kalakshepa is a composite art, in which music plays a significant part. It is a heritage bequeathed by the Maharashtrians who settled down in Tanjavar during the Maratha rule. Krishna Bhagavatar (1851-1903) of Tanjavar, who was guided by Morganakar Ram Chandra Bawa, was the pioneer in performing Harikatha in Tamil and propagating it. He modified the mode, but not the format, to suit the non-Marathi audience. Adored as the 'Harikatha Pitamaha', he made Carnatic music an integral part of his discourses. Tanjavur Govinda Bhagavatar, Tiruppazhanam Panchapakesa Sastrigal, Tiruvaiyaru Pandit Lakshmanachar, Mangudi Chidambara Bhagavatar, Chidambaram Srirangachariar, Chitrakavi Sivaramakrishna Bhagavatar, Soolamangalam Vaidyanatha Bhagavatar, Tiruvaiyaru Annaswami Bhagavatar, Embar Vijayaraghavachariar and many other story tellers also used music to telling effect. The first lady-bhagavatar was C. Saraswati Bai (1894-1974) and the one who followed her immediately was Padmasani Bai, trained by Melattur Bharatam Natesa Iyer. Many Harikatha performers, in due course, became concert musicians. Maha Vaidyanatha Iyer and Palakkad Anantharama Bhagavatar may be cited in this context. Similarly some who started their careers as concert musicians, switched over to Harikatha, like Harikesanallur Muthiah Bhagavatar (who is claimed by Rarnataka as its own) and Chitrakevi Sivaramakrishna Bhagavatar.Harikatha exponents mostly employed Carnatic music, though some Hindustani raga-s or some folksy tunes also found a place to suit the song and occasion. Though they could not be expected to do a raga alapana in the midst of their discourse, they would reveal the quintessence of a raga when rendering even a single phrase or two.The role played by kings, nobles, zamindars, petty chieftains and private individuals of Tamil Nadu, by way of patronage to Camatic music is worth mentioning too. They provided invaluable support to musicians by showering rich presents and also presenting grants of land or house or both.As stated earlier, music cannot thrive unless it has listeners. To train a musical ear is far difficult than to train a performing musician. In Tamil Nadu, sabha-s began playing a significant role in promoting music from about the nineteen twenties. They -and their members- became the new patrons, replacing kings, zamindars and other landed gentry over a period of time. With discriminating listeners increasing in numbers, it became less difficult for musicians to win recognition or laurels in Tamil Nadu, and this fact promoted excellence. However, this is no longer the case.
Web: tamilelibrary.org
The following article is taken from SRUTI, India's Premier Music and Dance Magazine , Issue 132, p. 23 (1995). It was adapted from a lecture delivered by B.M. SUNDARAM at the 53rd annual festival of music and dance organized by Sri Tyagaraja Festival Committee in Tirupati
Every region in the South has contributed to the richness and glory of Carnatic music but each may claim only a share of the credit. 'Contribution' is a word meaning 'to give or supply in common with others to a common fund or store'; it also means 'to play a significant part in bringing about a result'. In this broader context, it can be safely stated that the many-splendoured contribution of Tanjavur to Carnatic music has played a significant role in its development.
It is generally accepted that the Tamil race and the Tamil language are of ancient origin. Assemblies called Sangams were founded to foster the Tamil language. Three such Sangams, called 'Talaicchangam' (the first Tamil Sangam), 'Idaicchangam' is the middle one and 'Kadaicchangam (the last) had poets, musicians, kings and nobles as members. But even before the first Sangam, another one with the name of Mahendramalai Tamil Sangam is said to have existed, between 16000 BC and 14550 BC. It can be inferred that, for a Sangam to be established, the language, culture and works of the land must have already been well developed by that time. From this, the antiquity and predominance of the Tamil language and people may very well be understood. Brooni, in his The Music of the World, has written: Pythagoras came to South India, learnt about the major seven scales of the Tamils, returned to Greece and reshaped the Greek musical system.
"According to scholars, the first Tamil Sangam existed between 14004 BC and 9564 BC (14440 years); the second one between 6805 BC and 3105 BC (13700 years); and the third between 1715 BC and 235 BC (1480 years).
References in literary works
Almost all the literary works of the Sangam age, barring one or two, have been lost, though references to them or quotations from them are found in some later works. Agattiyam, Mudunarai, Perunkurugu, Pancha Bharateeyam and Kalariyavirai were some among the works of the first Sangam period. Tolkappiyam, the earliest available work, belongs to the second Sangam period. The available works reveal that the arts, especially music and dance, were part of the Tamils' life. References to music and dance are said to be found in all these Sangam works, though their main topics are varied. For instance, Tolkappiyam is a grammar, but speaks of music and musical instruments at numerous places. Pathu Pattu and Ettu Togai, like some other works of the third Sangam period, mention music and dance at various places.
Works on music and dance
Besides, there were works exclusively either on music or dance or on both. Indra Kaleeyam of Yamalendra, Isai Nunakkam of Sikhandi, Pancha Marabu of Arivanar, Bharata Senapatiyam of Adivayilar, Kootta Nool of Sathanar and Muraval, Sayandam, Guna Nool, Seyirriyam-- authors not known-- are examples. Pancha Marabu belonged to the third Sangam period. Adiyarkku Nallar, who wrote a commentary on Silappadikaram, has quoted extracts from verses of the Sangam works. Except for these two works, others are known only through references.
Music grammar
Different types of yazh (lute), palai (parent scale) and pann (comparable to the raga of the present day) are mentioned profusely in the Sangam literature. It is a common notion among some music scholars that the division of parent scales (now termed as janaka raga-s or melakarta-s) and the derivative raga-s was first spoken of by Vidyaranya in his Sangeeta Sara, with the name 'jati' for a parent scale. Although it has been quoted by King Raghunatha Nayaka in his Sangeeta Sudha, this work of Vidyaranya is not available. But, a system similar to the present melakarta, as well as Vidyaranya's 'jati', was indicated by the Tamils of the pre-Sangam age, with the term 'palai', oft-discussed and described in Sangam and post-Sangam works.
In ancient Tamil, the seven notes of the musical gamut were termed as kural, tuttam, kaikkilai, uzhai, ili, vilari and taaram. A sthayi (or an octave) was termed as mandilam. Later, say, between 200 BC and 200 AD, these notes also came to be mentioned as sa, ri, ga, etc., as in use today. The Tamils of thc Sangam age of an earlier period also identified the 12 swara-s in a scale employ the shadja-panchama or shadja-madhyama relationships. This type of relationship was called kizhamai by the Tamils. By modal shik of tonic, they devised the seven major palai-s. This graha bheda method, known as 'pannu peyarttal' was discusset in various Sangam works like Ahananooru, Madurai Kanchi and Malaipadukadam. The 'cycle of fifths' was called 'aaya palai'. By decreasing one sruti for two swara-s, 16 kinds of pann-s were derived; this method was called 'vatta palai'. Halving the sruti value in the 12 notes and creating pann-s was 'tirikona pdai'. 'Sadura palai' indicated reducing one quarter of the sruti value of the notes. The ancient Tamils also knew the method by which a scale of seven notes is made out of only five. This was the 'nertiram', which reminds us of thc saptaka that was formed with the five notes of the Saman chant.
The major seven palai-s or parent scales of the music of the ancient Tamils are: Sempalai (corresponding to the present Harikambhoji); Padumalai Palai (Natabhairavi); Sevvazhi Palai (Hanumatodi, but with both madhyama-s); Arum Palai (Dheera Sankarabharanam); Kodi Palai (Kharaharapriya); Vilari Palai (Hanumatodi); and Merchem Palai (Mecha Kalyani). From out of these, 103 pann-s (raga-s) were derived: Perumpann (sampoorna) 17; Panniyal (shadava) 70; Tiram (audava) 12; and Tirattiram (swarantaram) four. The possibility of evolving 15,456 pann-s is also spelled out. Sangeeta Ratnakara of Sarangadeva (13th century, AD) mentions some of these pann-s.
It is fortunate that Pancha Marabu, the Sangam work on music, has survived. It describes, in extenso, all aspects of music, musical instruments and dance, which were prevalent during that period. Silappadikaram of Ilango Adigal and commentaries on it have also thrown open the windows to the musical system, nomenclature and so on of the Sangam period. We get a fund of information about the music of the Tamils in these works.
It is believed that there were a number of works dealing solely with tala-s even during the Sangam age. Tala Eri and Tala Vagaiyottu are examples. Later came Chacchaputa Venba, Tala Samudram, Talakkali Venba, Adi Bharatam, Suddhananda Prakasam, etc. Pancha Marabu has separate chapters for tale and percussive instruments; the 108 tala-s are mentioned in it. It explains terms like 'vattanai' (which means avarta). Reckoning tala-s in the usi mode (syncopation) originated in Maharashtra, but was highly developed by the Harikatha artists of the Tamil soil. Insofar as tala-s are concerned, a new trail was blazed by Arunagirinathar of Mullundrum who lived in the 15th century. His hymns on Lord Subrahmanya, called Tiruppugazh (1360 of them are available), many of which are included in classical music concerts as well, are set in complicated chhanda-s and hence the tala-s have come to be known as chhanda tala-s. They are indeed very difficult to execute. The late Chittoor Subramania Pillai was a master in rendering Tiruppugazh songs in chhanda tala-s. Most concert musicians, however, render these songs in other tala-s which are simple.
Music manuscripts are plenty in the Saraswati Mahal Library. Raga elaborations have been notated and preserved in many of them, as also thousands of compositions that are yet to see the light of the day. Innumerable books on music appeared to offer maximum benefit to musicians, students and researchers. Natanadi Vadya Ranjanam of Gangamuthu Nattovanar, Sangeeta Sampradaya Pradarsiru of Subbarama Dikshitar, Dikshitar Keertana Prakasika, an authentic version of some select Dikshitar kriti-s by Tiruppamburam Natarajasundaram Pillai, Sangeeta Gayakamrita Varshini of Pandanallur Arunachala Nattovanar, Tacchur Singaracharlu's works, and the works of Veena Ramanulachari and Tanjavur K. Ponniah Pillai are examples. Yazh Nool, a work dealing with a variety of lutes and ancient Tamil pann-s, was written by Swami Vipulananda. Karunamruta Sagaram, the 'magnum opus' of Tanjavur Abraham Panditar, is a voluminous work in two parts and it is astonishing to note how much material he has collected and presented. On the theoretical side, the contemporary source of authority are Prof. P. Sambamoorthy's works, in which he has summarised earlier texts. Only his books are recommended in any University that has a faculty of Camatic music, be it in Andhra, Karnataka, Bombay or Delhi and found part of the syllabus.
Contribution of Tamil Saint-Poets
Tevarams are devotional hymns bequeathed by three Saivite Nayanmar-s: Tirugnanasambandhar, Tirunavukkarasar of the 7th century AD and Sundaramurti of the 9th century AD. Manickovachakar, of a later period, composed Tiruvachakam, Tirukovaiyar, etc. Significantly, in these works, the names of the pann-s in which the hymns were to be rendered have been specified. There is a pann of ancient ongin, with the name of Kausikam, used by the Tevaram composers. This is the very first bhashanga rage and it now goes by the name of Bhairavi. Other bhashanga raga-s may be said to have been modelled on this one. The Chapu tala-s too were probably introduced by the Tevaram composers.
The more than 3000 songs of the compendium called Nalayira Divya Prabandham are the gift of the Vaishnavite Azhwars. Although, the names of the pann-s for most are missing in the printed versions, the pasuram-s were apparently rendered musically rather than merely recited.
The system of Tamil music would not have survived but for the hymns of the Nayanmar-s sud Azhwar-s. Tevaram-s and pasuram-s now serve as a bridge between the ancient Tamil music and present-day Carnatic music.
Compositions and composers
Musical compositions are multivarious, like swarajati, varnam, keertana, kriti, padam, pada vamam, javali and many more.The very first musical composition came up in the Sangam era. Paripadal is a collection of about 30 musical compositions, in praise of Tirumal (Vishnu) or Kumaran (Subrahmanya) or some other deity. Each song contains the name of the individual who set it to music.The first swarajati is attributed to Melattur Veerabhadrayya (1739-1786), though it is not known how the village name, Melattur, got prefixed to his name, considering that there is no record to indicate he lived in the village. Swarajati-s are of two kinds. In the series of vocalises taught to beginners in music, there are some with the name swarajati, like Rara Venugopala. In Vizianagaram and Bobbili areas, they are called jetiswara-s. But both seem to be wrong. The very name contains the word 'jati', be it a swarajati or jetiswara and, as such, suggests that jeti should be interspersed in the song, which is missing in these cases. The second kind of swarajati is that used in a dance perfommance, like: E mayaladira, which contains jati phrases also.Tana varna-s Tana varna-s, used in music concerts, are myriad in number, like their composers. Pachimiriyam Adiyappiah is regarded as the 'tana varna margadarsi' or the pathfinder in regard to tana vamam. He lived in Tanjavur and then in Pudubotai between 1730 and 1766. Two of his varna-s in Ata tale are available. Viriboni in Bhairavi is most popular, while the other one, Madavati in Pantuvarali, is seldom heard these days. Pallavi Gopala Iyer (1788-1832), Tiruvarur Ramaswami Dikshitar (1735-1817), Veena Kuppier, Kottavasal Venkatarama Iyer (1810-1880), Patnam Subrahmania Iyer (18451902) are among other famous tana vama composers. The maximum number of vama-s by a single composer-- about 46-- were created by nagaswara vidwan Koranadu Natesa Pillai (1830-1925). Most of the musicians do not know who is the composer of the Kalyani rage vamam Vana jakshiro in Adi tale for various authors have given different names. The real composer was another nagaswara vidwan, Nagapattinam Veeraswami Pillai, whose manuscripts are now in my possession. He has four more vama-s to his credit with the mudra 'Nagapuramuna Velayu Sami Soundraraja'. The kriti format was first handled in Tamil Nadu by Muthu Tandavar. It was further used by Margadarsi Sesha Iyengar in his compositions; it is because of this he came to be known as margadarsi or pathfinder. Another early composer who deserves mention in this context is Oothukadu Venkatasubba Iyer. He is reported to have composed hundreds songs but not all have come to light yet.It was, however, the trio called the Carnatic music trinity-- Tyagaraja, Muthuswami Dikshitar and Syama Sastry - that gave a new fillip to the kriti-form and gave it the shape that prevails even today. The three enriched Carnatic music with compositions in their individual styles and it is their compositions that yet constitute the core of the concert repertoire.All the three belonged to Tamil Nadu, though Tyagaraja's ancestors are said to have belonged to a village in present-day Andhra Pradesh. Tyagaraja's family had lived in Tamil Nadu at least for four generations, as have his descendants later.Tyagaraja composed keertana-s and kriti-s, besides three operas. It is said that it was only he who introduced sangati-s (thematic variations) to kriti-s. In ancient Tamil music, sangatiwas known as 'viyartti' and sanchara as 'selavu'.Dikshitar has given us keertana-s and kriti-s, including the navagraha kriti-s and two sets of naveavarana kriti-s. The tana vama Roopamu joochi, in Telugu, is mistakenly attributed to him; it is in fact a composition of Tiruvarur Muthuswami Nattavanar, a disciple of Ramaswami Dikshitar. And, in the group of navagraha kriti-s, only seven are Muthuswami Dikshitar's Smaramyaham on Rahu is a composition of Balaswami Dikshitar, while Mahasuram on Ketu is that of Tiruvarur Veeraswami Nattuvanar, a disciple of Muthuswami Dikshitar. The compositions of Syama Sastry are notable for their rhythmic nuances in particular.Following in the footsteps of these three, a multitude of composers appeared on the scene including Subbaraya Sastri, Annaswami Sastri, Ananta Bharati, Patnam Subrahmania Iyer, Vaiyacheri Ramaswami Iyer, Subbarama Dikshitar and Ramanathapuram 'Poochi' Srinivasa Iyengar. Among latter-day composers, the contributions of Mayuram Viswanatha Sastri and Papanasam Sivan also deserve mention here. Arunachala Kavi of Seerkazhi, who lived in the 18th century, composed Rama Natakam in the form of an opera or geya nataka. Similarly, Mudicondan Gopalakrishna Bharati's songs for Nandan Charitram are very popular. A junior contemporary of Tyagaraja born in 1810, he was an outstanding composer and Harikatha artist. He passed away in 1881 (?). Nandan Charitram has been presented on the stage both as drama and ballet; and its songs have entered the concert repertoire via Harikatha discourses.The very first ragamalika song in the 72 mela raga-s was in Marathi, a creation of Tanjavur Venkat Rao (1817-1900), a student of Manambuchavadi Venkatasubbayya. Maha Vaidyanatha Iyer composed Pranatarthihara, his melaragamalika opus, only later. Muthuswami Dikshitar and later on Kotiswara Iyer 11870-1938), a descendant of Kavikunjara Bharati, composed kriti-s in all the 72 mela raga-s.Ragam-tanam-pallavi is considered the piece de resistance of a Carnatic music kutcheri. Pallavi-s are set up, of course, not by composers but by performing musicians. Musicians of Tamil Nadu have, ever since concert music came into vogue, contributed a plethora of pallavi-s to the repertoire. But even earlier, in the 19th century, there were musical stalwarts known for their specialisation in creating and rendering pallavi-s.The post-pallavi segment of Carnatic music concerts, especially those presented in Tamil Nadu, feature other types of composition, mostly in Tamil. These are drawn from works like Tevaram, Divya Prabandham, Rama Natakam, Nauka Charitram, and Tiruppugazh, as well as from the numerous songs composed by others, including pada-s and javali-s and kavadichindu-s.The genre of songs called pada, soaked in sringara bhakti, came into vogue at least during the 16th century AD. Such songs took birth, influenced by the Sangam classic Ahananooru, the verses of which are replete with sringara rasa. The term pada is ohen loosely used. The sringara sankeertana-s of Annamacharya and his descendants, according to some writers, are pada-s. Similarly, the devarnama-s of Purandaradasa are also termed as pada-s. The pada with an erotic content is said to have gained currency thanks to the compositions of Kshetragna of Mowa and Sarangapani of Karvetinagar. As far as the Tamil country is concemed, Muthu Tandavar of Seerkazhi, a contemporary of Kshetragna, composed many pada-s. Inspired by them, Tanjavur Vasudeva Kavi, Kavi Kunjara Bharati, Vaitheeswarankail Subbarama Iyer, Ghanam Krishna Iyer, Mazhavarayanendal Chidambara Bharati, Chettipattanam Cheenawa and some others composed pada-s and then have become popular.Based on the pada-s, pada vama-s for Bharatanatyam came into existence, usurping the role of swarajeti-s. The pada vama-s of the Tanjavur Quartet-- Chinniah, Ponniah, Sivanandam and Vadivelu-- are still popular in the field of dance.The Tanjavar Quartet composed as well a rich cascade of tana vama-s, kriti-s, pada-s, javali-s and tillanas. Though their compositions are either in Telugu or Tamil, they themselves were Tamils.The origin of javali, according to some scholars, is traceable to Karnataka. The contribution by way of this musical form, of Tanjavur Chinniah and his brothers, Patnam Subrahmania Iyer, Dhammapuri Subbaraya Iyer, Ramanathapuram Srinivasa Iyengar and Tiruppanendal Pattabhiramawa, is remarkable. The bulk of the songs of the genre called javali is in Telugu but many of these composers lived in Tamil Nadu.A musical form akin to the tillana has been mentioned in the inscriptions of Rajendra Chola I (10th-11th centuries), but the tillana in its present form actually came into existence in Melattur, a small village near Tanjavur associated with the Bhagavata Mela nataka-s. Tillana-s were originally meant for dancing, but gained entry into the concert stage also. A number of tillana-s were composed by the Tanjavar Quartet, while many others have added to the list since then.
MusiciansWithout performers music can remain only on books. It is the musicians who present the creative works of composers to the public and keep the classical system of music alive. They need listeners, of course.The annals of Carnatic music contain the names of numerous musicians of Tamil Nadu who have made a valuable contribution to the preservation, development and promotion of Carnatic music. Some of them can be called path-finders, innovators; others have served the cause by the high calibre and excellence of their music.The Carnatic music kutcheri as we know today had its beginnings barely a hundred years ago. The early stalwarts of Tamil Nadu who sang for the public were Patnam Subrahmania Iyer, Maha Vaidyanatha Iyer, Coimbatore Raghava Iyer, Poochi Srinivasa Iyengar and Madurai Pushpavanam, to name only the prominent vidwans. These were followed by giants who created a public following for classical music, like Konerirajapuram Vaidyanatha Iyer, Mazhavarayanendal Subbarama Bhagavatar, Kallidaikurichi Vedanta Bhagavatar, Ariyakudi Ramanuja Iyengar, Musiri Subrahmania Iyer, Maharajapuram Viswanatha Iyer, Kanchipuram Naina Pillai, Semmangudi Srinivasa Iyer, G.N. Balasubramaniam and Madurai Mani Iyer.Of these, Ariyakudi and GNB were innovators and trendsetters of significance. The former perfected a new kutcheri pattern with variety as its hallmark, while the latter introduced a strikingly new band.Among women, M. S. Subbulakshmi, D.K. Pattammal and M.L. Vasanthakumari, described as the Female Trinity of Carnatic music by N. Pattabbi Raman, together brought about a revolutionary change in the outlook of the women musicians themselves, and public appreciation of women musicians. The bottom line: the status of women in music was raised.During the last century, most of the vocalists of Tamil Nadu were vainika-s also. Veena Perumalayya, Veena Rama Kalahastayya, Dasavadyam Krishna Iyer and many more were in the court of Tanjavar. The names of Veena Dhanammal and Karaikudi Brothers, of the recent past, are still cherished by the rasika-s.Gottuvadyam is a stringed instrument which is given new fanciful names by every artist. One calls it gottuvadyam, another contends it is chitraveena, while a third endearingly avers it is atichitra veena. Perhaps it will some day be credited with a 'sahasranama'! Scholars are of the opinion that the original name of this instrument is 'maha nataka veena'. Whatever may be the truth, it is not known whether any one played the instrument for the public in Tamil Nadu before Sakharama Rao of Tiruvidaimarudur did. Not surprisingly, therefore, he is considered a pioneer. Latter-day artists of Tamil Nadu, like Budalur Krishnamurthy Sastrigal, Tanjavur Duraiyappa Bhagavatar and Mannargudi Savitri Ammal, exhibited extraordinary proficiency in playing this instrument. A. Narayana Iyer, D. Kittappa, Madhavachar and few others were also prominent.The same is the case with the flute too. Sarabha Sastrigal 11872-1904), an eminent flutist, was probably the first one to play in concerts. He was followed by Palladam Sanjeeva Rao, Kumbakonam Nagaraja Rao and others. T.R. Mahalingam or Mali, born in Tiruvidaimarudur in 1926, was a prodigy, and a genius turned legend. He introduced an entirely new way of playing Carnatic music on the flute. He passed into eternity in 1986.Tiruppamburam Swaminatha Pillai was a perfectionist and his anchor-like rhythmic precision had no parallel. After unveiling his portrait in a Madras sabha, Mali said: It was only Swaminatha Pillai who introduced madhyama kale playing on the flute and I took a leaf only from him."The name of Anayampatti Subba Iyer (1881-1961) became a synonym for jalatarangam. Azhwar Tirunagari Appadurai Iyengar, Madras Ramaniah Chettiar, Avudayarkovil Harihara Bhagavatar and a host of others learnt from him.Perur Subrahmania Dikshitar and Alathur Venkatesa Iyer were outstanding harmonium vidwans, who played nothing but Camatic music on the keyboard instrument. Many others, like S.G. Kasi Iyer, Uraiyur T.M. Khader Batcha, K.S. Devudu Iyer and Madurai M.R. Vasavambal, and such others helped establish a place for the harmonium in Carnatic music, but their careers were restricted to the drama stage. The role of the harmonium in Camatic music diminished when the musical theatre went into oblivion.It was Tanjavur Vadivelu who played Carnatic music on the violin for the first time, though, in the opinion of some others, the credit should go to Balaswami Dikshitar. (A musicologist from Karnataka has written that violin was first used for Camatic music in Karnataka, on the basis of a portrait found in the Daria Daulat (Tipu Sultan's Palace) at Srirangapatnam. But he has not indicated who played Camatic music on the violin in that period or indicated what type of music had been played by the lady represented in the said portrait). Anyway, after Vadivelu and Balaswami Dikshitar, stalwarts like Seerkazhi Narayanaswami Pillai, Tanjavar Venkoba Rao, Tirukodikoval Krishna Iyer and Malaikotai Govindaswami Pillai helped establish the place of the violin in Carnatic music. Two of the eminent violinists of the recent past were Kumbakonam Rajamanickam Pillai and 'Suswaram' Tiruvalankadu Sundaresa Iyer.Although some techniques of playing the mridanga were the gift of Maharashtrians, this percussive instrument has been in use in Tamil Nadu from time immemorial, for dance recitals and music performances held in the royal Courts. The Tanjavur Palace records refer to one Kamakshi Bai, the first known lady-player of the mridanga. The instrument gained a golden touch at the hands of Tanjavur Narayanaswami Appa. Tanjavar Pakkiri Pillai, Kumbakonam Azhaganambi Pillai, Tanjavor Ramdoss Rao, Tanjavur Vaidyanatha Iyer, as well as other eminences from a different district, like Pudukotai Dakshinamurthy Pillai and Palani Subramania Pillai, were responsible for carving for the mridanga the vital role it enjoys today in Camatic classical music.Khanjira, the South Indian tambourine, was at one time mostly used in processional bhajan-s, since it is very handy and easily portable. Dr. U.V. Swaminatha Iyer, the great savant of Tamil literature, has mentioned Tiruvidaimarudur Radhakrishna Iyer and Kumbakonam Krishnamachariar as two khanjira players. The instrument was given a lift by the leonine Pudukotai Manpoondi Pillai (1857-1921) who was a formidable figure on the concert platform. Complete rhythmic manipulations came to be used in concerts only from his times. Manpoondi Pillai's illustrious disciple, Pudukotai Dakshinamurthy Pillai, was a wizard in playing the khanjira as well as the mridanga.The clay pot called ghatam appears to have been handled on the concert platfomm first by CoimbatoreAnantachar. Polagam Chidambara Iyer, Umayalpuram Narayana Iyer, Seranmahadevi Sundaram Iyer, Tiruvidaimarudur Hanumantha Rao and Lalgudi Saptarishi Iyer were other early performers. Later, Palani Krishna Iyer was an eminent ghata artist, but it was Alangudi Ramachandran, a Keralite settled in Tanjavur district, who raised the status of the instrument.Mukhasangu (corruptly called morsangu or morsing) players were many in Tamil Nadu. Adichapuram Seetarama Iyer and Mannargedi Natesa Pillai achieved eminence by playing this harp skillfully to support Carnatic music.The recital of rhythmic phrases in dance programmes by the nattuvanar is common. The oral rendering of the rhythmic solfa syllables in music concerts was an innovation of Mannargudi Pakkiri Pillai and the art came to be called as konnakol, though Bharata mentions it as 'vak karana' and some other music works mention it as 'mukhari'. However talented or senior a mridanga or ghata vidwan may be and however young or lacking in talent a vocalist may be, the first place and the central seat on the dais is given only to the vocalist, for it is he or she who renders the sahitya orally. Like the vocalist, it is only the konnakol artist among the percussionists who renders the rhythmic phrases orally. For this reason konnakol artists were given the first place among the percussionists in concerts. Kanchipuram Ekambara Iyer, Mannargudi Vaidyalingam Pillai (son of Pakkiri Pillai) and Vellore Gopalachari were some famous konnakol vidwans.'Alatti' of the ancient Tamil music became 'alapti' or 'alapana later. Raga alapana in vocal or concert instruments has always been guided by the nagaswara. Similarly, the execution of complicated rhythmic pattems developed to a high degree owes its inspiration to the instrument called tavil. The nagaswara melam consisting of these trio instruments served as the beaconlight to other media of Camatic music. It may not be necessary to describe in detail that nagaswaram and tavil took birth and 'grew up' in the Tamil soil, particularly in the district of Tanjavur. Mannargudi Chinna Pakkiri Pillai, Tirucherai Muthukrishna Pillai, Keeranur Brothers, Tiruveezhimizhalai Brothers and some others were highly proficient in rendering alapana, kriti-s and difficult pallavi-s. Semponnarkovil Ramaswami Pillai had no equal in playing rhythmically terse rakti-s, while Chidambaram Vaidyanatha Pillai was deservingly known as the 'Pallavi Simham'.There cannot be anyone in the Carnatic music world who does not know or has not heard about Tiruvaduturai Rajarathnam Pillai (1898-1956), whose name is a synonym for the nagaswara. A genius, he added extraordinary and new dimensions to nagaswara music. Elaborate, hypnotising rage alapana was his forte. He was a first rank vocalist too. Before taking up the wind instrument, he was giving vocal duets, in tandem with Tiruppamburam Swaminatha Pillai, who later became a flutist. AIR-Tiruchi regularly broadcast Rajarathnam Pillai's vocal music until 1952. Tiruvidaimarudur Veeruswami Pillai, the first nagaswara artist to be honoured as the asthana vidwan of Tirumalai-Tirupati Devasthanams, was another great in the field.In the domain of tavil, the celebrities were Srivanchiyam Govinda Pillai, Ammachatram Kannuswami Pillai (he was the nagaswara guru of Rajarathnam Pillai), Ammapettai Pakkiri Pillai, Vazhuvoor Muthuveer Pillai, my father Needamangalam Meenakshi sundaram Pillai, Malaikotai Panchapakesa Pillai, my brother Shanmukhavadivel and Yazhppanam Dakshinamurti. The last mentioned really belonged to Tirtippayattankudi, near Tiruvarur. Meenakshisundaram Pillai ushered in a new era in tavil playing with his own amazing skills and by initiating the concept of special tavil. The appointment of nagaswara and tavil artists to provide ritual services in temples was started by the descendants of Rajaraja Chola who had conquered and settled down in Andhra and had come to be known as the 'Telugu Chodas'.Contribution of drama theatreDramas too helped to foster Camatic music. Todi Sundar Rao (an expert in singing Todi raga and hence the honorific), Khamas Madhava Rao, Govindaswami Rao and innumerable others were stage actors, as well as musicians. S.G. Kittappa was a class apart. Nobody who had listened to him could forget his thrilling voice and music on the stage and his gramophone discs. He lived only for 28 years (1906-1933), but he cast a spell even over knowledgeable musicians and rasika-s. Special trains were run with the name 'Kittappa Special' to hcilitate office-goers to reach the place where his dramas were conducted. Essaying of raga-s like Andolika and Devamritavarshini were probably attempted by none before him. K.B. Sundarambal, his partner on the stage as well as in real life, was a wonderful foil to him.Drama songs were mostly in the Carnatic idiom, with few exceptions. V.A. Chellappa, Ananthanarayana Iyer, Chidambaram S. Jayaraman, M.K. Thyagaraja Bhagavatar (who became a renowned cinema star) and M.R. Krishnamurthy were other actor-musicians who contributed to the popularisation of classical Camatic music.Equal credit is due to the composers of stage music also. In this regard, the contribution of Swami Sankaradoss (1867-1922), revered as the father of the Tamil stage, was incomparably bountiful. He was an actor, playwright, lyricist, tunesmith, director and proprietor all rolled into one. In music, he was a disciple of Pudukotai Manpoondi Pillai and perhaps that was the reason for his songs in Camatic raga-s. One could visualise the whole swaroopa of the rage by listening to just one or two lines of a song composed by him.Regrettably, the latter-day dramas gradually dispensed with music.Role of HarikathaHarikatha kalakshepa is a composite art, in which music plays a significant part. It is a heritage bequeathed by the Maharashtrians who settled down in Tanjavar during the Maratha rule. Krishna Bhagavatar (1851-1903) of Tanjavar, who was guided by Morganakar Ram Chandra Bawa, was the pioneer in performing Harikatha in Tamil and propagating it. He modified the mode, but not the format, to suit the non-Marathi audience. Adored as the 'Harikatha Pitamaha', he made Carnatic music an integral part of his discourses. Tanjavur Govinda Bhagavatar, Tiruppazhanam Panchapakesa Sastrigal, Tiruvaiyaru Pandit Lakshmanachar, Mangudi Chidambara Bhagavatar, Chidambaram Srirangachariar, Chitrakavi Sivaramakrishna Bhagavatar, Soolamangalam Vaidyanatha Bhagavatar, Tiruvaiyaru Annaswami Bhagavatar, Embar Vijayaraghavachariar and many other story tellers also used music to telling effect. The first lady-bhagavatar was C. Saraswati Bai (1894-1974) and the one who followed her immediately was Padmasani Bai, trained by Melattur Bharatam Natesa Iyer. Many Harikatha performers, in due course, became concert musicians. Maha Vaidyanatha Iyer and Palakkad Anantharama Bhagavatar may be cited in this context. Similarly some who started their careers as concert musicians, switched over to Harikatha, like Harikesanallur Muthiah Bhagavatar (who is claimed by Rarnataka as its own) and Chitrakevi Sivaramakrishna Bhagavatar.Harikatha exponents mostly employed Carnatic music, though some Hindustani raga-s or some folksy tunes also found a place to suit the song and occasion. Though they could not be expected to do a raga alapana in the midst of their discourse, they would reveal the quintessence of a raga when rendering even a single phrase or two.The role played by kings, nobles, zamindars, petty chieftains and private individuals of Tamil Nadu, by way of patronage to Camatic music is worth mentioning too. They provided invaluable support to musicians by showering rich presents and also presenting grants of land or house or both.As stated earlier, music cannot thrive unless it has listeners. To train a musical ear is far difficult than to train a performing musician. In Tamil Nadu, sabha-s began playing a significant role in promoting music from about the nineteen twenties. They -and their members- became the new patrons, replacing kings, zamindars and other landed gentry over a period of time. With discriminating listeners increasing in numbers, it became less difficult for musicians to win recognition or laurels in Tamil Nadu, and this fact promoted excellence. However, this is no longer the case.
Web: tamilelibrary.org
இதற்கு குழுசேர்:
இடுகைகள் (Atom)
கவிஞர் ரவி சுப்ரமணியனோடு ஒரு சந்திப்பு !
கவிஞர் ரவி சுப்ரமணியன் ரொம்ப நாளாக கவிஞர் மற்றும் ஆவணப்பட இயக்குநர் ரவி சுப்ரமணியன் அவர்களை சந்திக்க வேண்டும் என்று நி...
